اختلال افسردگی، اختلالات خلقی است که با انسان از آغاز تاریخ همراه بوده است به طوری که بسیاری از پزشکان مانند سقراط و حتی نویسنده هایی مانند جان چیور در مورد این بیماری صحبت کرده اند. در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت می خواهیم در مورد اطلاعات کلی و جامع افسردگی با شما صحبت کنیم و هر آنچه درباره این اختلال به آن نیاز دارید را به شما بگوییم.

در دهه ۵۰ تا۶۰ میلادی متخصصان، افسردگی را به دو نوع دورن زا و عصبی تقسیم کردند. نوع درون زا این اختلال به آن معناست که از درون بدن ناشی می شود و شاید منشا ژنتیکی داشته باشد. اما نوع عصبی و روانی آن یک عکس العمل واکنشی است که از عامل محیطی واضحی مثل مرگ همسر، از دادن شغل، مرگ والدین و … ناشی می شود. در منابع زیادی تعریف این اختلال را مترادف با غم و اندوه فراوان می دانند.

انواع افسردگی و نشانه های آن

اختلال افسردگی اختلالات خلقی است که در اشکال مختلف وجود دارد و خود را به شکل بیماری هایی مانند بیماری های قلبی و دیابت نشان می دهد. در مورد سه نمونه از رایج ترین انواع آن در زیر بحث کرده ایم. اما به یاد داشته باشید که هر یک از این افسردگی ها، در زمان، شدت و تداوم علائم متفاوت هستند. گاهی اوقات نیز تفاوت هایی بر روی تجربه افسردگی وجود دارد که ناشی از سن، جنسیت و فرهنگ می باشد.

اختلال افسردگی شدید

افسردگی شدید که در اغلب موارد به آن افسردگی تک قطبی نیز گفته می شود، با ترکیبی از علائم و حداقل در دو هفته متوالی ظاهر می شود. علائم این اختلال شامل خلق و خوی غمگین، تحریک پذیری، ناتوانی در انجام وظایف روزانه از جمله خوابیدن، غذا خوردن و لذت بردن از فعالیت های لذت بخش می باشد. در مورد خوابیدن و یا غذا خوردن، مقدار بیش از حد نیز می تواند همان تاثیر مقدار ناکافی را داشته باشد.

اختلال افسردگی مداوم (کج خلقی)

اختلال افسردگی مداوم، که قبلا به دیس تایمی نیز شناخته می شد، نوع کمتر شدید از این اختلال است. اما مدت زمان آن از نوع شدید افسردگی، بیشتر است. این مدت زمان طولانی (مزمن) مانع از انجام فعالیت های روزانه نمی شود اما باعث می شود فرد کل روز را در حالت مبهم و تقریبا خواب آلوده طی کند. گاهی اوقات در افسردگی مداوم فرد ممکن است در بازه ای از زمان، علائم افسردگی شدید را نیز داشته باشد. ترکیبی این دو اختلال معمولا افسردگی دوبل نامیده می شود.

اختلال دو قطبی (افسردگی شیدایی)

نوع دیگری از افسردگی اختلال دو قطبی است، که شامل گروهی از اختلالات خلقی است که قبلا به آن بیماری جنون ادواری یا افسردگی شیدایی می گفتند. این شرایط اغلب یک الگوی خاص ارث را نشان می دهد. اختلال دو قطبی تقریبا رایج تر از سایر انواع بیماری های افسردگی می باشد. اختلالات دو قطبی شامل چرخه ای از حداقل یک دوره شیدایی یا جنون خفیف است. اختلالات دو قطبی مزمن و مکرر هستند. گاهی اوقات، خلق و خوی به صورت چشمگیر و سریع تغییر می کند. اما این تغییر خلق در اکثر مواقع تدریجی است و چند روز، هفته یا بیشتر طول می کشد.

هنگامی که فرد در این چرخه قرار می گیرد نشانه های افسردگی را از خود نشان می دهد. اما شیدایی اغلب تفکر، قضاوت، و رفتار اجتماعی را به دنبال دارد که باعث مشکلات جدی و خجالت فرد می شود. به عنوان مثال، رفتارهای جنسی ناامن یا انجام کسب و کار غیر عاقلانه و یا تصمیم گیری های مالی بد ممکن است در یک مرحله شیدایی انجام شود.

همه جیز درباره افسردگی
همه جیز درباره افسردگی

علائم افسردگی و شیدایی

هر کسی که به این اختلال مبتلا می شود می تواند علائم مختلفی را از خود نشان دهد. برخی از مبتلایان چند نشانه را همزمان و برخی دیگر تنها یک نشانه دارند. شدت علائم زیر در افراد مختلف متفاوت است. علائم خفیف که قبل از علائم ناتوان کننده بروز می کنند اغلب علائم هشدار دهنده هستند.

علائم افسردگی معمولا به شرح زیر می باشند:

  • احساس مداوم غم و اندوه، اضطراب، خشم، تحریک پذیری، نارضایتی، و یا پوچی
  • احساس ناامیدی و بدبینی
  • احساس بی ارزشی، درماندگی و یا احساس گناه بیش از حد
  • از دست دادن علاقه یا عدم توانایی در احساس لذت در سرگرمی ها و فعالیت هایی مانند رابطه جنسی که روزی از آن لذت می بردیم.
  • بی تفاوتی یا فقدان انگیزه
  • انزوای اجتماعی، به این معنی که فرد مبتلا از برقراری تعامل اجتماعی با خانواده و یا دوستان اجتناب می کند.
  • تغییرات خواب، مانند بی خوابی، بیدار شدن خیلی زود، بی قراری در خواب، خواب آلودگی بیش از حد و یا خوابیدن بیش از حد
  • تغییر در اشتها مانند از دست دادن اشتها، کاهش وزن، گرسنگی مفرط، پرخوری، و یا افزایش وزن
  • خستگی، پایین بودن سطح انرژی، کندی در فعالیت یا کاهش تفکر
  • گریه کردن های دوره ای
  • فکر کردن به مرگ یا خودکشی، اقدام به خودکشی
  • بی قراری، اضطراب و یا تحریک پذیری
  • ناتوانی در تمرکز، در این حالت فرد همه چیز را به یاد نمی آورد و رسیدگی به مسئولیت ها برایش سخت می شود. اکثر تصمیم گیری هایش نیز غلط است.
  • ایجاد علائم فیزیکی مانند سردرد های مکرر، اختلالات گوارشی، و یا درد مزمن که به درمان پاسخ نمی دهند.

علائم شیدایی نیز به شرح زیر است:

  • خوشحالی نامناسب یا بیش از حد
  • تحریک پذیری و یا خشم نامناسب و یا بیش از حد
  • بی خوابی شدید یا کاهش نیاز به خواب
  • تخیلات بی اساس مانند در اختیار داشتن قدرت های ماورایی
  • افزایش سرعت و یا حجم صحبت کردن
  • قطع شدن رشته افکار و یا قطع کردن حرف ها در میانه راه صحبت کردن
  • ایجاد رقابت بین افکار
  • افزایش شدید میل جنسی و یا فعالیت جنسی
  • افزایش قابل توجه در انرژی
  • قضاوت های ذهنی ضعیف
  • رفتار اجتماعی نامناسب
نشانه های افسردگی در مردان

در مقایسه با زنان، مردان مبتلا به این اختلال به احتمال بیشتری دچار کم شدن انرژی، تحریک پذیری و خشم می شوند. این مردان مشکلات خواب، از دست دادن علاقه به کار و یا سرگرمی و سوء مصرف مواد را بیشتر به معرض نمایش می گذارند. آنها ممکن است بیش از حد کار کنند و در رفتارهای مخاطره آمیز تری را از خود نشان دهند. مردان مبتلا به این اختلال نسبت به زنان مبتلا، ۴ برابر بیشتر به خودکشی فکر می کنند. با وجود این مشکلات مردان نسبت به زنان تمایل کمتری به درمان دارند.

نشانه های افسردگی در زنان

در مقایسه با مردان، زنان در سنین پایین تری به این اختلال مبتلا می شوند و دوره های ابتلای آن ها طولانی تر است و بیماریشان بیشتر عود می کند. زنان اغلب یک الگوی فصلی برای ابتلا به افسردگی، و همچنین علائم آتیپیک آن مانند، خوردن یا خوابیدن بیش از حد، هوس در مصرف کربوهیدرات، افزایش وزن، احساس سنگینی در بازوها و پاها، بدتر شدن خلق و خوی در شب و مشکل در به خواب رفتن دارند. همچنین زنان مبتلا به افسردگی، نسبت به مردان اغلب اضطراب، اختلالات خوردن و علائم وابسته به شخصیت را بیشتر دارند.

کل دوره یائسگی، قبل و بعد از آن، می تواند به مدت ۱۰ سال طول بکشد. در حالی که یائسگی و پیش یائسگی مرحله طبیعی از زندگی هستند، اما خطر ابتلا به افسردگی را افزایش می دهند. همچنین، زنانی که در گذشته افسردگی داشته اند، در طول دوره یائسگی، پنج برابر بیشتر احتمال ابتلا به افسردگی را دارند.

نشانه های افسردگی در نوجوانان

علاوه بر تحریک پذیری بیشتر، نوجوانان مبتلا به این اختلال ممکن است علاقه به فعالیت های که قبلا و طبق آمار از آن ها لذت می بردند را از دست بدهند و تغییر وزن ناگهانی داشته یا به سراغ مواد مخدر بروند. این دست نوجوانان نگرانی کمتری در مورد ایمنی و سلامت خود دارند و ممکن است واقعا دست به خودکشی بزنند. تحقیقات نشان داده است که به طور کلی، آکنه خطر ابتلا به افسردگی نوجوان را افزایش می دهد.

نشانه های افسردگی در کودکان

از آنجا که نوزادان، کودکان خردسال و کودکانی که در مرحله قبل از دبستان هستند، معمولا قادر به بیان احساسات خود در قالب کلمات نیستند، علائم غم و اندوه در رفتار را بیشتر نشان می دهند. به عنوان مثال، آنها ممکن است از گروه سنی خود خارج شده و با دوستانی بزرگتر از خود روابط داشته باشند. کودکانی که به مدرسه می روند ممکن است در عملکرد تحصیلی خود دچار مشکل شده و مشکلاتی جسمانی، اضطراب، یا تحریک پذیری را بیشتر تجربه کنند. جالب توجه این است که گاهی کودکان برای جبران اعتماد به نفس پایین خود این علائم را به صورت کاملا غیر منتظره برعکس نشان دهند. بنابراین، گرفتن نمرات خوب و یا داشتن روابط ظاهری خوب با دیگران ممکن است شناختن افسردگی را در این کودکان سخت تر کند.

کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی ممکن است علائم کلاسیک بزرگسالان را که در بالا توضیح دادیم، تجربه کنند. اما علاوه بر آن ها می توانند علائم زیر را نیز داشته باشند:

  • عملکرد تحصیلی ضعیف
  • خستگی مزمن یا تحریک پذیری
  • شکایات مکرر از مشکلات جسمی مانند سردرد و دل درد

عوامل خطر و علل افسردگی چیست؟

برخی از انواع افسردگی، ارثی است. در واقع در این شرایط این اختلال یک آسیب پذیری بیولوژیکی را نشان می دهد. معمولا اختلال دوقطبی چنین ویژگی هایی را دارد. در مطالعه ای که بر روی خانواده ها مبتلا به اختلال دو قطبی ارثی انجام شد نشان داده شد که این افراد ساختار ژنتیکی تا حدودی متفاوتی از دیگران دارند. با این حال، برخی معتقدند که این امر درست نیست. این پزشکان می گویند که آرایش ژنتیکی باعث آسیب پذیری به اختلال دو قطبی نمی شوند. آن ها معتقدند که ظاهرا، عوامل اضافی، مانند محیط پر تنش، در بروز آن و عوامل محافظ، مانند پشتیبانی خوب از خانواده و دوستان، در پیشگیری از آن نقش دارند.

به نظر می رسد یک عامل خارجی برای شروع یک دوره افسردگی باید وجود داشته باشد. بنابراین، ضررهای جدی مالی یا جانی، بیماری های مزمن، رابطه زناشویی پیچیده و مشکل دار، قرار گرفتن در معرض سوء استفاده، غفلت و یا خشونت های اجتماعی، مشکل مالی، و یا هر تغییر ناخوشایند دیگر در الگوهای زندگی می تواند افسردگی را ایجاد کند. در اغلب موارد، ترکیبی از عوامل ژنتیکی، روانی و محیطی در شروع این اختلال نقش دارند. عوامل استرس زا که افسردگی را رشد می دهند، گاهی بر روی برخی از گروه ها بیشتر تاثیر می گذارد. به عنوان مثال مهاجرانی که در پس زمینه ذهنشان احساس تبعیض می کنند ممکن است بیشتر به افسردگی مبتلا شوند.

در واقع گروه های محروم از نظر اجتماعی و اقتصادی، نرخ بالاتری از افسردگی را در مقایسه با همتایان خود تجربه می کنند. مهاجران در ایالات متحده بیشتر به این اختلال مبتلا می شوند، به ویژه کسانی که زبان انگلیسی خوبی ندارند.

صرف نظر از قومیت، مردان نسبت به بیکاری، طلاق و وضعیت اجتماعی اقتصادی ضعیف حساس تر هستند. زنانی که در کودکی قربانی سوء استفاده جسمی، عاطفی، یا جنسی بودند و یا شکست عشقی خورده اند، به احتمال بیشتری افسردگی می گیرند. مردانی که در رابطه جنسی با مردان دیگر هستند، در صورتی که خود را قربانی این رابطه بدانند و یا به دفعات با خشونت فرد مقابل مواجه شوند، بیشتر به این اختلال مبتلا می شوند.

هیچ چیز در جهان به پیچیدگی و جذابیت مغز انسان نیست. بیش از ۱۰۰ ماده شیمیایی در مغز وجود دارد که به آن ها انتقال دهنده های عصبی گفته می شود. نوراپی نفرین، سروتونین، دوپامین و استیل کولین نمونه هایی از این مواد شیمیایی می باشند. بسیاری از تحقیقات نشان می دهد که سیستم عصبی ما بیشتر تحت تاثیر این ۴ ماده شیمایی می باشد.

ابتلا به بیماری های مختلف عصبی با این ۴ ماده شیمایی که هر کدام در بخش خاصی از مغز ترشح می شوند، ارتباط دارند. به عنوان مثال، فقدان دوپامین در پایه مغز باعث بیماری پارکینسون می شود. زوال عقل یا همان آلزایمر مربوط به کاهش سطح استیل کولین در مغز است. اختلالات اعتیاد تحت تاثیر ماده شیمایی دوپامین هستند. به طور کلی مواد مخدر و الکل دوپامین در مغز تولید می کنند. دوپامین باعث شادی و سرخوشی می شود. استفاده مکرر از مواد مخدر یا الکل، حساسیت سیستم دوپامین را کم می کند. این به این معنی است که سیستم عصبی تحت تاثیر مواد مخدر قرار می گیرد.

برخی از داروها مورد استفاده برای انواع بیماری ها به احتمال زیاد بیش از دیگر داروها باعث افسردگی می شوند. در واقع این تاثیر بخشی از عوارض جانبی دارو است. به طور خاص، برخی داروها که برای درمان فشار خون بالا، سرطان، تشنج، درد شدید و پیشگیری از بارداری استفاده می شود می تواند به افسردگی منجر شود. بعضی از داروهای اعصاب و روان، مانند برخی از خواب آورها و داروهایی که برای درمان اعتیاد به الکل و اضطراب، استفاده می شوند می توانند به توسعه افسردگی کمک کنند.

بسیاری از بیماری های روانی با افسردگی ارتباط دارند. افراد مبتلا به اضطراب، اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD)، سوء مصرف مواد، و ناتوانی های رشدی ممکن است بیشتر به افسردگی آسیب پذیر باشند.

اسکیزوفرنی با عدم تعادل دوپامین (تولید بیش از حد این ماده) و سروتونین با ضعیف کردن تنظیم آن در مناطق خاصی از مغز مرتبط است. در نهایت، به نظر می رسد این اختلال با سیستم سروتونین مغز و تغییر نوراپی نفرین همراه است. هر دو این مواد شیمیایی ممکن است در افراد افسرده پایین تر باشد. لطفا توجه داشته باشید که افسردگی با این مواد در ارتباط هستند اما ناشی از آن ها نمی شوند. زیرا دانشمندان هنوز نمی دانند که آیا افسردگی موجب پایین آمدن این مواد شیمیایی در بدن می شود یا کاهش این مواد عامل ایجاد کننده افسردگی هستند.

افسردگی پس از زایمان

افسردگی پس از زایمان (PPD) یک بیماری است که طیف وسیعی از تغییرات جسمی و روحی را در بسیاری از مادران پس از تولد نوزاد توصیف می کند. PPD را می توان با دارو و مشاوره درمان کرد.

چه درمان های برای افسردگی وجود دارند؟

داروهای ضد افسردگی

مهارکننده های انتخابی باز جذب سروتونین (SSRIs)

داروهای باز جذب سروتونین فعالیت ماده شیمیایی سروتونین در مغز را افزایش می دهد. عوارض کم داروهای SSRI نسبت به داروهای دیگر ضد افسردگی، از آن به عنوان خط اول درمان استفاده می شود. مهمترین SSRI عبارتند از:

  • فلوکستین
  • سرترالین
  • پاروکستین
  • فلووکسامین
  • اس سیتالوپرام
  • سیتالوپرام
مهارکننده های سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs)

SNRI ها انتخاب دوم برای درمان این اختلال هستند. مهارکننده های سروتونین و نوراپی نفرین، میزان سروتونین و نوراپی نفرین در مغز را افزایش می دهند، و عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر داروهای ضد افسردگی دارند. نمونه های این گروه از داروها عبارتند از:

  • دولوکستین
  • ونلافاکسین
بازدارنده های بازجذب نوراپی نفرین-دوپامین (NDRI)

این نوع از داروها مقدار نوراپی نفرین و دوپامین در مغز را افزایش می دهند. بوپروپیون تنها دارو تایید شده در این گروه است. این دارو موجب اختلال عملکرد جنسی و یا افزایش وزن نمی شود، اما افرادی که با خطر یا سابقه تشنج رو به رو هستند نباید از این دارو استفاده کنند.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، فعالیت مواد شیمیایی نوراپی نفرین و سروتونین را در مغز افزایش می دهند. این دارو ها مانند داروهای SSRI عمل می کنند اما قدیمی تر از آن ها هستند و عوارض جانبی بیشتری نیز دارند. این گروه از داروها معمولا تنها زمانی که داروهای ضد افسردگی دیگر عمل نکند، تجویز می شوند. داروهای ضد افسردگی سه حلقه عبارتند از:

  • آمی تریپتیلین
  • آموکساپین
  • کلومیپرامین
  • دزیپرامین
  • دوکسپین
  • ایمی پرامین
  • نورتریپتیلین
  • پروتریپتیلین
  • تریمیپرامین
مهارکننده های مونوآمینواکسیداز (MAOIs)

مهارکننده های مونوآمینواکسیداز (MAOIs) موجب افزایش سطح نوراپی نفرین، دوپامین و سروتونین در مغز می شوند. آن ها قدیمی تر از سایر داروهای ضد افسردگی هستند و به ندرت تجویز می شوند. زیرا معمولا عوارض جانبی دارند. افرادی که از مهارکننده های مونوآمینواکسیداز استفاده می کنند باید از مصرف ماده شیمیایی خاص به نام tyramines که در ماهی، الکل، پنیر، گوشت های فرآوری شده و مواد غذایی دیگر یافت می شود، اجتناب کنند. مهارکننده های مونوآمینواکسیداز با داروهای دیگر، از جمله ریتالین و پزودوافدرین که دکونژستان هستند و در بسیاری از مسکن ها وجود دارند، در تداخل است. این داروها را نباید با سایر داروهای درمان افسردگی استفاده کرد.

همه جیز درباره افسردگی
همه جیز درباره افسردگی

فتوتراپی

نوردرمانی یا همان فتوتراپی، درمان به خصوصی است که بر روی اختلال خلقی فصلی موثر است و مستلزم قرار گرفتن فرد در نور به مدت نیم ساعت در روز است.

الکتروشوک (ECT)

در این روش ، یک جریان الکتریکی به مغز وارد شده و تشنج کنترل شده ایجاد می کند. ECT برای بیماران خاص مفید است، به خصوص برای کسانی که نمی توانند از داروهای ضد افسردگی استفاده کنند، افسردگی شدید دارند و یا در معرض خطر بالا برای خودکشی هستند. ECT اغلب در صورتی که با تعدادی از داروهای ضد افسردگی استفاده شوند قادرند علائم را تسکین دهند. روش کار این درمان نیز مانند روش های قبلی است و باعث ترشح مواد شیمایی در مغز به کمک تشنج کنترل شده می شود. در اغلب موارد ECT علائم را تسکین می دهد و افسردگی ظرف یک تا دو هفته پس از شروع درمان از بین می رود. پس از انجام ECT، برخی از بیماران ممکن است به استفاده مداوم از این روش نیاز داشته باشند و برخی از بیماران به داروهای ضد افسردگی و یا ترکیبی از هر دو درمان نیاز دارند.

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS)

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) شامل یک جریان الکتریکی است که از طریق یک سیم پیچ عایق شده در سطح پوست سر فرد مبتلا به افسردگی وارد بدن می شود. این سیم پیچ باعث ایجاد یک میدان مغناطیسی کوتاه شده و می تواند جریان الکتریکی مغز را تغییر دهد. این کار در کاهش علائم افسردگی و یا اضطراب موثر است. TMS به بیهوشی نیاز ندارد و معمولا در هر جلسه چند دقیقه بیشتر طول نمی کشد. این درمان پنج بار در هفته در طول دوره چهار تا شش هفته ای انجام می شود. عوارض جانبی از جمله ناراحتی پوست سر و یا سردرد معمولا خفیف هستند و به سرعت از بین می روند.

روان درمانی

بسیاری از فرم های روان درمانی به طور موثر برای کمک به افراد افسرده، در عرض ۱۰ الی ۲۰ هفته انجام می شود. صحبت کردن در درمان (روان درمانی) به بیماران برای به دست آوردن بینش کامل از مشکلات خود و حل و فصل آنها از طریق کلام کمک می کند. درمانگران به بیماران یاد می دهند که چگونه رضایت و پاداش بیشتر از خود داشته باشند. این درمانگران با انجام رفتار درمانی به بیماران در از یاد بردن الگوهای رفتاری که ممکن است به افسردگی منتهی شوند کمک می کنند.

روش های خانگی

اختلال افسردگی، می تواند احساس خستگی، بی ارزشی، درماندگی و نا امیدی ایجاد کند. چنین افکار و احساسات منفی، مانع از درمان مناسب بیماری می شود. پس قبل از شروع درمان باید این افکار را از ذهن پاک کنیم. راهنمایی های خانگی و لازم برای چگونگی مبارزه با افسردگی عبارتند از:

  • غذاهای سالم بخورید. عدم وجود مواد مغذی کافی و حضور چربی، قند، و سدیم بیش از حد در غذاهای آماده می تواند انرژی افراد مبتلا به افسردگی را بیشتر کم کند.
  • مکمل فولات و غذاهای حاوی ویتامین D به مقابله با افسردگی کمک می کند.
  • زمانی را به استراحت کافی از لحاظ جسمی اختصاص دهید. این کار موجب بهبود خلق و خوی می شود.
  • احساسات خود، به خصوص احساسات منفی خود را در جمع دوستانتان مطرح کنید.
  • اهداف دشوار تعیین نکنید و مسئولیت ها سنگین برای خود ایجاد نکنید.
  • کارهای بزرگ را به کارهای کوچک تقسیم کنید و آن هایی که اولویت بیشتری دارند را ابتدا انجام دهید.
  • از خودتان انتظار بیش از حد نداشته باشید.
  • سعی کنید با افرادی که از نظر روحی و اخلاقی از شما بهتر هستند رفت و آمد داشته باشید.
  • در فعالیت های که ممکن است به شما احساس بهتر بدهند شرکت کنید.
  • فعالیت بدنی و ورزشی داشته باشید.
  • سعی کنید در مراسم مذهبی و محافل اجتماعی بیشتر شرکت کنید.
  • سعی کنید بپذیرید که افکار درون مغز شما منفی است. این مرحله گامی مهم در درمان است.
  • موقعیت های اضطراری و روش های مبارزه با آن ها را بدانید و در این مورد با دوستان و اعضای خانواده خود مشورت کنید.
  • خود را از مسائلی که می توانند موجب بدتر شدن حالتان شود دور نگه دارید.

ضمن این که تحقیقات جدید نشان می دهد که ویتامین ها و سایر مکمل های غذایی مانند ویتامین D، فولات و ویتامین B12 ممکن است در کاهش افسردگی مفید باشند. اما این روش ها به تنهایی و بدون استفاده از دارو تاثیر زیادی بر روی بهبودی ندارند. در واقع این مواد تنها یک عامل مداخله گر هستند. محققان معتقدند که گل راعی نیز برای درمان این اختلال مفید است. این داروی گیاهی بر روی افرادی که از افسردگی های خفیف رنج می برند موثر است.