درد یک احساس کاملا شخصی است. این به این معنی است که تنها فردی که آن را احساس می کند قادر است در مورد آن به وضوح صحبت کند. به همین دلیل معمولا نوع درد باید توسط فرد تشریح شود. در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت قصد داریم در مورد انواع درد، مکانیزم آن، روش های درمانی و هرآنچه که باید در مورد این عارضه بدانید صحبت کنیم.
درد، درک سیگنال های فردی است که از آسیب بافتی رخ داده و یا ممکن است رخ دهد. این احساس ذهنی و بسیار پیچیده است. فرایندهایی که در بدن باعث می شوند ما این احساس را داشته باشیم، درک احساس درد نام گذاری شده اند. تحقیقات پایه و بالینی در طول ۵۰ سال گذشته تایید کرده است که بسیاری از مکانیسم های در ایجاد این احساس درگیر هستند.
منابع درد
برخی از دردها از ضربه های فیزیکی مانند برش ایجاد شده بر روی زانو، آسیب به عصب یا ایجاد تومور در حال رشد در داخل بدن ناشی می شوند. تنهایی، اضطراب، استرس و یا ترس از ناشناخته ها منابع دیگری از درد ناشی از نگرانی عاطفی یا معنوی هستند.
برخی از افراد نیز با افزایش حساسیت بدن این احساس را بیشتر درک می کنند. در هر صورت درد، به شما هشدار می دهد که چیزی اشتباه است و باید اصلاح شود. از طرفی همان طور که سن بالا تر می رود مشکلات و بیماری های مختلفی مانند آرتریت به سراغ بدن می آید. یکی از خصوصیات این نوع از دردها این است که به سادگی از بین نمی رود.
طبقه بندی درد
درد می تواند “حاد” یا “مزمن” باشد. نوع حاد این احساس مدت زمان کوتاهی وجود دارد و انتظار می رود که به زودی از بین برود. مدت زمان احساس دردهای حاد می تواند از یک ثانیه تا یک هفته باشد. دردهای مزمن معمولا بیشتر از زمانی که در تعریف بهبود درد مطرح شده است، طول خواهد کشید. این نوع از درد، معمولا چند ماه تا چند سال ادامه دارد.
به منظور توسعه بهترین استراتژی درمان، متخصصان این احساس را بر اساس ویژگی ها، علت، یا مکانیسمی در بدن که مسئول ایجاد و احیانا حفظ آن است، طبقه بندی می کنند. یکی از رایج ترین طبقه بندی ها که بر اساس مکانیزم انجام شده است این احساس را به سه دسته زیر تقسیم می کند:
- درد (nociceptive)
- نوروپاتیک
- روانی
درد (nociceptive):
اعتقاد بر این است که فعال سازی مداوم گیرنده های درد در سطح و یا بافت های عمیق بدن موجب ایجاد nociceptive می شوند. این درد نیز خودش به دو نوع سوماتیک (جسمانی) و احشایی تقسیم می شود. نوع سوماتیک توسط آسیب به پوست، عضلات، استخوان، مفاصل و بافت همبند ایجاد می شود. درد جسمانی عمیق معمولا موضعی است و تنها در یک منطقه ایجاد می شود.
دردهای جسمانی اغلب با التهاب بافت زخمی همراه هستند. اگرچه التهاب یک پاسخ طبیعی بدن به آسیب است. اما گاهی اوقات التهاب با گذشت زمان از بین نمی رود و می تواند به یک بیماری مزمن دردناک منجر شود. دردهای مفصلی ناشی از آرتریت روماتوئید نوعی از درد سوماتیک (جسمانی) محسوب می شود.
دردهای احشایی به دردهایی گفته می شود که از آسیب های جاری بر اندام های داخلی و یا بافت هایی که از آنها حمایت می کنند سرچشمه می گیرد. هنگامی که بافت آسیب دیده یک ساختار توخالی مانند روده و یا مثانه و صفرا باشد، اغلب درد ضعیف محلی و اسپاسمی (گرفتگی) است. هنگامی که ساختار آسیب دیده تو خالی نیست، درد معمولا عمقی و تیز است.
درد نوروپاتی:
اعتقاد بر این است نوروپاتی موجب تغییرات در سیستم عصبی شده به طوری که تحمل درد حتی پس از بهبودی امکان پذیر نیست. در اغلب موارد، آسیب ایجاد شده به این شیوه در اعصاب محیطی و یا سیستم عصبی مرکزی اتفاق افتاده است. این نوع درد، معمولا با ضربه یا انواع مختلف بیماری ها، مانند دیابت همراه است. به همین دلیل سندرم درد نوروپاتیک به دسته های مختلفی مانند نوروپاتی دیابتی، درد عصب سه قلو، نورالژی پس از هرپس (زونا)، درد بعد از سکته مغزی، و سندرم درد منطقه ای پیچیده (دیستروفی سمپاتیک رفلکس) تقسیم می شود. بعضی از بیماران که از دردهای نوروپاتیک رنج می برند آن را عجیب و غریب و ناآشنا شبیه برق گرفتگی یا سوزش توصیف می کنند. این نوع از دردها ممکن است با حساسیت پوست مرتبط باشد.
درد روانی:
بیشتر بیماران مبتلا به دردهای مزمن، درجاتی از اختلال روانی را دارند. این بیماران ممکن است اضطراب و افسردگی، و یا مشکل تضاد روانی داشته باشند. پریشانی روانی نه تنها نتیجه درد است، بلکه به خودی خود به بدتر شدن دردها کمک می کند. نوع روانی این حس توصیفی است از دردهایی که بر اثر مشکلات روانی ایجاد شده اند.
آناتومی درد
سیگنال های درد، از سر و صورت به طور مستقیم به ساقه مغز می رسند. این بخش مکانی مرکزی است که این سیگنال ها را به تالاموس منتقل می کند. تالاموس یک ایستگاه واسطه است که سیگنال های حسی را به بسیاری از مناطق دیگر مغز از جمله قشر قدامی کمربندی، قشر حسی تنی، قشر اینسولار و قشر جلو مغز توزیع می کند. این مناطق و قشرهای مغز دردها را پردازش می کنند. در واقع در این قشر علت درد و واکنش به آن تعیین می شود. ورود این اطلاعات به بدن موجب تولید تجربه پیچیده درد می شود.
علاوه بر این، محققان دریافته اند که بسیاری از سیستم های مغزی درگیر در تجربه درد، با تجربه احساسات اولیه همپوشانی دارند. در نتیجه، زمانی که افراد احساسات منفی مانند ترس، اضطراب و خشم دارند، سیستم های مشابه در مغز که مسئول این احساسات نیز هستند تجربه درد را تقویت می کنند.
خوشبختانه، سیستم هایی نیز در مغز برای کمک به تعدیل یا کاهش درد وجود دارد. سیگنال های نزولی و کاهنده درد، از مغز به نخاع ارسال می شود و می تواند از شدت سیگنال های ورودی درد کم کند، در نتیجه تجربه این احساس در بدن کاهش می یابد.
ژنتیک درد
تفاوت در ژن های بدن، بر روی چگونگی احساس ما از دردها تاثیر می گذارد. دانشمندان معتقدند که تغییرات ژنتیکی می تواند خطر ابتلا به درد مزمن را افزایش داده، حساسیت به محرک ها را دردناک کند، بر روی کاهش و درمان دردها تاثیر بگذارد و پاسخ بدن به دردهای حاد یا مزمن را تعیین کند. بسیاری از ژن ها در بدن به احساس درد کمک می کنند. بنابراین جهش در یک یا چند ژن مرتبط با درد، برای برخی موجب تنوع در تجربه این حس می شود. به عنوان مثال فردی که نمی تواند دردها را احساس کند دچار جهش در بخشی از ژن ها شده است که نقش مهمی در فعالیت الکتریکی سلولهای عصبی دارند.
التهاب و درد
ارتباط بین سیستم عصبی و ایمنی بدن نیز مهم است. سیتوکین، یک گروه از پروتئین های موجود در سیستم عصبی هستند که بخشی از سپر سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با بیماری و پاسخ به آسیب بافتی را نیز تشکیل می دهند. سیتوکین می تواند با ترویج التهاب، حتی در صورت عدم وجود آسیب دردها را آغاز کند. پس از آسیب، سطح سیتوکین در مغز و نخاع و در بخشی که در آن آسیب رخ داده است افزایش می یابد.
جنسیت و درد
اعتقاد بر این است که این حس به طور گسترده بر روی زنان متفاوت از مردان تاثیر می گذارد. بر اساس گزارش موسسه Medicine در سال ۲۰۱۱ زنان در ایالات متحده بیش از مردان مبتلا به دردهای مزمن می شوند. طبق همین گزارش زنان همچنین بیشتر به بیماری هایی که درد ایجاد می کنند، مبتلا می شوند. در این گزارش آمده است که دردهایی که زنان احساس می کنند بیشتر از بیماری های خاص مانند سرطان است ضمن این که برخی از اختلالات منجر به درد، تنها در زنان رخ می دهد این اختلالات عبارتند از:
- سندرم خستگی مزمن
- اندومتریوز
- فیبرومیالژیا
- سیستیت بینابینی
- ولوودینیا
- اختلالات tempromandibular
گزارش سازمان بین المللی مهاجرت IOM اشاره می کند حداقل سه نظریه در مورد تفاوت تجربه درد و ارتباط آن با جنسیت به شرح زیر وجود دارد:
- نظریه نقش جنسیتی که در آن فرض بر این است که از نظر اجتماعی زنان بیشتر درد را احساس می کنند.
- نظریه قرار گرفتن در معرض که در آن فرض بر این است که زنان بیشتر در معرض خطر درد هستند.
- نظریه آسیب پذیری بیان می کند که زنان بیشتری به انواع خاصی از درد، مانند دردهای عضلانی اسکلتی آسیب پذیر هستند.
درد در افراد مسن و کودکان
در میان آمریکایی ها، دردهای ناشی از افزایش سن بسیار شایع است. به طوری که از ۵ نفر سالمند ۱ نفر به طور منظم مسکن استفاده می کند. مدیریت درد در افراد مسن متفاوت از جوانان است. این به این دلیل است که علت دردها در این افراد متفاوت است به عنوان مثال افراد سالمند بیشتر در معرض درد ناشی از عوارض داروها قرار دارند. در سال ۱۹۹۸، جامعه سالمندان آمریکا (AGS) دستورالعملی برای بهبود مدیریت دردها و کیفیت زندگی در افراد مسن ارائه کرده است. در این دستور العمل آمده است که به جای استفاده از دارو از روش های غیر دارویی از جمله ورزش برای کاهش درد استفاده شود. ورزش جایگزین مناسب برای آسپیرین، ایبوپروفن، و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی دیگر است که عوارض جانبی مانند التهاب معده و خونریزی دستگاه گوارش دارند. طبق دستور العمل منتشر شده از AGP در سال ۲۰۰۲ که در سال ۲۰۰۹ باز نویسی شده است، استامینوفن خط اول درمان برای دردهای خفیف و متوسط در افراد سالمند است.
درد در کودکان به خصوص خردسالانی که قادر به توصیف شدت آن ندارد باید مورد توجه قرار گیرد. اگرچه درمان این حس برای مادر و پدر یک چالش است اما هرگز نباید آن را نادیده گرفت. داروهای غیر استروئیدی، به خصوص استامینوفن، اغلب برای کنترل دردها در کودکان تجویز می شوند. در مورد دردهای شدید یا پس از عمل جراحی، استامینوفن ممکن است با کدئین ترکیب شود.
دردها چگونه درمان می شوند؟
هدف از مدیریت دردها بهبود عملکرد و قادر ساختن فرد برای انجام وظایف خود مثل مدرسه رفتن و شرکت در فعالیت های روزانه می باشد. افراد مبتلا به این احساس گزینه های درمانی زیادی دارند که هر کدام برای شرایط خاصی استفاده می شوند. به عنوان مثال استفاده از تصاویر به عنوان یک راه برای انحراف ذهنی و تسکین این حس است. این روش در صورتی که مورد حمایت فراوان قرار بگیرد، قدرتمند و موثر است. رژیم درمانی نیز نوع دیگری از درمان است که برای همه دردها قابل استفاده نیست. انتخاب روش درمان بسته به نوع و مدت درد دارد. در اکثر مطالعات بالینی، داروهای روش های ذکر شده در زیر برای از بین بردن و یا جلوگیری از درد همراه با یک بیماری خاص مفید است. اما هیچ کدام از این دارو ها نتوانستند ثابت کنند که قادرند درد را به طور موثر و کامل از بین ببرند. شایع ترین درمان های مورد استفاده برای تسکین دردها عبارتند از:
- استامینوفن
- طب سوزنی که شامل استفاده از سوزن بر روی نقاط دقیق در بدن است.
- ضد دردها به گروه از داروها که به نام مسکن شناخته می شوند اشاره دارد. این داروها شامل انواع داروهای غیر استروئیدی از عوامل ضد التهاب مانند آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن و همچنین استامینوفن و مواد مخدر است. ضد درد کلمه ای است که از ادبیات یونان باستان مشتق شده و به معنی کاهش و یا متوقف کردن درد می باشد. داروهایی مانند آسپیرین، ایبوپروفن و استامینوفن به طور کلی برای دردهای خفیف تا متوسط استفاده می شود.
- داروهای ضد تشنج که در درمان اختلالات تشنجی استفاده می شود. این داروها در تعدیل تکانه های الکتریکی غیر طبیعی سریع، موثر است. این داروها گاهی اوقات برای درمان دردها نیز استفاده می شوند. کاربامازپین به طور خاص برای درمان بیماری های دردناک، از جمله نورالژی عصب سه قلو استفاده می شود. دیگر داروهای ضد صرع، از جمله گاباپنتین و پرگابالین، نیز برای درمان برخی از انواع درد، از جمله دردهای نوروپاتیک استفاده می شود. برخی از ضد تشنج های دیگر مانند اسید والپروئیک و توپیرامات، در جلوگیری از سردردهای میگرنی مفید است.
- داروهای ضد افسردگی گاهی به تنهایی و یا همراه با نورولپتیک و لیتیوم که متعلق به یک رده از داروها به نام داروهای روان گردان هستند، برای درمان دردهای مزمن استفاده می شوند.
- داروهای ضد اضطراب شامل بنزودیازپین ها که به کاهش فعالیت سیستم عصبی مرکزی منجر می شوند، به عنوان شل کننده های عضلانی عمل می کنند و گاهی اوقات برای دردهای حاد استفاده می شوند. البته معمولا قبل از تجویز این داروها مسکن توصیه می شود.
- مسدود کننده های بتا داروهایی هستند که مانع از ترشح هورمون آدرنال که بازوی سیستم عصبی سمپاتیک است می شوند. پروپرانولول و تیمولول از این گروه داروها هستند که برای جلوگیری از سردرد میگرنی استفاده می شود.
- بیوفیدبک برای درمان بسیاری از دردهای شایع، به ویژه سردرد و کمردرد استفاده می شود. در این روش با استفاده از دستگاه های الکترونیکی خاص، بر عملکردهای بدن از جمله تنش عضلانی، ضربان قلب و درجه حرارت پوست کنترل ایجاد می شود. پس از آن فرد با استفاده از تکنیک های تمدد اعصاب یاد خواهد گرفت که چگونه پاسخ های ایجاد شده در بدن بر اثر درد را تغییر دهد. این روش به قدری تکرار می شود که فرد یاد بگیرد که بدون دستگاه تغییرات را ایجاد کند. این روش تقریبا بدون عوارض جانبی است و باید با دیگر روش ها ترکیب شود. به طور مشابه، استفاده از تکنیک های تمدد اعصاب برای درمان دردها می تواند احساس آرامش را افزایش دهد.
- کپسایسین یک ماده شیمیایی موجود در فلفل تند است که در قالب کرم های موضعی برای برخی از دردها مانند زونا استفاده می شود. این کرم موضعی به خصوص برای دردهای عمیق خوب است. این کرم با کاهش میزان ماده P موجود در پایانه های عصبی و تداخل در انتقال سیگنال های درد به مغز به تسکین کمک می کند. البته استفاده طولانی مدت از این کرم ها می تواند موجب آسیب کپسایسین ناشی از بافت عصبی شود. برخی از افراد هنگام استفاده از کرم کپسایسین سوزش به غیر قابل تحملی را تجربه می کنند، به ویژه هنگامی که به بیماری های دردناک مانند نورالژی پس از هرپس مبتلا هستند.
- کایروپراکتیک ممکن است برای تسکین دردهای کمر، گردن، سردرد، و بیماری های عضلانی اسکلتی مفید باشد. در این عمل حرکاتی برای تنظیم رابطه بین ساختار بدن (عمدتا ستون فقرات) و عملکرد آن طراحی شده است. دستکاری ستون فقرات در کایروپراکتیک شامل تنظیم و دستکاری در مفاصل و بافت های مجاور است.
- درمان شناختی-رفتاری با آموزش مهارت های مقابله با استرس، مقابله با افکار منفی و احساسات می تواند دردها را کاهش داده و با آموزش روش های تمدد اعصاب شرایط مقابله با درد را فراهم کند. دردهای مزمن، دردهای بعد از عمل، درد ناشی از سرطان و درد زایمان با این روش کاهش خواهند یافت.
- تحریک الکتریکی، از جمله تحریک ترانس های الکتریکی (TENS)، تحریک عصب و مغز و یا تحریک طناب نخاعی روشی است که فراتر از روش های سنتی مثل گرما درمانی و ماساژ رفته است. در این روش ها برای تحریک عصب از دستگاه و افراد آموزش دیده استفاده می شود.
- از آنجا که ارتباط قوی بین بسیاری از انواع دردهای مزمن با ضعف عضلات وجود دارد بنابراین محققان به این نتیجه رسیده اند که ورزش با شدت متوسط مانند پیاده روی یا شنا می تواند به ایجاد احساس آرامش با بهبود گردش خون و جریان اکسیژن به عضلات منجر شود. در حالی که می دانیم استرس منجر به درد می شود، بنابراین ورزش، خواب، و هر چیزی که به کاهش استرس کمک کند، می تواند منجر به تسکین درد نیز شود. ثابت شده است که ورزش برای کمک به بسیاری از افراد مبتلا به کمردرد مفید است.
- هیپنوتیزم برای اولین بار توسط انجمن پزشکی آمریکا در سال ۱۹۵۸ جهت تسکین درد مورد استفاده قرار گرفت. به طور کلی هیپنوتیزم برای کنترل عملکرد فیزیکی و یا پاسخ بدن بر روی میزان دردی که یک فرد می تواند تحمل کند متمرکز است. این که هیپنوتیزم چگونه کار می کند به طور کامل شناخته نشده است. برخی بر این باورند که هیپنوتیزم یک حالت خلسه ایجاد می کند که در آن فرد به سادگی قادر به تمرکز و استراحت است. بنابراین می تواند پیشنهادهای بیشتری برای پاسخ بدنش داشته باشد. هیپنوتیزم ممکن است با اثر بر روی مواد شیمیایی در سیستم عصبی و کاهش انگیزه آن ها به تسکین منجر شود.
- لیزر با قدرت کم، گاهی از سوی برخی از درمانگران فیزیکی به عنوان یک درمان برای دردها استفاده می شود. اما مانند بسیاری از درمان های دیگر، این روش بی دردسر نیست.
- آهن ربا برای کنترل درد ناشی از ورزش و سایر شرایط دردناک توسط ورزشکاران استفاده می شود. در این روش آهن ربا به شکل یک ساعت یا مچ بند استفاده می شود. در مصر و یونان باستان این روش توسط آهن ربا کار گذاشته شده در مچ بند استفاده می شد. در حالی که برخی معتقدند این روش بی اثر است اما طرفداران این روش معتقدند که آهن ربا ممکن است در سلول ها یا مواد شیمیایی بدن اثر گذاشته و تسکین درد را امکان پذیر کنند.
- مسدود کننده های عصبی با استفاده از دارو، عوامل شیمیایی و یا تکنیک های جراحی رابطه پیام های درد را بین مناطق خاصی از بدن و مغز قطع می کند. بسته به روش و یا عامل استفاده شده، نام های مختلف برای این روش وجود دارد.
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID ها) از جمله آسپیرین، ایبوپروفن و ناپروکسن به طور گسترده ای و به عنوان مسکن غیر مخدر استفاده می شوند. این داروها با کاهش پاسخ های التهابی در بافت بدن باعث تسکین می شوند. بسیاری از این داروها باعث تحریک معده خواهند شد و به همین دلیل معمولا با غذا مصرف می شوند. NSAIDS همچنین می توانند تاثیر منفی بر کلیه ها و قلب داشته باشند. بنابراین افرادی که اختلال عملکرد کلیه، بیماری های قلبی و یا فشار خون بالا دارند باید آن ها را با احتیاط استفاده کنند.
- درمان های فیزیکی و توانبخشی با استفاده از تکنیک های فیزیکی و روش هایی مانند گرما، سرما، ورزش و ماساژ در درمان شرایط خاصی کاربرد دارد. این روش ممکن است برای افزایش عملکرد، کنترل درد، و به دست آوردن بهبودی کامل مورد استفاده قرار گیرد.
- دارونما برای درمان درد نیست، بلکه به عنوان عامل کنترل برای کمک به تعیین اثربخشی درمان فعلی استفاده می شود. دارونما مواد غیر فعال، از قبیل قرص قند، و یا روش های بی ضرر، مانند تزریق سالین یا جراحی ساختگی می باشد. اگر چه دارونما هیچ تاثیری مستقیمی بر علل درد ندارد، اما شواهد حاصل از مطالعات بالینی نشان می دهد که بسیاری از بیماری های منجر به درد مانند سردرد میگرن، درد کمر، درد پس از جراحی، آرتریت روماتوئید، آنژین صدری و افسردگی گاهی اوقات به خوبی به آنها پاسخ می دهند. این پاسخ مثبت به عنوان پاسخ به دارونما، که قابل اندازه گیری نیست تعریف می شود. یکی از مولفه های مهم برای اثر دارونما، درجه ای انتظار افراد از تاثیر آن است.
- روش R.I.C.E شامل چهار بخش استراحت، یخ درمانی، بستن محل درد و بالا نگه داشتن محل دردناک است. این روش توسط متخصصان ارتوپدی، مربیان و پرستاران برای دردهای عضلانی موقت یا صدمات مفاصل، مانند رگ به رگ شدن استفاده می شود. یخ با کاهش التهاب همراه است. سرمادرمانی یا گرما درمانی همچنین با کاهش التهاب و از بین بردن دردهای حاد یا مزمن، موجب می شود عضو دردناک بتواند تحرک لازم را داشته باشد. در حالی که بسیاری از مسائل و دردهای ارتوپدی را می توان با این چهار مرحله ساده درمان کرد، اما ترکیب آن ها با مسکن ممکن است برای دردهایی که نیاز به عمل جراحی و یا درمان فیزیکی، از جمله ورزش و تحریک عضلانی دارند نیز استفاده شود.
- سروتونرژیک آگونیست، تریپتان هایی هستند که شامل سوماتریپتان و ناراتریپتان می باشند و به طور خاص برای سردرد میگرن حاد استفاده می شود. آنها می توانند عوارض جانبی جدی در برخی از افراد ایجاد کنند.
معرفی برخی از داروها ضد درد
- استامینوفن: یک دارو غیر مخدر است که به خوبی توسط افراد مسن قابل تحمل می باشد. اما نباید از آن بیش از ۳ گرم (یا ۳۰۰۰ میلی گرم) در یک دوره ۲۴ ساعته استفاده کرد.
- کدئین: کدئین داروی مخدر برای درمان دردهای خفیف تا متوسط است.
- فنتانیل: این دارو از طریق پوست بدون مو و خشک جذب می شود.
- مورفین: مرفین داروی نارکوتیک برای تسکین درد متوسط تا شدید است. مورفین با تغییر روش بدن برای احساس درد موجب تسکین می شود. این دارو عوارض جانبی دارد.
- اکسی کدون: یک داروی مخدر مورد استفاده برای تسکین درد متوسط تا شدید است.
آیا استفاده از داروهای ضد درد اعتیاد آور است؟
بسیاری از افراد از این موضوع هراس دارند که استفاده از داروهای مسکن برای آن ها اعتیاد آور باشد اما مطالعات نشان داده است که افرادی که طولانی مدت از این داروها استفاده می کنند، اعتیاد پیدا نخواهند کرد. اما ممکن است استفاده طولانی مدت از دارو مسکن اعتیاد جسمی ایجاد کند. بنابراین این افراد نمی توانند دارو را به طور ناگهانی قطع کنند. این افراد در صورت قطع مصرف دارو ممکن است عوارض جسمی داشته باشند.
عوارض جانبی شایع داروهای مسکن
خواب آلودگی
در صورت مصرف داروهای مسکن میزان خواب شما افزایش پیدا خواهد کرد. متخصصان معتقدند که برای تطبیق بدن با این داروها بین ۱ تا ۳ روز زمان نیاز است.
یبوست
یکی از مهمترین عوارض جانبی این داروها یبوست و کند شدن حرکات روده است. در این شرایط استفاده از ملین توصیه می شود.
ناراحتی معده
یکی دیگر از اثرات جانبی احتمالی این داروها ناراحتی معده (تهوع) است. در این حالت می توانید از داورهای ضد تهوع برای از بین بردن این احساس استفاده کنید.