بیماری اوتیسم (Autism) یا همان در خود ماندگی یکی از بیماریهای جدی گروه بیماری های ختلالات رشدی بوده و معمولا در۳ سال اول زندگی ظاهر میشود . هرچند که شدت و علایم این بیماری در افراد مختلف متفاوت است ولی در همه موارد بر رفتار و برخورد کودک با دیگران و توانایی ارتباط برقرار کردن کودک تاثیر میگذارد.هرچند مسائل اثبات شده در مورد علل بیماری اوتیسم و همچنین درمانها بسیار کم هست اما به نظر میرسد که یک نوع بیماری زنتیکی و ارثی میباشد .
تاخیر در یاد گیری صحبت و یا اصلا صحبت نکردن.
کودک ناشنوا به نظر میرسد هرچند تمام تستهای شنوایی او سالم بوده است.
تکرار حرکات و یا بازیهای خاص و علاقه مند نبودن به تغییر (مثلا علاقه بسیار زیاد به تاب خوردن که مداوم تکرار میکند و علاقه ای به بازی های دیگر ندارد)
عادات غذایی عجیب همچون خوردن بعضی از غذاهای خاص و یا خوردن مواد غیرخوراکی همچون خاک و گچ .
ناتوانی در گفتن اسم یا اختلال در گفتن بعضی کلمات(معمولا این کودکان در گفتن ضمایر اشتباه میکنند و مثلا به جای من از تو استفاده میکنند)
تکرارا کلمات و یا جملات دیگران در این کودکان دیده میشود .
یا اصلا حس دردی ندارند و یا حس درد افراطی دارند .
رفتار خودزنی مثلا کوبیدن سر به دیوار و زمین .
در یادگیری ضعیف عمل کرده و به کندی چیزی را یاد میگیرند .
حساسیت شدید به نور
ممکن است همه موارد بالا در یک کودک اوتیسمی وجود نداشته باشد ولی به طور کلی این کودکان در ارتباط با دیگران ضعیف بوده و کارهای عجیب زیادی انجام میدهند .
عوامل افزایش خطر ابتلا به اوتیسم
پسران: این بیماری ۳یا۴ برابردر پسران بیشتر از دختران است . هنوز علت این مسئله کشف نشده است.
والدین با سن بالا:کودکان والدینی که سن آنها بالاتر است خطر ابتلا به اوتیسم در آنها بیشتر است.
سابقه بیماری: اگر در خانواده ای فرزند دیگری ابتلا به اوتیسم است احتمال ابتلا برای فرزند دیگر هم بیشتر است.
سایراختلالات: کودکانی که بیماری خاصی دارند بیشتر در خطر ابتلا به این بیماری هستند .
هرچند درمان خاصی برای این بیماری فعلا وجود ندارد ولی با مراجعه به موقع به دکتر و همکاری والدین و مربیان کودک در مدرسه میتوان از شدیدتر شدن علایم اوتیسم جلوگیری کرد .