اسکیزوفرنی یک بیماری مزمن ذهنی است که با افکار بی نظم، رفتار غیر طبیعی، و رفتارهای ضد اجتماعی همراه است. این یک اختلال روانی است، به این معنی که فرد مبتلا به این اختلال در زمان های مشخص با واقعیت در تضاد است و از حالت طبیعی و هنجارهای عمومی فاصله دارد. حدودا ۱٫۱ درصد از جمعیت جهان به این اختلال مبتلا هستند که در این میان مردان ۱٫۵ برابر زنان با این اختلال درگیر می باشند. این بیماری همچنین غالبا بین سنین ۱۶ تا ۲۵ سال تشخیص داده می شود.
این بیماری روانی در کودکان نادر است. موسسه ملی سلامت روان تخمین می زند تنها از هر ۴۰ هزار کودک ۱ نفر قبل از سن ۱۳ سالگی علائم این اختلال را تجربه می کند.
انواع اسکیزوفرنی
پنج نوع از این اختلال روانی تا به حال شناخته شده است.
اسکیزوفرنی پارانوئید
علام این نوع، عبارتند از هذیان و توهم شنوایی. رفتار پارانوئید با احساس نگرانی از دیده شدن همراه است، و یا گاهی اوقات فرد مبتلا به این اختلال خود را به عنوان یک شخص معروف و یا یک سیاستمدار معرفی می کند این دست از افراد ممکن است رفتارهایی مانند خشم، اضطراب، و خصومت را از خود نشان دهند. فرد مبتلا به پارانوئید معمولا دارای عملکرد نسبتا طبیعی فکری است و با صحبت کردن به سرعت تحت تاثیر قرار می گیرد.
اسکیزوفرنی آشفته
فرد مبتلا به اسکیزوفرنی آشفته دارای رفتارهای آشفته به همراه سخنان عجیب و غریب که درک آن برای افراد معمولی دشوار است می باشند. آنها ممکن است احساسات نامناسب و یا واکنش های که به وضعیت حال حاضر مربوط نیست را به نمایش بگذارند. فعالیت های روزانه مانند رعایت بهداشت، غذا خوردن، و کار آن ها، ممکن است مختل شود یا توسط یک الگوی فکری آشفته نادیده گرفته شود.
اسکیزوفرنی جنون جوانی
افراد مبتلا به این نوع اسکیزوفرنی ممکن است رفتارهای افراطی و متفاوتی داشته باشند. آنها ممکن است بی حرکت باقی مانده و یا ممکن است جنب و جوش زیادی داشته باشند این افراد همچنین ممکن است رفتارهای تکراری را از خود به نمایش بگذارند. این دست از بیماران نیاز به مراقبت بیشتری برای انجام فعالیت روزانه خود دارند.
اسکیزوفرنی نامشخص
افراد مبتلا به این اختلال رفتارهایی ترکیبی از انواع مختلف اسکیزوفرنی از خود نشان می دهند. یعنی علائم مشترکی از هر نوع این اختلال دارند.
اسکیزوفرنی پدیدار
هنگامی که یک فرد دارای سابقه یک دوره اسکیزوفرنی بوده، اما در حال حاضر هیچ نشانه (هذیان، توهم، گفتار و یا رفتار آشفته) از خود نشان نمی دهد، به این نوع اختلال مبتلا است. این افراد ممکن است هیچ علائمی نداشته و یا برخی از علائم رفتاری را به صورت خفیف همچنان به همراه خود داشته باشند.