کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) راه های متفاوتی از افراد عادی برای توسعه و پردازش اطلاعات در مغز را تجربه می کنند. آنها ممکن است دیر زبان باز کنند، در برقراری ارتباط با دیگران مشکل داشته باشند، رفتارهای غیر معمول یا تکراری خاص را انجام دهند و یا مشکلات یادگیری در مدرسه داشته باشند.
علائم و نشانه های اختلال طیف اوتیسم (ASD)
نشانه های این بیماری معمولا از ۲ یا ۳ سالگی قابل تشخیص هستند. اما از آنجا که علائم گاهی اوقات سخت تشخیص داده می شوند ممکن است بیماری نیز دیرتر آشکار شود. آکادمی اطفال آمریکا (AAP) توصیه می کند که متخصصان اطفال نشانه هایی که حاکی از احتمال بیماری در کودکان است را به دقت بررسی کنند. به این روش غربالگری اختلال طیف اوتیسم (ASD) می گویند که از اوایل ۱۶ ماهگی انجام می شود. نشانه های شایع این اختلال می تواند شامل موارد زیر باشد:
- مشکل در برقراری ارتباط و بازی با دیگران
- داشتن تماس چشمی مختصر با دیگران. افراد اوتیسمی کمتر به دیگران نگاه می کنند.
- افراد مبتلا به جای صحبت کردن به اشیاء اشاره می کنند
- این کودکان حرکات غیر معمول یا تکراری انجام می دهند مانند دست زدن
- تاخیر در رشد یا از دست دادن نقاط عطف رشد
- بازی با یک اسباب بازی تکراری
- کاهش فهم زبانی نسبت به کودکان هم سن
- کودکان مبتلا نسبت به کاوش در محیط اطراف یا کنجکاوی بی علاقه هستند.
علت ابتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) چیست؟
علل اوتیسم هنوز کاملا شناخته شده نیست، اما دانشمندان معتقدند که ژنها و عوامل محیطی در شکل گیری بیماری دخیل هستند. در واقع، تحقیقات جدید نشان داده است که ژن نقش عمده ای در ابتلا بازی می کند. کودکانی که خواهر یا برادر اوتیسمی دارند به احتمال ۳۰ درصد در خطر ابتلا قرار دارند.
اما این لزوما به این معنی نیست که این بیماری از والدین به بچه رسیده است. برخی مطالعات نشان می دهد که بچه ها با خطر ژنتیکی و یا مستعد ابتلا، ممکن است زمانی مبتلا شوند که عوامل محیطی بر روی آن ها تاثیر بگذارد.
مطالعات دیگر نشان داده اند که این بیماری می تواند توسط ویروس ها، آلرژی یا واکسن ایجاد شود. اما هیچ یک از این نظریه ها علمی ثابت نشده است. در واقع، اکثریت قریب به اتفاق مطالعات علمی بر روی واکسن ها نتوانسته اند هیچ ارتباطی بین واکسن و اوتیسم پیدا کنند.