هلو، میوه ای است از نوع شفتالو اما درشت تر و پرآب تر و شیرین تر از شفتالو است و معمولاً هستۀ آن به آسانی از گوشت آن جدا می شود ولی شفتالو نوعی دیگر است که هسته اش به سختی از گوشتش جدا می شود. گوشت میوه ممکن است سفید یا زرد و در اطراف هسته قرمز باشد. هلو دارای پوستی نازک و هسته ای درشت و سخت است.

درخت هلو کوتاه و دارای برگهای دراز و نوک تیز است و آن را به درخت شفتالو یا بادام یا آلو و زردآلو پیوند می زنند، و نام دیگر هلو، خلو می باشد. هلو میوه ای تابستانی است که از لذیذرترین، معتدل ترین و مفیدترین میوه ها محسوب می شود قسمت هایی که در غذا و درمان مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از:

۱- گل هلو ۲- برگ هلو ۳- پوست و شاخه هلو ۴- میوه هلو

در عربی میوه هلو را «درّاق» و «خوخ» می نامند.

مبداء هلو نواحی گرم چین است و در حال حاضر جنگلهای وسیعی از گونه های وحشی هلو در چین وجود دارد.

درخت هلو اولین میوۀ اقتصادی خود را در پایان سال چهارم تولید می کند. عمر اقتصادی هلو حدود ۱۰ سال است و از آن به بعد بازدهی آن کم می شود و باید درخت را قطع کرد.

در حال حاضر در دنیا صدها رقم مختلف هلو تحت کشت است که مهمترین آنها از نظر سطح زیر کشت عبارتند از: البرتا، ردهیون وجی، اچ. هیل، که هر سه در ایران نیز کشت می شوند.و هر کدام دارای انواع متفاوتی مانند: زودرس، دیررس و غیره می باشد. در ایران حدود ۹۰ رقم هلو وجود دارد که از مهمترین آنها می توان ارقام ذیل را برشمرد:

هلوی مشهدی، هلوی حاجی کاظمی، هلوی انجیری

شلیل نوعی هلو است که به اندازۀ هلو قدمت دارد، در ایران حدود ۲۰ رقم شلیل یافت می شود که مهمترین آنها: شلیل زرد و شلیل قرمز هستند که هر دو متعلق به مشهد می باشند.

خواص هلو

۱- گلها و برگهای درخت هلو، لینت آور، ادرارآور، کرم کش و آرام کننده است.

۲- پوست خشک شاخه های درخت هلو اثر قاطعی در معالجۀ تب دارد.

۳- گل خشک هلو، قولنج کلیه را درمان می کند، به این منظور باید ۲ تا ۳ گرم گلهای تازۀ هلو یا ۵۰ تا ۶۰ گرم برگ خشک درخت هلو را در یک لیتر آب جوش به مدت ۱۲ دقیقه دم کنید و پس از صاف کردن با عسل یا شکر شیرین کنید و هر روز در فاصلۀ غذاهای اصلی ۲ تا ۳ فنجان از آن را بنوشید.

۴- دم کرده گل یا برگ هلو، ملین خوبی است که یبوست را معالجه می کند. به این منظور باید ۱۵ تا ۳۰ گرم گل خشک هلو یا ۵۰ تا ۶۰ گرم برگ خشک درخت هلو را در یک لیتر آب جوش به مدت ۱۲ دقیقه دم کنید و پس از صاف نمودن و شیرین کردن هر روز در فاصله غذا ۲ تا ۳ فنجان از آن را بنوشید.

۵- شربت گل هلو، سرفه های پیاپی (سیاه سرفه) را تسکین می دهد و آن را آرام می سازد، برای این کار می توان نیم لیتر آب جوش را بر روی ۵۰ گرم گل خشک هلو بریزید تا ۱۰ دقیقه دم بکشد و پس از صاف نمودن دم کردۀ فوق، هم وزن آن شکر با عسل به آن اضافه کنید، سپس آن را آنقدر بزنید تا به صورت شربت غلیظی درآید و به بچه هایی که به سیاه سرفه مبتلا شده اند روزی ۲ تا ۳ قاشق مرباخوری بخورانید.

۶- برگهای تازۀ درخت هلو، تحریکات پوستی را معالجه می کند به این منظور باید مقداری از برگ تازۀ درخت هلو را خرد کرده و به صورت مرهم روی جوشهای چرکی صورت و بدن و یا هر نوع تحریکات دیگر پوستی بگذارید تا ورم و خارش پوست درمان یابد.

۷- دم کردۀ گل یا برگ درخت هلو، بحرانهای ورم چرکی کلیه (نفریت) را تسکین می دهد، به این منظور باید ۱۵ تا ۳۰ گرم برگ خشک درخت هلو را در یک لیتر آب جوش به مدت ۱۲ دقیقه دم کنید و پس از صاف کردن با عسل یا شکر شیرین نموده و هر روز ۲ تا ۳ فنجان از آن را در فاصلۀ غذاها بنوشید.

۸- دم کردۀ گل و برگ درخت به ترتیبی که در خاصیت هفتم ذکر شد می تواند اختلالات کلیه و مثانه (سنگ کلیه و درد مثانه) را معالجه کند.

۹- شربت گل هلو، کرم کش بسیار مؤثری است.

۱۰- اگر شصت گرم گل هلو را در یک لیتر آب دم کنند، دم کرده ای به دست می آید که وقتی به بچه ها داده شود، اجابت معده را کمک می کند و یبوست آنان را به کلی برطرف می سازد.

۱۱- برای تسکین دردها و ناراحتیهای بواسیر، مغز هستۀ هلو را کوبیده و به صورت مرهم در محل درد می گذارند و یا ممکن است روغن هستۀ هلو را گرفته و در محل درد بمالند.

۱۲- له شدۀ برگهای تازۀ هلو برای ورم و دردهای سطحی بدن و زخمهای سرطانی مفید است. برای این منظور باید مقداری از برگ تازۀ هلو را بکوبند و در محل زخم و درد بگذارند.

۱۳- خوردن هلوی خام، اشتهاآور، و ملین می باشد.

۱۴- حلوای هلو، بوی بد دهان را از بین می برد.

۱۵- خوردن هلو برای افرادی که دچار حساسیت و خارش بدن ( آلرژی ) هستند بسیار مفید است.

۱۶- هلو، صفراآور است لذا باید ۱۸۵ گرم آب هلو را پس از صاف کردن با مقداری ترنجبین مخلوط نموده و بخورند.

۱۷- اگر گوشت هلو را بر پوست صورت قرار دهند، پوست را لطیف و خوشرنگ می کند.

۱۸- هلو با اینکه شیرین است خوردن آن برای مبتلایان به مرض قند (دیابت) ضرر ندارد.

۱۹- هلو دارای آهن و برم است و برای کبد بسیار نافع است و چهره را خوشرنگ و گلگون می نماید.

۲۰- هلو به طور طبیعی، غده ها را تقویت کرده و ترشحات طبیعی آنها را تحریک می کند.

۲۱- خوردن هلو، باعث تنظیم و آسان شدن دفع مدفوع می گردد.

۲۲- هلو دارای ویتامینهای ب و ث (C,B) می باشد و پوست آن دارای کاروتن یعنی تولید کنندۀ ویتامین آ (A) می باشد.

۲۳- هستۀ هلو را می کوبند و به صورت مرهم روی زخمها و سوختگی می گذارند.

۲۴- اگر برگهای درخت هلو را با برگ جعفری بکوبند و با روغن زیتون مخلوط سازند، برای معالجۀ انواع زخم و جراحات و سوختگی به کار می برند.

۲۵- هلو ادرارآور و قلیایی کنندۀ خون است، لذا به کسانی که امراض کلیوی و رماتیسم مبتلا هستند توصیه شده است.

۲۶- شکوفۀ درخت هلو به عنوان دم کرده، خاصیت تسکین اعصاب دارد. زیرا دارای ترکیبات سیاتیک است و به همین علت ترکیبات سمی دارد و باید به مقدار کم مصرف گردد.

۲۷- شربت گل هلو، دارای خواص ضد سرفه است و مجاری تنفسی را آرام می کند و ترشح خلط را از سینه آسان می سازد.

۲۸- هلو را در تابستان خشک می کنند و در زمستان برگۀ هلو را در آب می خیسانند و به عنوان غذایی ملین برای رفع یبوست می خورند.

۲۹- هلو دارای مواد آهن و برم است لذا برای کبد بسیار مفید است.

۳۰- خوردن هلو نیروی کشش نسوج را زیاد می کند و از این رو برای زنان آبستن بسیار سودمند است و وضع حمل را آسان می کند.

۳۱- بهتر است هلو را با پوستش بخورید، زیرا دارای ویتامین زیادی است.

۳۲- هلو برای کسانی که غذا را تخامه می نمایند (و غذا در معدۀ آنان فاسد می شود)، مفید است.