در ایران زنان باردار این تصور نادرست را دارند که با انتخاب سزارین، هیچ‌گونه درد و مشکلی را تحمل نخواهند کرد. حال آنکه درد و عارضه پس از انجام سزارین ایجاد خواهد شد.
۸۰ تا ۸۵ درصد زایمان‌ها نیاز به هیچ‌گونه مداخله درمانی ندارند و به‌طور طبیعی رخ می‌دهند و تنها در کمتر از ۱۵ درصد آنها، اقدام به مداخلات تهاجمی طبی ضروری است چرا که اگر در این موارد سزارین صورت نگیرد جان نوزاد و حتی در مواردی جان مادر در مخاطره خواهد بود. طبق آمارهای اعلام شده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، شیوع سزارین در ایران به‌طور متوسط، سه برابر بیشتر از آمارهای جهانی است و در مراکز شهری ۹/۴۱ درصد و در شهر تهران، ۵۰ درصد گزارش شده است. این در حالی است که در آمریکا و کشورهای غربی، تعداد عمل‌های سزارین، از ۵/۴ درصد در سال ۱۹۶۵ میلادی به ۲۵ درصد در سال ۱۹۹۸ افزایش یافته و از این سال به بعد، آمار سزارین اندکی کاهش یافت یا تقریباً ثابت ماند. به همین مناسبت به مقایسه این دو روش زایمان پرداخته‌ایم که از نظرتان می‌گذرد…
در ایران زنان باردار این تصور نادرست را دارند که با انتخاب سزارین، هیچ‌گونه درد و مشکلی را تحمل نخواهند کرد. حال آنکه درد و عارضه پس از انجام سزارین ایجاد خواهد شد. از طرفی در کشور ما، تمایل متخصصان زنان و زایمان به انجام دادن سزارین، بیشتر از زایمان طبیعی است. چرا که هدایت زایمان طبیعی تا مرحله آخر در حدود پنج برابر بیشتر از جراحی سزارین زمان نیاز دارد اما تعرفه دریافتی از آن به مراتب کمتر است. مساله قابل توجه دیگر، تبدیل شدن سزارین، به اقدامی‌تجملی و لوکس است. متأسفانه زنان کشور ما با چنین دیدی به جراحی بزرگ و خطرناک سزارین نگاه می‌کنند و آن را روشی جهت تسکین درد زایمان تلقی می‌کنند.
واقعیت‌های سزارین
گروهی از مردم تصور می‌کنند که ضریب هوشی افراد حاصل از زایمان سزارین بالاتر از کسانی است که با زایمان طبیعی متولد شده‌اند. اما در واقع ارتباطی میان بهره هوشی افراد و شیوه تولد آنان وجود ندارد و حتی در برخی از تحقیقات، ضریب هوشی نوزادان حاصل از زایمان طبیعی، نسبت به نوزادان سزارینی، بالاتر گزارش شده است. برخی از زنان نیز صدمات و ضربه‌های زایمانی را مختص به زایمان طبیعی می‌دانند. گزارش‌های زیادی از فلج اعصاب بازویی، شکستگی جمجمه و سایر استخوان‌ها در نوزادانی که به طریق سزارین به دنیا می‌آیند، وجود دارد. تحت فشار قرار گرفتن قفسه صدری جنین طی زایمان طبیعی، مایع داخل حبابچه‌های ریه نوزاد را خارج می‌کند و در نتیجه، تنفس وی عمیق‌تر و سریع‌تر شروع می‌شود. از طرف دیگر، اغلب عوارض سزارین در دراز مدت خود را نشان می‌دهند. چسبندگی احشاء و نازایی از این قبیل عوارض هستند. میزان خون از دست رفته در حین عمل سزارین، حدود دو برابر زایمان طبیعی است. همچنین امکان آسیب دیدن مثانه و روده‌ها نیز وجود دارد. عفونت‌های رحمی و دستگاه ادراری، با شیوع ۱۲ درصد، از شایع‌ترین عوارض سزارین هستند. سزارین نه تنها دارای خطرات و عوارض ناشی از اعمال جراحی و بیهوشی است بلکه به علت بستری طولانی‌مدت پس از زایمان، بازگشت به فعالیت‌های عادی، طولانی‌تر خواهد بود و علاوه بر آن هزینه‌های گزاف لوازم جراحی و اتاق عمل و بستری طولانی مدت در بیمارستان، بار مالی زیادی را به خانواده‌ها و جامعه تحمیل می‌کند.
یک مقایسه و ۹ نکته
مدت بستری شدن و توانایی بازگشت به کارهای عادی و روزمره بعد از زایمان طبیعی خیلی کمتر از سزارین است و مادرانی که زایمان طبیعی داشته‌اند زودتر به خانواده خود ملحق می‌شوند.
حجم خونی که مادر طی زایمان طبیعی از دست می‌دهد تقریباً نصف یک عمل سزارین است لذا خطر خون‌ریزی و کم خونی، در یک زایمان طبیعی خیلی کمتر از زایمان به طریق سزارین می‌باشد.
خطرات و ریسک بیهوشی برای زایمان طبیعی وجود ندارد، درحالی که برای مادرانی که به روش سزارین زایمان می‌نمایند این خطرات اجتناب‌ناپذیر است.
از نظر اقتصادی زایمان طبیعی به نفع مادر، بیمارستان و جامعه می‌باشد.
درصد ابتلا به عفونت در بین مادران سزارین شده بیشتر از مادرانی است که زایمان طبیعی نموده‌اند.
مادرانی که زایمان طبیعی داشته‌اند در دادن آغوز به نوزاد خود موفق‌تر هستند چرا که خوردن آغوز یا کلستروم به‌عنوان اولین واکسن برای کودک منافع بسیاری دارد.
مادرانی که زایمان طبیعی نموده‌اند در امر شیردهی به نوزاد خود موفق‌تر از مادرانی می‌باشند که به طریقه سزارین نوزاد خود را به دنیا آورده‌اند.
پس از زایمان طبیعی، مادران با انجام ورزش‌های مناسب به مراتب سریع‌تر از زمانی که سزارین می‌شوند، می‌توانند تناسب اندام خود را به دست آورند.
به‌طور متوسط مدت اقامت مادران سزارینی در بیمارستان دو برابر و نیم مادرانی است که زایمان طبیعی داشته‌اند.
دکتر آزیتا صفارزاده – جراح زنان و زایمان
منبع : وب سایت سلامت