تعداد رابطه جنسی امری نسبی است و از زوجی به زوج دیگر متفاوت است.  شکل رابطه عاطفی دو زوج با هم، کشش جنسی آن ها نسبت به هم، میزان نیازشان به رابطه جنسی و سن و سال، از مهمترین عوامل تعیین کننده تعداد رابطه جنسی است.

بسیاری زا زوج ها نگران این هستند که نکند میزان رباطه جنسی شان کم تر از حد معمول باشد. این نگرانی گاهی ایجاد عواقب بدی نیز می کند. هرچند گفتیم یان میزان بین زوج های مختلف نسبی است اما در این زیمنه عددهایی نیز ذکر شده که البته مبنای علمی خاصی ندارند اما به واقعیت نزدیک هستند. از جمله اینکه ۱ الی ۳ رابطه جنسی در روز در ده سوم زندگی ( ۲۰ تا ۳۰ سالگی ) و دو الی ۴ رابطه جنسی در هفته در ده چهارم زندگی ( ۳۰ تا ۴۰ سالگی ) معقول بنظر می رسد.

پیشنهاد ما به شما این است که در این زمینه موارد زیر را در نظر بگیرید و سپس تخمین بزنید که رباطه جنسی شما کافی است یا خیر

  1. رابطه جنسی به دلیل رابطه عاطفی قطع نشده باشد. اینکه رباطه جنسی به دلیل خشم و ناراحتی و قهر و جدایی عاطفی کم شود شنانه خوبی نیست. چرا که نیاز وجود دارد اما توسط یک عامل بیرون سرکوب شده است. پس نگران باشید.
  2. نیازی به رابطه جنسی بیش از چیزی که هست نداریم. اگر ماهی یک بار یا روزی یک بار رابطه جنسی دارید و همین شما را از نظری روحی و جسمی بی نیاز می کند. پس همین مقدار کافی است. تعدد رابطه را نیاز شما تعیین می کند نه چیز دیگری. البته نیاز هر دوی شما. پس نگران نباشید.
  3. رابطه جنسی به طور کلی قطع شده است اما من بدون هیچ دلیلی، برعکس همسرم احساس نیاز نمی کنم. در این حالت ممکن است شما دچار نوعی بیماری و سردی جنسی شده باشید. بهتر است خود را به پزشک ارولوژیست نشان بدهید.
  4. تعادل مهمترین عنصر رابطه جنسی است. این مشکل زمانی رخ می دهد که هر دو میل به رابطه جنسی دارند ولی میزان آن برابر نیست. در این حالت بهترین کار تمرین و برنامه ریزی برای ایجاد تعادل است. در این زمینه بهتر سات کسی که میل جنسی دارد کمی خودش را کنترل و کسی که میلش خنثی است خودش را تحریک کند. در مورد عدم تمایل به برقراری رابطه هم بترین کار این است که رابطه برقرار نشود. چرا که حالت اجبار در این زمینه، بخصوص در زنان پاسخ عکس می دهد.

در نهایت این شما هستید که باید تعداد رابطه جنسی مورد نیاز خود و همسرتان را تخمین بزنید. کم یا زیاد بودن تعداد رابهط جنسی هیچ ضرر و یا منفعت خاصی ندارد. شرایط روحی و جسمی و ذاتی، و در نهایت احساس رضایت مهمترین عوامل در سنجش این موضوع هستند.