آئورتیت یا التهاب آئورت

آئورتیت به زبان ساده به معنی التهاب آئورت است. پدیده ای نادر که تنها ۱ الی ۳ نفر در هر یک میلیون نفر به آن مبتلا می شوند. برای شناخت بیشتر این بیماری با پیام سلامت همراه باشید.

آئورت بزرگترین سرخرگ بدن است؛ که مسئولیت دریافت خون غنی از اکسیژن از قلب و توزیع آن به بدن از طریق شریان های کوچکتر که شاخه نامیده می شود را بر عهده دارد. آئورتیت یا همان التهاب آئورت در مواردی می تواند باعث آنوریسم یا انسداد (انسداد) آئورت شود.

پیشنهاد می کنیم برای کسب اطلاعات بیشتر مطالب زیر را نیز بخوانید:

دلایل ابتلا به آئورتیت یا التهاب آئورت

  1. اختلالات همبند بافت و واسکولیت، از جمله آرتیریت تاکایاسو، آرتریت سلول ژانت، اسپوندیلیت آنکیلوزان و عود پلی کندریت
  2. عفونت، مانند اندوکاردیت باکتریایی، سیفلیس، تب منقوط کوه های راکی و عفونت های قارچی
  3. سندرم کوگان (التهاب قرنیه چشم، مشکلات شنوایی و تعادل و التهاب آئورت)

التهاب آئورت معمولا شامل تمام لایه های آئورت می شود و ممکن است به منجر به انسداد آئورت یا شاخه های آن و یا تضعیف دیواره شریانی و در نتیجه آنوریسم، شود.

علائم این بیماری با توجه به علت و محل وقوع آئورتیت متفاوت است؛ و می تواند از حساسیت به تماس و یا درد شکم همراه با تب، به تنگی نفس و تورم پاها (نارسایی قلبی)، اگر آئورتیت در دریچه آئورت رخ دهد، متغیر باشد. همچنین آئورتیت در برخی از افراد موجب دیسکسیون یا پارگی آئورت می شود؛ که می تواند کشنده باشد.

تشخیص التهاب آئورت با آزمایش های تصویربرداری مانند سی تی اسکن (CT)، آنژیوگرافی، آنژیوگرافی با تشدید مغناطیسی، و یا سونوگرافی نمایش، از طریق نمایش مناطق متورم و ضخیم آئورت، انجام می شود.

همچنین انجام آزمایش خون می تواند افزایش سطح التهاب را با بالا رفتن سطح پروتئین واکنشی C و افزایش سرعت رسوب گلبول های قرمز  نشان دهد؛ و در تشخیص آئورتیت کمک کننده باشد.

درمان آئورتیت بسته به علت التهاب متفاوت است. برای مثال، آنتی بیوتیک در صورت وجود عفونت در بدن بیمار یا داروهای ضد التهابی و یا سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن، در صورت وجود بافت همبند یا اختلالات واسکولیت، از جمله راهکارهای دارویی درمان هستند.

همچنین اگر آئورتیت موجب ایجاد آسیب غیر قابل برگشت شده است؛ جراحی باز و یا قرار دادن استنت گرافت (پیوند) ممکن است لازم باشد.