بیماری ترس از مکانهای شلوغ Agoraphobia، ترس بی امان از یک موقعیت، فعالیت، و یا چیزی است که باعث می شود فرد از آن گریز کند. تعریف ترس از مکانهای شلوغ ترس از بودن در خارج از محیط زندگی روزانه فرد نیز خوانده می شود. مکانی که به ایجاد بیماری Agoraphobia کمک می کند می تواند ویژگی های دیگری مانند تحقیر آمیز بودن برای فرد را نیز داشته باشد. یعنی فرد در آن مکان احساس حقارت کرده و بنابراین از قرار گرفتن در چنین محیطی ترس دارد.
واقعیت این است که ترس از مکانهای شلوغ اغلب در ترکیب با اختلال هراس رخ می دهد. محققان تخمین می زنند که افراد مبتلا به بیماری ترس از مکانهای شلوغ Agoraphobia بین ۱ الی ۷ درصد جمعیت جهان را تشکیل دهند. این اختلال معمولا از اواخر ۲۰ سالگی آغاز می شود.
چه چیزی باعث بیماری ترس از مکانهای شلوغ می شود؟
نظریه های زیادی در مورد علت این بیماری وجود دارد. یک فرضیه این است که ترس از مکانهای شلوغ در پاسخ به قرار گرفتن مکرر در حوادث اضطراب برانگیز اتفاق می افتد. نظریه دیگری با نام روان-بهداشتی است که بر روی درگیری عاطفی داخلی (نظریه روانکاوی) تمرکز دارد اشاره می کند، ترس از مکانهای شلوغ نتیجه یک احساس پوچی است که از یک درگیری حل نشده ایجاد شده است، این درگیری ها می تواند یک مبارزه بین احساسات فرد نسبت به پدر و مادرها و یا همسران باشد.
اگرچه ترس از مکانهای شلوغ، مانند دیگر اختلالات روانی، به تعداد زیادی از عوامل محیطی و روانی مربوط می شود، اما این اختلال در برخی افراد، ممکن است با یک عامل ژنتیکی واضحی در ارتباط باشد. دختران و زنان در مقایسه با پسران و مردان بیشتر احتمال ابتلا به ترس از مکانهای شلوغ را دارند.
علاوه بر عوامل ذکر شده بیماری ترس از مکانهای شلوغ در کشورهای مهاجر پذیر می تواند دلایل دیگری نظیر مهاجرت از یک کشور دیگر، عدم مهارت های لازم در زبان و احساس تبعیض نیز داشته باشد.
علائم بیماری ترس از مکانهای شلوغ چه هستند؟
علائم و نشانه های ترس از مکانهای شلوغ شامل اضطراب از یک حمله ذهنی و تخیلی است که فرار از آن غیر ممکن است. نمونه هایی از چنین موقعیت ها شامل استفاده از حمل و نقل عمومی است که فرد در میان جمعیت، در محیط بسته و خارج از محیط خانه قرار دارد. علائم و نشانه های دیگر این اختلال مانند ترس، سردرگمی، بالا رفتن ضربان قلب، سرگیجه، یا اسهال می باشند. افراد مبتلا به اختلال Agoraphobic اغلب از قرار گرفتن در محیط های این چنینی اجتناب می کنند. محیط هایی که این افراد را می ترساند می تواند با محیط های هراس بر انگیز در سایر اختلالات روانی وجه تشابه داشته باشد.