آنتی بیوتیک های جدید

در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت می خواهیم بیشتر در مورد آنتی بیوتیک های جدید برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست صحبت کنیم.

عوارض و آمار مربوط به عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست

عفونت های پوستی و بافت نرم در موارد حاد با آمبلیوپاتی مواجه می شوند. عفونت های پوستی از نظر شدت می توانند از عفونت های خفیف، سطحی، خود محدود کننده تا عفونت های شدید و کشنده را در بر بگیرند. عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست (ABSSSI) به عنوان عفونت ها پوستی با ضایعات اندازه گیری شده حداقل ۷۵ سانتی متر مربع مشخص می شوند. اندازه ضایعه را می توان از ناحیه ادم، قرمزی یا تورم پوست اندازه گیری کرد.

نشانه های عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست عبارتند از:

  • تب (بالاتر از ۳۸ درجه سانتی گراد یا ۱۰۰٫۴ درجه فارنهایت در عرض ۲۴ ساعت از شروع اولیه)
  • لکوسیتوز (تعداد کلی گلبول های سفید خون بیشتر از ۱۲۰۰۰ سلول درمیلی متر مکعب)
  • ترشح چرکی
  • حساسیت به لمس
  • گرم شدن پوست

عفونت های حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست توسط موجودات گرم مثبتی مانند موارد زیر ایجاد می شوند:

  • استافیلوکوک اورئوس
  • استرپتوکوک پیوژنز
  • استرپتوکوکوس آگالاکتیه

عفونت های پوستی باکتریایی در بیماران بستری شده جزء ۲۸ مورد شایع قرار دارد. میزان بروز عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۵ در بخش اورژانس از ۱ میلیون تا ۳٫۵ میلیون افزایش یافته است.

استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین اکتسابی از جامعه (CA-MRSA) به عنوان عامل اصلی عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست شناخته می شود. شایع ترین عوارض جانبی مرتبط با عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست دیابت و بیماری مزمن ریوی می باشند.

استانداردهای مراقبت از عفونت حاد باکتریایی پوست

برش و تخلیه ناحیه عفونت اولین گام درمان است. برای شناسایی باکتری ها از آزمایش کشت و حساسیت استفاده می شود. استاندارد معمول مراقبت از عفونت های شدید پوست شروع درمان آزمایشی با داروهای زیر است:

  • ونکوماسین
  • داپتومایسین
  • لینزولید
  • تلاوانسین
  • سفتارولین

اگر پزشک مشکوک به ابتلا به استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) شود بیماران به درمان آزمایشی که در ابتدا آغاز شد ادامه می دهند. اگر وجود استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MSSA) در کشت تایید شود،

  • نافسیلین
  • سفازولین
  • یا کلیندامایسین

گزینه های توصیه شده برای درمان می باشند.

آنتی بیوتیک های جدید برای درمان

در سال ۲۰۰۹، سازمان غذا و داروی آمریکا تلاوانسین که یک آنتی بیوتیک lipoglycopeptide موثر برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست است را تایید کرد. در سال ۲۰۱۴ FDA داروهای

  • دالباوانسین
  • اوریتاوانسین
  • تدیزولید فسفات

را برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست تایید کرد. این آنتی بیوتیک های جدید گزینه های درمانی مناسبی برای درمان عفونت پوست می باشند و نسبت به آنتی بیوتیک های قدیمی تر مزایای بیشتری دارند.

آنتی بیوتیک های جدید کلاس Lipoglycopeptide

لیپوگلیکوپپتیدها آنتی بیوتیک هایی با یک زنجیره جانبی لیپوفیل است که به گلیکوپپتید متصل است. دیواره سلولی باکتری از پپتیدوگلیکان ساخته شده و برای بقا باکتری ضروری است. Lipoglycopeptides با مهار سنتز دیواره سلولی، باکتری ها را می کشند. بدون وجود دیواره سلولی تازه باکتری نمی تواند زنده بماند.

تلاوانسین اولین lipoglycopeptide تایید شده توسط FDA برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست می باشد. dalbavancin یک دسته دو دوزی برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست است که در ماه مه ۲۰۱۴ توسط FDA مورد تایید قرار گرفت. در ماه آگوست ۲۰۱۴، دسته تک دوزی اوریتاوانسین توسط FDA تایید شد.

آنتی بیوتیک های جدید
آنتی بیوتیک های جدید

تلاوانسین

تلاوانسین یک آنتی بیوتیک لیپوگلیکوپپتیدی است که مانع سنتز دیواره سلولی می شود و هم چنین با اتصال به غشاهای باکتریایی، عملکرد مانع غشا را مختل می کند و نفوذ پذیری غشا را افزایش می دهد. این اولین دارویی است که برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست تایید شده است. این دارو هم چنین ممکن است برای بیماران مبتلا به پنومونی باکتریایی ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻭﻧﺘﻴﻼﺗﻮﺭ و اکتسابی از بیمارستان و هنگامی که درمان های جایگزین موثر نیستند استفاده شود.

ایمنی و کارآیی تلاوانسین برای عفونت حاد باکتریایی پوست  با وانکومایسین در یک کارآزمایی تصادفی بر روی ۱۷۹۴ بیمار مبتلا به عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست در مدت ۷ تا ۱۴ روز مقایسه شد. دوز مصرفی بیش از ۶۰ دقیقه انفوزیون وریدی ۱۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم یک بار در روز در مدت ۷ تا ۱۴ روز بود. میزان درمان بالینی در پایان آزمایش به ترتیب ۷۲٫۵٪ برای گروه مصرف کننده از تلاوانسین و ۷۱٫۶٪ برای گروه مصرف کننده از وانکومایسین بود.

دوز مصرف و عوارض جانبی

عوارض جانبی تلاوانسین شامل موارد زیر است:

  • اختلالات چشایی
  • حالت تهوع
  • استفراغ
  • واکنش های تزریقی (خارش، کهیر و یا استفراغ)
  • ادرار کف آلود
  • واکنش های حساسیت شدید
  • اسهال ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل و طول مدت

این دارو نباید در بیماران مبتلا به اختلال کلیوی استفاده شود زیرا اثر تلاوانسین در بیماران مبتلا به اختلال کلیوی کاهش می یابد.

دالباوانسین

دالباوانسین دومین لیپوگلیکوپپتید تایید شده برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست است. ایمنی و کارآیی دالباوانسین با وانکومایسین در یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، بر روی ۱۳۱۲ بیمار مبتلا به عفونت حاد باکتریایی پوست در دو هفته مقایسه شد. میزان پاسخ بالینی در ۴۸ تا ۷۲ ساعت پس از شروع درمان ۳/۸۳ درصد در گروه مصرف کننده از دالباوانسین و ۳/۷۸ درصد در گروه مصرف کننده از وانکوماسین بود.

میزان پاسخ برای کاهش ۲۰٪ یا بیشتر میزان ضایعه در گروه مصرف کننده از دالباوانسین ۸۷٫۶٪ و در گروه مصرف کننده از وانکوماسین ۸۵٫۹٪ بود. هم چنین موفقیت بالینی در پیگیری (روزهای ۲۶ تا ۳۰) به ترتیب در گروه مصرف کننده از دالباوانسین ۸۸٫۱٪ و در گروه مصرف کننده از وانکومایسین ۸۴٫۵٪ بود.

دوز مصرف و عوارض جانبی

بر خلاف تلاوانسین، دالباوانسین به صورت هفتگی تجویز می شود. دوز تزریق داخل وریدی ۱۰۰۰ میلی گرم در ۳۰ دقیقه برای هفته اول و ۵۰۰ میلی گرم در هفته دوم است. فقط دو دوز دالباوانسین مورد نیاز است، زیرا نیمه عمر آن ۸٫۵ روز (۲۰۴ ساعت) است.

عوارض جانبی رایج آن عبارتند از:

  • تهوع
  • سردرد
  • اسهال
  • استفراغ
  • واکنش های تزریقی (خارش، کهیر یا استفراغ)
  • بثورات
  • حساسیت شدید
  • اسهال مرتبط با کلستریدیوم دیفیسیل

همانند سایر آنتی بیوتیک های جدید دالباوانسین فقط باید برای درمان عفونت هایی که اثبات شده اند یا به احتمال زیاد توسط باکتری های مشکوک ایجاد شده اند، استفاده شود.

این دارو برای بیماران مبتلا به اختلال کلیوی و یا بیماران تحت درمان همودیالیز توصیه نمی شود. هم چنین توصیه می شود در بیماران مبتلا به اختلال کبدی متوسط و شدید با احتیاط استفاده شود. از آنجا که این دارو به تازگی تایید شده است، هیچ گونه تداخل دارویی گزارش نشده است.

اوریتاوانسین

مانند تلاوانسین، اوریتاوانسین مکانیسم عمل چندگانه دارد. این دارو دو مرحله را در سنتز دیواره سلولی باکتری مهار می کند و هم چنین به غشاهای باکتریایی متصل می شود، عملکرد مانع غشا را مختل می کند و نفوذ پذیری غشا را افزایش می دهد. ایمنی و کارآیی اوریتاوانسین ۱۲۰۰میلی گرم یک دوز با وانکومایسین دو بار در روز برای مدت ۷ تا ۱۰ روز در یک کارآزمایی بالینی چند ملیتی تصادفی، دو سو کور، چند مرکزی بر روی ۱۹۸۷ بیمار مبتلا به عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست مورد مقایسه قرار گرفت.

میزان پاسخ بالینی در ۴۸ تا ۷۲ ساعت پس از درمان در گروه اوریتاوانسین ۸۲٫۳٪ و در گروه وانکومایسین ۷۸٫۹٪ بود و میزان پاسخ برای کاهش ۲۰٪ یا بیشتر میزان ضایعه برای گروه اوریتاوانسین ۸۶٫۹٪ و برای گروه وانکومایسین ۹/۸۲٪ بود. هم چنین میزان موفقیت بالینی در پیگیری (۷ تا ۱۴ روز پس از پایان درمان) برای اوریتاوانسین ۸۲٫۷٪ و برای وانکومایسین ۸۰٫۵٪ بود.

آنتی بیوتیک های جدید
آنتی بیوتیک های جدید

دوز مصرف و عوارض جانبی

دوز توصیه شده اوریتاوانسین یک تزریق داخل وریدی ۳ ساعته ۱۲۰۰ میلی گرمی است. یک دوز اوریتاوانسین برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست موثر است. زیرا اوریتاوانسین نیمه عمر ۲۴۵ ساعت (۱۰ روز) دارد.

شایع ترین عوارض جانبی عبارتند از:

  • سردرد
  • تهوع
  • استفراغ
  • واکنش های تزریقی (خارش، کهیر یا استفراغ)
  • اسهال
  • حساسیت شدید
  • اسهال مرتبط با کلستریدیوم دیفیسیل

در آزمایشات بالینی، در گروه تحت درمان با اوریتاوانسین نسبت به گروه درمان شده با وانکومایسین موارد بیشتری از استئومیلیت گزارش شد. اوریتاوانسین مهار کننده CYP2CP و CYP2C19 و القا کننده CYP3A4 و CYP2D6 می باشد. داروهایی (مانند وارفارین) که توسط این آنزیم ها متابولیزه می شوند باید در هنگام ترکیب با اوریتاوانسین در صورت تداخل با آزمایشات انعقادی نظارت شوند، زیرا ممکن است به طور مصنوعی aPTT، PT و INR را تا ۲۴ ساعت طولانی کند.

تعدیل دوز در بیمارانی که دارای اختلال کبدی یا کلیوی خفیف و متوسط هستند ضروری نیست. بیماران با نارسایی شدید کلیوی یا کبدی مورد بررسی قرار نگرفتند.

تدیزولید فسفات ( آنتی بیوتیک کلاس Oxazolidinone)

Sivextro (تدیزولید فسفات) پیش داروی (فرم غیر فعال) تدیزولید (یک آنتی بیوتیک از نوع اکسازولیدینون) است. پس از مصرف خوراکی و یا تزریق وریدی، به وسیله آنزیم ها به شکل فعال خود تبدیل می شود. سلول ها برای زنده ماندن نیاز به پروتئین های سلولی حیاتی دارند. تدیزولید، شکل فعال Sivextro، به ساختارهای سلولی که این پروتئین های ضروری را تولید می کنند و سلول های باکتریایی را قادر می سازند تا آنها را فعال و غیرفعال کند، متصل می شود. از آن جایی که مکانیسم عمل آن از آنتی بیوتیک های کلاس غیر اکسازولیدینون متفاوت است، مقاومت متقابل باکتریایی بعید است. تدیزولید بر علیه موجودات گرم مثبت فعال است.

اکسازولیدینون ها هم چنین برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست استفاده می شود. زیووکس (لینزولید) اولین اکسازولیدینونی بود که در سال ۲۰۰۰ تایید شد. Sivextro دومین آنتی بیوتیک در این کلاس است که توسط FDA در ژوئن ۲۰۱۴ برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست مورد تایید قرار گرفت.

در یک کارآزمایی بالینی چند مرکزی، دو سو کور، تصادفی و غیرمستقیم، تدیزولید فسفات به مدت ۶ روز با لینزولید برای ۱۰ روز بر روی ۱۳۱۵ بیمار عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست مقایسه شد. پاسخ بالینی در کاهش ۲۰٪ یا بیشتر اندازه ضایعه در گروه Sivextro 78٪ و در گروه لینزولید ۷۵٫۵٪ بود. هم چنین میزان پاسخ بالینی در ارزیابی پس از درمان در هر دو گروه ۸۵٫۸٪ بود. Sivextro با لینزولید برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست تداخلی نداشت و مدت درمان با Sivextro کوتاه تر بود.

برخلاف زیووکس که دو بار در روز به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز تجویز می شود، ۲۰۰ میلی گرم Sivextro به صورت خوراکی تجویز می شود و یا یک بار در روز بیش از یک ساعت به مدت ۶ روز تزریق می شود.

دوز مصرف و عوارض جانبی

شایع ترین عوارض جانبی آن عبارتند از:

  • تهوع
  • سردرد
  • اسهال
  • استفراغ
  • سرگیجه
  • تاکی کاردی (ضربان بالای قلب)
  • اسهال مرتبط با کلستریدیوم دیفیسیل
  • نوتروپنی
  • اختلال بینایی
  • بیماری عصب محیطی

در بیمارانی که دچار اختلال کلیوی یا کبدی هستند، تنظیم دوز لازم نیست. Sivextro را می توان به صورت خوراکی برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست استفاده کرد.

آنتی بیوتیک های جدید
آنتی بیوتیک های جدید

نکته آخر در مورد آنتی بیوتیک های جدید

عفونت های باکتریایی پوست و ساختار پوست عفونت های شایعی هستند. آنتی بیوتیک های جدید که به اندازه وانکومایسین موثر هستند، اخیرا برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست تایید شده اند. مزیت این داروهای جدیدتر استفاده از دوزهای کمتر و امکان تجویز به صورت خوراکی می باشد. با توجه به شیوع استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین، این داروهای جدید گزینه های موجود برای درمان عفونت حاد باکتریایی پوست و ساختار پوست را افزایش می دهند.