ائوزینوفیل که به عنوان اسیدوفیل ها نیز شناخته می شوند، نوعی از لکوسیت ها یا گلبول های سفید خون هستند که بخشی از سیستم ایمنی بدن محسوب شده و به حفاظت از بدن در برابر عفونت های ویروسی، انگلی و باکتریایی می پردازند. سلول های سفید خون نقش مهمی در محافظت از بدن در برابر انگل ها ایفا می کنند. افزایش سطح سلول های سفید خون در بدن می تواند نشان دهد که در بدن شما بیماری وجود دارد. زیرا این افزایش سلول های سفید در خون بدان معنی است که بدن شما برای مبارزه با عفونت در حال تولید سلول های سفید بیشتری است. اما سوال اصلی که در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت به آن می پردازیم این است که ائوزینوفیل بالا به چه معنی است و چگونه باید با افزایش ائوزینوفیل ها مقابله کرد؟
ائوزینوفیل بالا
تعریف
ائوزینوفیلیا اشاره به سطح ائوزینوفیلی دارد که بالاتر از حد طبیعی است. ائوزینوفیل ها در خون گردش می کنند، اما غلظت این سلول ها در محل التهاب یا عفونت معمولا بیشتر است. افزایش سطح ائوزینوفیل ها را می توان با انجام آزمایشی که بر روی نمونه بافت یا خلط انجام می شود، کشف کرد. ائوزینوفیلی خون با آزمایش خون، و اغلب هنگام انجام آزمایش شمارش خون یافت می شود.
تعداد طبیهی سلول های ائوزینوفیل باید کمتر از ۳۵۰ سلول در هر میکرولیتر (cells/mcL) باشد. وجود بیش از ۵۰۰ ائوزینوفیل در هر میکرولیتر خون ائوزینوفیلیا بزرگسالان نامیده می شود. بیش از ۱۵۰۰ ائوزینوفیل در هر میکرولیتر خون که طی چند ماه اتفاق می افتد، به عنوان سندرم هیپریئوزینوفیلیک شناخته می شود.
علائم ائوزینوفیل بالا
علائم ائوزینوفیلیا معمولا مربوط به بیماری می شود که باعث افزایش سطح ائوزینوفیل در خون شده است. به عنوان مثال، اگر از علائم آسم رنج می برید، ممکن است مشکل تنفسی، گلودر، خس خس سینه یا بالا نیامد نفس داشته باشید. این در حالی است که عفونت انگلی می تواند علائمی مانند درد شکم، تب و یا بثورات پوستی ایجاد کند.
علل ایجاد ائوزینوفیل بالا
اختلالات آلرژیک
اختلالات آلرژیک با وجود ائوزینوفیل های زیاد در خون مشخص می شود. Rhinoconjunctivitis یا تب یونجه می تواند همانند آسم، این سلول ها را در خون افزایش دهد.
واکنش های دارویی
هر دارویی که دارای پتانسیل ایجاد واکنش است، از جمله واکنش های آلرژیک، باعث می شود ائوزینوفیل ها در بافت ها و یا خون، جایی که دارو وارد آن می شود، بالا برود.
بیماری های عفونی
وجود قارچ، انگلی و سایر انواع عفونت دربدن معمولا با افزایش ائوزینوفیل همراه است.
اختلالات خون
اختلالات هماتولوژیک مانند لنفوم، لوسمی، هیپرئوزینوفیل، تومور، بیماری آترومبولی یا ماستوسیتوز می توانند موجب افزایش ائوزینوفیل ها در بدن شوند.
اختلالات ایمونولوژیک یا واکنش ها
سندرم Ommen، سندرم Hyper-IgE و واکنش بدن به پیوند عضو، برخی از شرایطی هستند که می توانند باعث افزایش ائوزینوفیل در بدن شوند.
اختلالات غدد درون ریز
هیپوآدرنالیسم نیز که نوعی اختلال در غدد درون ریز بدن است می تواند سبب افزایش ائوزینوفیل های خون شود.
اختلالات پوستی و زیر پوستی
بیماری های پوستی و زیر پوستی زیر همگی از علل ایجاد ائوزینوفیل بالا هستند:
- درماتیت آتوپیک
- پمفیگوس ولگاریس
- پمفیگوئید تاولی
- ضایعات ناشی از مصرف دارو
- درماتیت هپپتیمریس
- آنژیوئیدمی
- کهیر
- سندرم شولمن
- بیماری کیمورا
- سندرم ولز
- مخاط دهان
- ائوزینوفیلی ایزوله
- عود پوستی واسکولیت نکروزان ائوزینوفیلیک
بیماری های ریوی
بیماری های ریوی که می توانند منجر به افزایش ائوزینوفیل ها شوند عبارتند از:
- سندرم لوفر
- بیماری ائوزینوفیلیک ریه
- آسپرژیلوزیس ریوی آلرژیک
- سندرم چرگ اشتراوس
- سینه پهلو ائوزینوفیلیک
- ائوزینوفیلی پلور
- گرانولوم ائوزینوفیلیک
بیماری های دستگاه گوارش
بیماری های گوارشی زیر نیز می توانند باعث افزایش ائوزینوفیل شوند:
- عفونت های انگلی
- ریفلاکس معده
- عفونت های قارچی
- بیماری های التهابی روده
- عفونت های هلیکوباکتر پیلوری
- آلرژی غذایی
- انتروپاتی ناشی از پروتئین
- بیماری های سلیاک
- کولیت های آلرژیک
- پمفیگوس گیاهخواران
- ازوفاژیت ائوزینوفیلیک اولیه
- گاستروانتریت
اختلالات نورولوژیک
- عفونت های سیستم عصبی مرکزی
- هماتوم غشای زیر جمجمه
- واکنش های ناشی از دارو
نیز می توانند چنین شرایطی را به وجود آورند.
بیماری های روماتولوژیک
- عفونت های دستگاه گوارش
- عفونت های سیستم عصبی مرکزی
- هماتوم غشای زیر جمجمه
- واکنش های جانبی ناشی از دارو
همگی ممکن است به ائوزینوفیل بالا منجر شوند.
امراض قلبی
سندرم Churg-Strauss، آسیب قلبی، سندرم Hyperesosinophilic و برخی از بیماری های مادرزادی قلبی می توانند منجر به افزایش ائوزینوفیل ها در خون شوند.
بیماری های کلیوی
ائوزینوفیل هایی که در ادرار یافت می شوند، ممکن است نشانه ای از التهاب مثانه ائوزینوفیلیک یا نفریت بینابینی باشند.
روش های تشخیص و درمان ائوزینوفیل بالا
آزمون شمارش تعداد ائوزینوفیل ها می تواند در طول آزمایش شمارش کامل خون یا CBC انجام شود. اگر پزشک در شما مظنون به داشتن ائوزینوفیل های بالا باشد یا در طول معاینه متوجه علائمی شود، ممکن است آزمایش های بیشتری از جمله موارد زیر را تجویز کند:
- CT اسکن
- نمونه برداری از بافت
- تصویر برداری اشعه ایکس
- آزمایش های سرولوژی
- آزمایش های عملکرد کبدی
- آزمایش ادرار یا تجزیه مدفوع
شما نباید به دنبال درمان ائوزینوفیل بالا باشید، بلکه باید به دنبال درمان بیماری زمینه ای که باعث افزایش ائوزینوفیل ها شده است باشید. کورتیکواستروئیدها به طور کلی در درمان برخی از انواع ائوزینوفیلیا که از بیماری های بدخیم ناشی می شوند، موفق نیستند. اشکال شدید این اختلال که بر اندام های حیاتی تأثیر می گذارند، نیاز به داروهای تهاجمی برای درمان دارند. این داروها ممکن است شامل درمان ضد انعقادی یا استفاده از عوامل شیمی درمانی باشد. گاهی ممکن است ضروری باشد که جراحی انجام شود تا عملکرد اندام های آسیب دیده به حالت عادی باز گردند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اغلب ائوزینوفیلیا زمانی کشف می شود که پزشک آزمایش خون را برای تشخیص علت سایر نشانه هایی که شما تجربه می کنید، تجویز می کند. این روش تشخیص شانسی است.
اگر شواهدی از ائوزینوفیلیا بافتی یا خونی داشته باشید، ممکن است پزشک آزمایش های بیشتری را برای پیدا کردن مشکل اصلی تجویز کند. اگر تشخیص دقیق انجام شود، می توانید عامل آن را درمان کنید. در این صورت ائوزینوفیلیا نیز خود به خود محو خواهد شد.
افراد مبتلا به سندرم هیپروئوزینوفیلیک مداوم باید با پزشک مشورت کنند تا وضعیت سلامت آن ها کنترل شده و از عوارض بالقوه در طول زمان جلوگیری شود.