اختلال دیس تایمی (افسرده خویی) ؛ نشانه ها، علل، تشخیص و روش های درمان

اختلال دیس تایمی (کج خلقی یا افسرده خویی) یکی از انوع افسردگی خفیف است که طولانی تر از اختلال افسردگی ساده می باشد. علائم دیس تایمی یا همان اختلال افسردگی مداوم حداقل به مدت دو سال در بدن وجود دارد. به همین دلیل جز، افسردگی های مزمن طبقه بندی می شود.

اغلب افراد مبتلا به این نوع اختلال افسردگی بیش از دو سال علائم بیماری را دارند و این اختلال به نحوی منفی زندگی روزمره آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد. افراد مبتلا شادی و عملکرد کمتری را در محل کار یا در خانه تجربه می کنند. اغلب افراد مبتلا به اختلال افسرده خویی بیش از حد بحرانی هستند و اعتماد به نفس پایینی دارند. علائمی که در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت معرفی می کنیم ممکن است در طی یک دوره حدودا دو ماهه از بین برود.

اگر اختلال دیس تایمی بدون درمان رها شود ممکن است به اختلال افسردگی اساسی تبدیل شود. گاهی نیز در طی دوره افسرده خویی ممکن است دوره ی از افسردگی را داشته باشید. این افسردگی دوگانه است. کلاین و همکارانش در سال ۲۰۰۰ در مطالعاتی که انجام دادند دریافتند که افراد مبتلا به این اختلال اغلب شاهد عود علائم هستند. تقریبا تمام بیماران مبتلا به اختلال دیس تایمی، بخش هایی از افسردگی اساسی را از خود بروز می دهند.

در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت تصمیم داریم که شما را با نشانه ها، علل، تشخیص و روش های درمان اختلال دیس تایمی یا همان افسرده خویی آشنا کنیم.

بین ۴٫۱ تا ۷٫۹ درصد از آمریکایی ها که بین ۲۶ تا ۶۴ سال سن دارند، یک بار در زندگی خود علائم افسرده خویی را داشته اند. زنان نسبت به مردان دو برابر بیشتر به این اختلال مبتلا می شوند. همچنین این اختلال در میان افراد مسن بیشتر از افراد جوان رایج است. پس از سن ۶۵ سالگی، شیوع این اختلال کمتر می شود. این کاهش آمار احتمالا به دلیل بازنشستگی است. اختلال دیس تایمی بیشتر در میان افراد بیوه و افراد مطلقه رواج دارد و پس از آن ها به ترتیب متاهلان و افراد مجرد علائم آن را تجربه می کنند.

علائم اختلال دیس تایمی

علائم این اختلال را می توان به شرح زیر توصیف کرد:

  • از دست دادن علاقه نسبت به انجام فعالیت های روزانه و رویدادهای مهم زندگی
  • احساس ناامیدی یا بدبینی
  • کاهش میزان انرژی یا احساس خستگی زیاد
  • احساس غم و اندوه
  • عزت نفس پایین
  • بیش از حد بحرانی بودن
  • تحریک پذیری یا خشم بیش از حد
  • کاهش تمرکز یا مشکل در تصمیم گیری ها
  • بروز مشکلاتی در خواب مانند کاهش یا افزایش میزان خواب
  • بروز مشکلاتی در غذا خوردن مانند کاهش یا افزایش اشتها
  • اجتناب از فعالیت های اجتماعی یا درگیر شدن در حوادث

تشخیص اختلال افسرده خویی

A. در طول اکثر روزها به مدت بیش از دو سال بیمار بزرگسال افسردگی را گزارش می دهد.

B. هنگامی که فرد افسرده است، دارای دو یا بیشتر از دو مورد از موارد زیر است:

  • کاهش یا افزایش اشتها
  • کاهش یا افزایش خواب
  • احساس خستگی یا انرژی کم
  • کاهش عزت نفس
  • کاهش تمرکز یا مشکل در تصمیم گیری
  • احساس ناامیدی یا بدبینی

C. در طی این دوره دو ساله، علائم فوق بیشتر از دو ماه متوالی تداوم ندارند.

D. در طول این دوره دو ساله، بیمار ممکن است یک دوره افسردگی اساسی را نیز داشته باشد.

E. بیمار حملات جنون را ندارد.

F. بیمار هرگز معیارهای اختلال سیکلوتیوم را از خود بروز نداده است.

G. تنها افسردگی به عنوان بخشی از روان پریشی مزمن در بدن وجود ندارد.

H. علائم اغلب به طور مستقیم توسط یک بیماری یا یک مواد خاص، از جمله مواد مخدر ایجاد نمی شود.

I. علائم ممکن است مشکلات قابل توجهی را در اجتماع، محل کار، تحصیلات و یا دیگر بخش های اصلی زندگی ایجاد کند.

چه چیزی باعث اختلال دیس تایمی می شود؟

درست مثل اختلال افسردگی، هنوز کاملا مشخص نیست که علت اختلال دیس تایمی چیست؟ تغییرات بیوشیمیایی ممکن است در افراد مبتلا به این اختلال رخ داده باشد. اما تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است. به طور ژنتیکی، در افرادی که اعضای خانواده شان دچار اختلال دیس تایمی هستند (منظور والدین یا بزرگترها و خواهر و برادران است) این بیماری شایع تر است. محیط زیست نیز ممکن است بر شروع علائم موثر باشد.

ممکن است کسی که با شرایط دشواری مواجه شده و این شرایط موجب نگرانی یا استرس در او شده است بیشتر به این اختلال مبتلا شود. علاوه بر این، انزوای اجتماعی نه تنها خطر ابتلا به اختلال کج خلقی را افزایش می دهد بلکه می تواند موجب ایجاد رفتارهای زیر نیز شود:

  • سوء مصرف الکل و مواد
  • ایجاد مشکل در محل کار یا خانه
  • اضطراب
  • اختلال در غذا خوردن
  • خودکشی

نوع شخصیت بیمار نیز ممکن است بخشی از علائم شروع کننده این اختلال باشد. این موضوع به خصوص در کسانی که اختلال شخصیت وابسته دارند بیشتر صادق است. افرادی که بسیار وابسته به دیگران هستند، یا به دنبال تایید آن ها می باشند، در صورتی که نتوانند تایید دیگران را جلب کنند، ممکن است بیشتر از علائم اختلال دیس تایمی رنج ببرند.

عوارض ناشی از اختلال افسردگی مداوم (اختلال دیس تایمی)

شرایطی که ممکن است با اختلال افسردگی مداوم مرتبط باشند عبارتند از:

  • کاهش کیفیت زندگی
  • افسردگی اساسی، اختلالات اضطرابی و سایر اختلالات خلقی
  • سوء مصرف مواد
  • مشکلات ارتباطی و درگیری های خانوادگی
  • بروز مشکل در مدرسه و محل کار و کاهش بهره وری
  • درد مزمن و بیماری های عمومی
  • افکار خودکشی
  • اختلالات شخصیتی یا سایر اختلالات روانشناختی

درمان اختلال دیس تایمی

دو درمان اصلی برای اختلال افسردگی مداوم وجود دارد. دارو و روان درمانی. رویکرد درمانی که دکتر به شما توصیه می کند به عوامل زیر بستگی دارد:

  • شدت علائم
  • تمایل شما برای رسیدگی به مشکلات احساسی یا موقعیتی که بر زندگی شما تأثیر می گذارد.
  • ترجیحات شخصی
  • روش های درمانی که قبلا طی کرده اید
  • توانایی شما برای تحمل دارو
  • دیگر مشکلات عاطفی که ممکن است داشته باشد

استفاده از روان درمانی ممکن است اولین توصیه برای درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دیس تایمی باشد. اما این درمان نیز بستگی به فرد دارد. گاهی اوقات داروهای ضد افسردگی نیز مورد نیاز است.

داروها

انواع داروهای ضد افسردگی معمولا برای درمان اختلال دیس تایمی استفاده می شود. این داروها عبارتند از:

  • مهار کننده های بازجذب سروتونین (SSRIs)
  • داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs)
  • مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI ها)
یافتن داروهای مناسب

ممکن است قبل از این که دارو مناسب خود را پیدا کنید، مجبور باشید که چند دارو یا ترکیبی از آن ها را امتحان کنید. این کار نیاز به صبر دارد. زیرا بعضی از داروها برای اثربخشی کامل به چندین هفته زمان نیاز دارند تا بدن بتواند خود را با آن تنظیم کرده و عوارض جانبی کاهش پیدا کند.

هرگز مصرف داروهای ضد افسردگی را بدون مشورت با پزشک متوقف نکنید. متوقف کردن درمان به طور ناگهانی ممکن است باعث ایجاد علائم شده و افسردگی را تشدید کند. هنگامی که اختلال افسردگی مداوم دارید، ممکن است لازم باشد داروهای ضد افسردگی را به مدت طولانی مصرف کنید تا علائم کنترل شود.

روان درمانی

روان درمانی یک اصطلاح عمومی برای درمان افسردگی با صحبت کردن در مورد مشکلات و مسائل مرتبط با بیماری با یک روان درمانگر است. روان درمانی با عناوین دیگری مانند صحبت درمانی یا مشاوره روان شناسی نیز شناخته می شود.

انواع مختلف روان درمانی، مانند درمان رفتاری شناختی، می تواند برای اختلال افسردگی مداوم موثر باشد. روان درمانی می تواند به شما کمک کند که:

  • بحران یا دیگر مشکلات جاری را از سر بگذرانید.
  • مسائلی که باعث افسردگی شما می شوند را شناسایی کرده و رفتارهایی که آن ها را بدتر می کنند تغییر دهید.
  • باورها و رفتارهای منفی را شناسایی و با افکار سالم و مثبت جایگزین کنید.
  • راه های بهتری برای مقابله و حل مشکلات پیدا کنید.
  • روابط و تجربیات را برای ایجاد تعاملات مثبت با دیگران کاوش کنید.
  • احساس رضایت و کنترل را در زندگی خود به دست بیاورید و به کاهش علائم افسردگی مانند ناامیدی و خشم کمک کنید.
  • اهداف واقع بینانه برای زندگی خود تعیین کنید.

جلوگیری از اختلال دیس تایمی

راه های مطمئن زیادی برای جلوگیری از اختلال دیس تایمی وجود ندارد. از آنجایی که گاهی این اختلال در دوران کودکی یا در طول سال های نوجوانی شروع می شود، شناسایی کودکان در معرض خطر ممکن است به آنها کمک کند که درمان اولیه را به موقع دریافت کنند.

راهکارهایی که ممکن است به کاهش علائم کمک کنند عبارتند از:

  • اقدامات لازم را برای کنترل استرس، افزایش قابلیت انعطاف پذیری و افزایش اعتماد به نفس خود انجام دهید.
  • به خانواده و دوستان خود، مخصوصا در زمان بحران، برای کمک به کاهش علائم دسترس داشته باشید.
  • به محض مشاهده علائم، برای جلوگیری از بدتر شدن آن ها، درمان را آغاز کنید.
  • برای جلوگیری از عود بیماری، درمان ها را به مدت طولانی و تا زمانی که پزشک تشخیص دهد ادامه دهید.