اختلال شخصیت ضد اجتماعی با وجود یک الگوی فراگیر بی توجهی به عواقب کارها و حقوق دیگران مشخص و تعریف می شود.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی بدون توجه به عواقب کارهایشان برای خود و دیگران و بدون احساس تردید و گناه به دنبال چیزی هستند که طلب آن را دارند. پزشکان، افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی را بر اساس علائمی نظیر بی توجهی به عواقب و همچنین حقوق دیگران و استفاده از فریب دیگران و یا دستکاری نتایج برای دریافت آنچه که می خواهند، تشخیص می دهند.
درمان این اختلال بسیار دشوار است. اما درمان شناختی-رفتاری و برخی داروها ممکن است به کاهش تجاوز و رفتارهای تکانشی در این افراد کمک کند.
اختلالات شخصیتی دارای الگوهای طولانی مدت، الگوهای فراگیر تفکری، درک، واکنشی و ارتباطاتی هستند که موجب ناراحتی شدید فرد و یا اختلال در توانایی او در عملکردهای روزانه اش می شود.
اختلال شخصیت ضد اجتماعی
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است اقدامات غیرقانونی، فریبکارانه، سوء استفاده و بی احترامی را برای سود شخصی یا لذت بردن از لحظات انجام دهند. آنها ممکن است:
- رفتارهای خود را توجیه کنند (به عنوان مثال، ممکن است فکر کنند که “بازنده ها سزاوار تحقیر آن ها است”
- قربانی خود را احمق قلمداد کرده یا سرزنش کنند.
- به اثرات استثمارگرانه و مضر اقدامات خود بر روی دیگران بی تفاوت باشند.
- به طور کلامی حقوق و احساسات دیگران و قانون را نادیده بگیرند.
اختلال شخصیت ضد اجتماعی در بیش از ۳٪ جمعیت عمومی در ایالات متحده رخ می دهد. این اختلال در میان مردان ۶ برابر بیشتر از زنان است. این اختلال در افراد مسن کمتر شایع است. این به این معنی است که افراد می توانند در طول زمان به تغییر رفتار خود ادامه دهند.
در این افراد اغلب اختلالات دیگری نیز وجود دارد. این اختلالات عبارتند از:
- اختلال مصرف مواد
- اختلال کنترل ضربه
- اختلال نقص توجه یا همان بیش فعالی
- اختلال شخصیت مرزی
اغلب افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی دارای اختلال مصرف مواد نیز هستند و حدود نیمی از افراد دارای اختلال مصرف مواد دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی می باشند.
علل ایجاد اختلال شخصیت ضد اجتماعی
ژن ها و عوامل محیطی (مانند آسیب های دوران کودکی) به ایجاد اختلال شخصیت ضد اجتماعی کمک می کنند.
وجود اختلال شخصیت ضد اجتماعی در میان بستگان درجه اول (والدین، خواهران، برادران و کودکان) فرد را بیشتر در معرض ابتلا قرار می دهد. خطر ابتلا به این اختلال در کودکانی که دارای والدین مبتلا هستند، افزایش می یابد.
اگر کودکان قبل از ۱۰ سالگی اختلال رفتاری و اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی را داشته باشند، احتمال بیشتری برای ایجاد اختلال شخصیت ضد اجتماعی در دوران بزرگسالان آن ها وجود دارد. اختلال رفتاری شامل یک الگوی تکراری از رفتار است که حقوق اساسی دیگران و یا هنجارهای اجتماعی متناسب با سن را نقض می کند. اختلال رفتاری، وقتی والدین کودک از رفتارهای او ناراحت شده یا آن ها را نادیده می گیرند یا وقتی این رفتارها یا سبک والدین ناسازگارند، بیشتر احتمال دارد که اختلال شخصیت ضد اجتماعی را به وجود آورد.
بی توجهی به درد دیگران در دوران کودکی با بروز رفتارهای ضد اجتماعی در دوران نوجوانی مرتبط است.
علائم این اختلال
بی توجهی به دیگران
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است دیگران، قانون و هنجارهای اجتماعی را برای رسیدن به خواسته های خود نادیده بگیرند و دست به اقداماتی مانند سرقت و آزار و اذیت دیگران بزنند. آنها ممکن است مردم را فریب داده، از آن ها سوء استفاده کنند، یا نتایج را دستکاری کنند تا آن چه را که می خواهند، چه پول، چه قدرت و چه از نظر شخصی به دست آورند. آنها ممکن است از نام مستعار برای رسیدن به اهدافشان استفاده کنند.
افراد مبتلا به این اختلال اغلب احساس ناراحتی یا گناه از آنچه که انجام داده اند، نمی کنند. آنها ممکن است اقدامات خود را عاقلانه در نظر گرفته و با مجملاتی مانند این که “دیگران حقشان است که این رفتارها را با آن ها انجام دهم” سعی در متقاعد کردن خود دارند. آن ها اصلا به این فکر نیستند که کارهایی را انجام دهند که سود متقابل برای خود و دیگران دارند. این نگرش ممکن است ناشی از بی اعتمادی فراگیر نسبت به دیگران باشد.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی، با دیگران همدلی ندارند و ممکن است نسبت به احساسات، حقوق و رنج دیگران بی تفاوت بوده و حتی آن ها را تحقیر کنند.
رفتار تکانشی
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی عمدتا تحریک کننده هستند. برای آن ها در نظر گرفتن عواقب کارهایشان برای خود و دیگران بسیار دشوار است. در نتیجه، ممکن است موارد زیر را انجام دهند:
- ناگهان خانه یا روابط و یا حتی شغل خود را عوض کنند (بدون برنامه ریزی که در آن ها نظر دیگران اعمال شود)
- با سرعت رانندگی کردن در زمان مستی که گاهی منجر به حوادث رانندگی می شود
- مصرف الکل زیاد یا مواد مخدر که ممکن است اثرات مضری بر روی رفتارهایشان داشته باشد
انجام اعمال جنایی
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی اغلب به راحتی تحریک می شوند و از لحاظ جسمی بسیار تحریک پذیر هستند، زیرا آن ها در کنترل خود دچار مشکل هستند و تاثیر اعمال خود را بر روی دیگران نادیده می گیرند. آن ها امید به زندگی کوتاه تری نسبت به افراد عادی دارند.
بی مسئولیتی
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی اغلب از لحاظ اجتماعی و مالی رفتارهای غیر مسئولانه ای دارند. در نتیجه، ممکن است موارد زیر را انجام دهند:
- زمانی که فرصتی برایشان ایجاد می شود، به دنبال اشتغال نیستند
- بدهی های خود را پرداخت نمی کنند و مدام به دیگران بدهکار هستند.
- ار کودکان خود حمایت نمی کنند.
سایر علائم اختلال شخصیت ضد اجتماعی
این افراد تمایل دارند نظر خودشان را نسبت به نظر دیگران برتر بدانند و به همین دلیل بسیار لجوج، خودپسند یا متکبر هستند. آنها سعی می کنند که جذاب و متقاعد کننده به نظر برسند.
روش های تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی
برای تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی معمولا از ارزیابی پزشک بر اساس معیارهای خاص استفاده می شود. پزشکان معمولا تشخیص این اختلالات شخصیتی را بر اساس معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، نسخه پنجم (DSM-5)، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا انجام می دهند.
برای تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی، افراد باید به طور مداوم حقوق دیگران را نادیده بگیرند، همچنین حداقل سه مورد از این موارد را از خود بروز دهند:
- آنها قانون را نادیده می گیرند، به همین دلیل هم مرتکب اقداماتی می شوند که زمینه دستگیری آن ها را فراهم می کند.
- آنها دیگران را فریب می دهند، به طور مکرر دروغ می گویند، با استفاده از نام های مستعار یا استفاده از دیگران سعی دارند به اهداف شخصی یا لذت شخصی خود برسند.
- آنها به صورت پویا عمل می کنند و برنامه ریزی ندارند.
- آنها به راحتی تحریک می شوند و یا تهاجمی هستند. به همین دلیل هم دائما درگیر جنگ های فیزیکی بوده و یا به دیگران حمله می کنند.
- آنها بی پروایانه ایمنی خود و دیگران را نادیده می گیرند.
- آنها به طور مداوم بی مسئولیتانه عمل می کنند. این افراد بدون برنامه ریزی کار خود را ترک می کنند و ممکن است حتی در پرداخت صورتحساب رستوارن نیز کوتاهی کنند.
- آنها نسبت به رفتارهایی که نشان می دهند احساس ندامت نمی کنند. بی تفاوتی یا عقلانی نشان دادن آسیب زدن یا بدرفتاری با دیگران، از جمله دیگر رفتارهای این افراد هستند.
اختلال شخصیت ضد اجتماعی فقط در افراد ۱۸ سال و بالاتر تشخیص داده می شود.
روش های درمان
برای برخی از علائم این بیماران از درمان شناختی-رفتاری و داروهای خاص استفاده می شود.
درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی کمی دشوار است. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد درمان خاصی وجود دارد که می تواند در دراز مدت به بهبود رفتارهای این بیماران منجر شود. بنابراین، پزشکان بر روی اهداف فوری، مانند جلوگیری از رفتارهای غیر قانونی بیمار، بیشتر تمرکز می کنند. با این حال، شناسایی و درمان کودکان مبتلا به اختلال رفتاری در همان دوران کودکی ممکن است به کاهش مشکلات اجتماعی ناشی از اختلال شخصیت ضد اجتماعی در بزرگسالی کمک کند.
اگر پرخاشگری و تکانشگری این افراد برای جامعه و خانواده مشکل ایجاد کند، ممکن است افراد مبتلا از درمان شناختی- رفتاری، داروهای مورد استفاده برای تثبیت خلق و خوی (مانند لیتیوم و والپروات ضدتشنج) یا برخی از داروهای ضد افسردگی که به نام بازدارنده های بازجذب انتخابی سروتونین (SSRI) شناخته می شوند، بهره ببرند.