بیماری کرون (CD) بیماری مزمنی است که در آن التهاب و زخم (زخم های باز) در امتداد لایه درونی دستگاه گوارش مشاهده می شود. این ضایعات در هر نقطه از دهان تا مقعد می تواند وجود داشته باشد، اما در اکثر موارد در روده کوچک و یا در بخش اول روده بزرگ ایجاد می شود.
بیماری کرون شبیه به کولیت اولسراتیو (UC) است. هر دو این بیماری ها حدود ۱۰۰ هزار نفر را در سراسر جهان مبتلا ساخته اند. کرون اغلب بین سنین ۱۵ تا ۴۰ سال شایع است، اگر چه کودکان نیز ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. اگر چه دارو و رژیم غذایی سخت می تواند التهاب بیماری کرون را کاهش دهد، اما برخی از بیماران برای درمان نیاز به عمل جراحی و برداشتن بخشی از دستگاه گوارش دارند.
علائم و نشانه های بیماری کرون
رایج ترین علائم و نشانه های این بیماری اسهال و درد شکم است اما علائم زیر نیز می تواند از خفیف تا شدید در بیماران مشاهده شود:
- اسهال
- درد شکم و نفخ
- خستگی
- کاهش اشتها
- کاهش وزن
- تب
- تهوع و استفراغ
- مدفوع شناور (که توسط هضم ضعیف چربی ایجاد می شود)
افراد مبتلا به بیماری کرون در معرض خطر سوء تغذیه هستند. بیماری کرون همچنین می تواند با بسیاری از مشکلات پزشکی دیگر از جمله آرتروز، پوکی استخوان، عفونت چشم، لخته شدن خون، بیماری کبد، و خارش پوست همراه باشد.
علت ابتلا به کرون چیست؟
تئوری های مختلفی در مورد علت اختصاصی بیماری کرون وجود دارد، اگرچه هیچکدام ثابت شده نیست. به احتمال زیاد عوامل مختلفی با هم در ایجاد این بیماری نقش دارند. این عوامل عباتند از:
- ژنتیک
- واکنش های معیوب سیستم ایمنی
- تأثیرات زیست محیطی
- مصرف سیگار
- رژیم غذایی خاص
عوامل افزایش دهنده خطر ابتلا
- یهودیان (سه تا شش برابر احتمال ابتلا در آن ها در مقایسه با افراد معمولی بیشتر است)
- اروپاییان (به خصوص نژادهای منطقه اسکاندیناوی)
- سابقه خانوادگی بیماری های التهابی روده
- سیگار کشیدن
- زندگی در یک کشور صنعتی (به ویژه در مناطق شهری)
- رژیم غذایی سرشار از قند و چربی هیدروژنه و میوه و سبزیجات کم