مغز با لایه های غشایی پوشیده می شود که به طور کلی به عنوان مننژ شناخته می شوند. این پوشش برای محافظت از سیستم عصبی مرکزی و تنظیم فشار مایعات در داخل جمجمه کاربرد دارد. سه لایه مننژ وجود دارد. این سه لایه پیاماتر درونی، لایه آراکنوئید و دوراماتر بیرونی هستند که با هم یک مانع ایجاد می کنند. اختلال و یا آسیب به این مانع می تواند به عنوان نتیجه خود بیماری های پوشش مغز را ایجاد کنند. این آسیب می تواند مغز را در دسترس قرار دهد یا این عضو را تحت فشار قرار دهد. هر کدام از این تغییرات می توانند باعث آسیب مغزی شوند.
برای آشنایی بیشتر با بیماری های پوشش مغز ما را تا انتهای این مطلب مجله پیام سلامت همراهی کنید.
بیماری های پوشش مغز
مننژیت
مننژیت عفونت مننژها توسط باکتری یا ویروس است. به گفته محققان دانشگاه مریلند، مننژیت ویروسی شایع تر و شدت کمتری دارد و ممکن است باعث سردرد، خستگی و افسردگی شود. مننژیت باکتریایی کمتر رایج و شدیدتر است و به طور بالقوه کشنده می باشد. پزشکان دانشگاه مریلند گزارش می دهند که چندین نوع از باکتری ها می توانند مننژیت باکتریایی را ایجاد کنند، اما این عفونت معمولا توسط یکی از سه نوع باکتری ایجاد می شود. مننژیت توسط بررسی ستون فقرات تشخیص داده می شود که به پزشکان کمک می کند تا عفونت را در مایع نخاعی با تصویربرداری از مغز و بدن و یا با آزمایش خون، مشاهده کنند. پس از تشخیص، مننژیت باکتریایی با آنتی بیوتیک درمان می شود و مننژیت ویروسی با داروهایی که علائم بیماری را کاهش می دهند درمان می شود.
مننژیوم
مننژها می توانند تومورهایی را ایجاد کند که مننژیوم نامیده می شوند. با توجه به گفته متخصصان بیمارستان عمومی ماساچوست، مننژیوم ها معمولا تومورهای خوش خیم هستند. این به این معنی است که این تومورها غیرسرطانی هستند و به سایر قسمت های بدن گسترش نمی یابند. مننژیوم ها در بیرون از مغز رشد می کنند، اما می توانند در صورتی که در داخل جمجمه رشد کنند، روی بافت مغزی فشار ایجاد کنند. طبق نظر پزشکان دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس، مننژیوم ها حدود ۲۰ درصد از تمامی تومورهای سر و ۱۰ درصد تومورهای ناشی از نخاع را تشکیل می دهند.
علائم معمول مننژیوم ها سر درد، مشکلات بینایی و ضعف یا فلج عضلانی هستند. بیماران مبتلا به مننژیوم ممکن است با توجه به مکانی که مننژیوم اتفاق می افتد و این موضوع که کدام بخش های مغز تحت فشار تومور قرار می گیرند، علائم دیگری را نیز نشان دهند. پزشکان دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس بیان می کنند که رایج ترین درمان برای مننژیم ها جراحی و پرتودرمانی است.
هماتوم (لخته خون) و خونریزی
هماتوم ها، که در نتیجه خونریزی ایجاد می شوند، مجموعه ای از خون هستند که خارج از رگ های خونی جمع می شوند. هماتوم ها می توانند بین لایه های مننژ رخ دهند، فشار مایع داخل جمجمه را افزایش دهند و باعث تحت فشار قرار دادن مغز شوند. طبق گفته محققان دانشگاه ایالتی میشیگان، سه نوع هماتوم مننژنتی وجود دارد. هماتوم اپیدورال که ناشی از پاره شدن سرخرگ مننژ میانی است. تجمع خون بین دوراماتر و جمجمه می باشد. هماتوم ساب دورال ناشی از تجمع خون بین لایه های آرکنویید و دوراماتر می باشد. هماتوم ساب آرکنویید زمانی رخ می دهد که خون بین لایه های آراکنویید و پیاماتر تجمع کند. هماتوم ها می توانند با برداشتن خون یا لخته های خون و با کاهش فشار داخل جمجمه درمان شوند.