ویتامین B1، تیامین یا تامیامین بدن را قادر می سازد از کربوهیدرات ها به عنوان انرژی استفاده کند. این امر برای متابولیسم گلوکز ضروری است و نقش کلیدی در عملکرد عصب، عضلات و قلب دارد. ویتامین B1 یک ویتامین محلول در آب است، همانطور که همه ویتامین های گروه B نیز هستند.
مطالب این مقاله مجله پیام سلامت را به موضوعات زیر اختصاص داده ایم:
- معنی اصطلاح ویتامین های محلول در آب چیست؟
- ویتامین B چیست؟
- ویتامین B1 چیست؟
- ویتامین B1 را در چه موادی می توان پیدا کرد؟
- چقدر ویتامین B1 در طول روز نیاز داریم؟
- آیا ایده خوبی است که از مکمل ها برای تامین این ویتامین استفاده کنیم؟
- چه کسی خطر ابتلا به کمبود ویتامین B1 را دارد؟
- استفاده از ویتامین B در پزشکی
- ویتامین B1 و تداخلات
ویتامین های محلول در آب
ویتامین ها بر طبق موادی که در آن حل می شوند طبقه بندی می شوند. بعضی از ویتامین ها در آب حل می شوند و برخی دیگر نیز در چربی حل می شوند. ویتامین های محلول در آب از طریق جریان خون منتقل می شوند. هر مقدار از آن ها که بدن از آن استفاده نکند، از طریق ادرار دفع می شود.
انسان ها به تامین مداوم ویتامین B1 نیاز دارند. زیرا جز ویتامین های محلول در آب است و در بدن ذخیره نمی شود. بنابراین باید بخشی از رژیم غذایی روزانه باشد.
ویتامین B چیست؟
تمام ویتامین های گروه B محلول در آب هستند. آن ها به تبدیل کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین به انرژی یا گلوکز در بدن کمک می کنند. آنها برای حفظ سلامت کبد، پوست، مو و چشم کاربرد دارند. آنها همچنین در کارکرد سیستم عصبی نیز نقش دارند و برای عملکرد مناسب مغز مورد نیاز هستند.
ویتامین B بعضی اوقات به عنوان ویتامین ضد استرس نیز شناخته می شود. زیرا کارکرد سیستم ایمنی بدن را در زمان استرس افزایش می دهند.
تیامین چیست؟
ویتامین B1 یا تیامین به پیشگیری از عوارض در سیستم عصبی، مغز، ماهیچه ها، قلب، معده و روده کمک می کند. این ویتامین همچنین الکترولیت ها را به داخل و خارج از سلول های عضلانی و عصبی در جریان می اندازد. تیامین کمک می کند تا از بیماری هایی مانند بری بری که شامل اختلالات قلب، اعصاب و دستگاه گوارش است، جلوگیری شود.
کاهش وزن و بی اشتهایی ممکن است در صورت عدم وجود تیامین باشد. ممکن است مشکلات ذهنی، از جمله سردرگمی و از دست دادن حافظه کوتاه مدت نیز در صورت کمبود تیامین به وجود آید. ضعف عضلانی ممکن است ایجاد شود، و علائم قلبی عروقی مثل بزرگ شدن قلب نیز ممکن است رخ دهد.
الکل باعث کمبود تیامین می شود. مصرف زیاد الکل می تواند به این معنی باشد که فرد از مواد غذایی خود تیامین را جذب نمی کند.
سندرم Wernicke-Korsakoff یک اختلال است که بر روی افراد مبتلا به مصرف مزمن الکل تاثیر می گذارد. این سندرم با کمبود تیامین ارتباط دارد و اگر درمان نشود، می تواند کشنده باشد. افراد مبتلا به سندرم Wernicke-Korsakoff و افرادی که الکل را ترک می کنند ممکن است بتوانند از تزریق تیامین برای کمک به بهبودی خود استفاده کنند.
سایر بیماری ها، مانند اچ آی وی نیز می توانند جذب مواد مغذی را کاهش دهند. این کمبود می تواند به کمبود ویتامین B1 منجر شود.
از چه منابعی می توان تیامین را تامین کرد؟
غلظت بالا ویتامین B1 را می توان در مواد زیر یافت:
- لایه های بیرونی و جوانه های غلات
- مخمر
- گوشت گاو
- جگر
- آجیل
- دانه های کامل
میوه ها و سبزیجات حاوی آن نیز شامل موارد زیر هستند:
- گل کلم
- پرتقال
- تخم مرغ
- سیب زمینی
- مارچوبه
- کلم
منابع دیگر تیامین نیز عبارتند از:
- مخمر آبجو
- مخمر ملاس
غلات صبحانه و محصولات تهیه شده با آرد سفید یا برنج سفید نیز ممکن است با ویتامین B غنی شده باشند.
در ایالات متحده، مردم حدود نیمی از مصرف ویتامین B1 خود را از غذاهایی که به طور طبیعی حاوی تیامین هستند به دست می آورند. در حالی که سایر افراد ویتامین مورد نیاز خود را از محصولاتی دریافت می کنند که با این ویتامین غنی شده اند.
گرمایش، پخت و پز، فرآوردی کردن و جوشاندن مواد غذایی در آب، تیامین موجود در آن ها را از بین می برند. به عنوان مثال ویتامین B1 محلول در آب است، بنابراین پخت و پز آن در آب ویتامینش را حل می کند. برنج سفید که غنی نشده است، تنها یک دهم از تیامین موجود در برنج قهوه ای را شامل می شود.
چقدر ویتامین B1 در طول روز نیاز داریم؟
متخصصان میزان مصرف روزانه (RDA) تیامین خوراکی را برای آمریکایی ها ۱٫۲ میلی گرم برای مردان و ۱٫۱ میلی گرم برای زنان بالای ۱۸ سال توصیه می کنند. زنان باردار یا شیرده در هر سنی که باشند باید هر روز ۱٫۴ میلی گرم از این ویتامین مصرف کنند.
محققان مؤسسه The National Institutes of Health Office of Dietary Supplements خاطر نشان می سازند که یک وعده از غلات صبحانه غنی شده حاوی ۱٫۵ میلی گرم تیامین است که بیشتر از ۱۰۰ درصد از میزان توصیه شده روزانه را تامین می کند.
یک تکه نان کامل گندم حاوی ۰٫۱ میلی گرم یا ۷ درصد از نیاز روزانه این ویتامین است. در حالی که پنیر، مرغ و سیب حاوی تیامین نیستند.
آیا ایده خوبی است که برای کسب این ویتامین از مکمل ها استفاده کنیم؟
در حالی که شواهد نشان می دهد که مصرف بیش از حد ویتامین B1 هیچ آسیبی به بدن نمی رساند، اما اداره غذا و داروی آمریکا (FDA) برای استفاده از مکمل های این ویتامین هشدار می دهد. آنها از مردم می خواهند قبل از استفاده از مکمل ها یا جایگزین مواد غذایی برای کسب ویتامین های ضروری بدن حتما با پزشک متخصص مشورت کرده و بدون تجویز او از این مکمل ها استفاده نکنند.
چه کسانی خطر ابتلا به کمبود ویتامین B1 را دارند؟
افراد زیر در معرض خطر کمبود تیامین هستند:
- افرادی که الکل مصرف می کنند.
- رژیم غذایی نامناسب دارند.
- به سرطان مبتلا هستند.
- در دروان بارداری حالت تهوع صبحگاهی دارند.
- جراحی چاقی انجام داده اند.
- همودیالیز انجام می دهند.
علائم کمبود تیامین شامل موارد زیر می باشد:
- کاهش وزن
- بی اشتهایی و مسائل شناختی مانند سردرگمی و از دست دادن حافظه کوتاه مدت
- ضعف عضلانی
- بیماری های قلبی عروقی مانند بزرگ شدن قلب
کمبود ویتامین B1 به طور معمول منجر به بری بری می شود. بری بری وضعیتی است که در آن مشکلاتی برای اعصاب محیطی ایجاد می شود.
استفاده از ویتامین B در پزشکی
بیمارانی که ممکن است تیامین را برای درمان پایین بودن سطح ویتامین B1 دریافت کنند عبارتند از کسانی که با التهاب اعصاب محیطی، التهاب اعصاب خارجی مغز، و یا پلاگر مواجه هستند. بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو، اسهال مداوم و اشتهای ضعیف نیز ممکن است نیاز باشد که تیامین دریافت کنند. به بیمارانی که در کما هستند نیز ممکن است تیامین تزریق شود.
برخی از ورزشکاران ممکن است برای کمک به بهبود عملکرد عضلانی خود از تیامین استفاده کنند. این ویتامین در لیست WADA یا USADA جز مواد ممنوعه برای ورزشکاران نیست.
سایر شرایطی که ممکن است مکمل های تیامین به آن ها کمک کنند عبارتند از:
- ایدز
- زخم معده
- آب مروارید
- گلوکوم و سایر مشکلات بینایی
- سندرم Cerebellar، یک نوع آسیب مغزی
- سرطان دهانه رحم
- درد دیابتی
- استرس
- بیماری قلبی
- بیماری کلیوی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲
- دریا زدگی
- ضعف در سیستم ایمنی بدن
تمام این استفاده ها به طور قطعی و با تحقیقات علمی تایید نشده اند.
ویتامین B1 و تداخلات
چای و قهوه حاوی تانن، ماده شیمیایی است که ممکن است با تیامین تداخل داشته باشد و جذب آن را سخت تر کند.
بعضی از مواد شیمیایی در صدف و ماهی خام می توانند تیامین را از بین ببرند. بنابراین در صورتی که در مقادیر زیاد از این غذاها خورده شود، بدن به کمبود تیامین مبتلا می شود. پخت و پز این مواد شیمیایی را از بین می برد. اما همان طور که گفتیم با این کار تیامین موجود در این مواد نیز در آب حل می شود و از بین می رود.
در ضمن غذاهای حاوی ویتامین B1 نیز نباید بیش از حد مصرف شوند.