ناتوانی در رسیدن به ارگاسم (آنورگاسمی)
ناتوانی در رسیدن به ارگاسم (اوج لذت جنسی) یا آنورگاسمی در زنان شایع و بسیار ناراحت کننده است. حدود ۱۰ درصد زنان هرگز ارگاسم را تجربه نکرده اند. آیا تا به حال یک فیلم واقعا طولانی را تماشا کرده اید یا یک کتاب طولانی خوانده اید که در پایان ببینید جالب نبوده است و هیچ لذتی از آن نبرده اید؟ زنان رابطه جنسی را که در آن به ارگاسم نمی رسند این گونه توصیف می کنند. تعدادی بیماری وجود دارد که باعث جلوگیری از ارگاسم زن می شود یا رسیدن به ارگاسم را برای زنان مشکل تر می کند. خوشبختانه این بیماری ها قابل درمان هستند و با تمرین، زنان می توانند به طور مرتب ارگاسم را تجربه کنند. این مقاله به بررسی ۴ عاملی که به آنورگاسمی زنان کمک می کنند و چگونگی کنترل آنها، و چند راهنمایی برای بهبود توانایی زنان در رسیدن به ارگاسم، می پردازد.
در این مطلب پیام سلامت بیماری هایی که جلوگیری از ارگاسم زنان می شود را به شما معرفی می کنیم؛ و راهکارهایی برای رسیدن به ارگاسم ارائه می دهیم.
۱٫ اختلال جنسی زنان
شیوع اختلال ارگاسم زن (FOD) در کل جمعیت ۴ تا ۷ درصد است. اختلال ارگاسم زن به این معنی است که یا ارگاسم رخ نمی دهد و یا رسیدن به ارگاسم به طور قابل توجهی به تعویق می افتد و علت آن عوارض جانبی داروها، کمبود هورمونی، سوء مصرف مواد، مشکلات ارتباطی با شریک زندگی یا سایر عوامل استرس زا، نمی باشد. اختلال ارگاسم زن نباید با ۲ اختلال جنسی دیگر زنان اختلال میل و برانگیختگی(تحریک) جنسی (فقدان یا عدم تمایل) و اختلال دخول تناسلی – لگنی ( داشتن درد در هنگام مقاربت) اشتباه گرفته شود. در حال حاضر، هیچ داروی تایید شده ای برای درمان اختلال ارگاسم زن وجود ندارد اما گزینه های درمانی وجود دارد. روان درمانی با مشاور روانپزشکی توصیه می شود. زنانی که با شریک زندگی خود احساس صمیمیت نمی کنند، و یا از داشتن رابطه جنسی خسته شده اند و از بحث کردن در مورد این مشکل با شریک زندگی خود احساس شرمندگی می کنند، باید به دنبال درمان مشکلات جنسی فردی باشند.
۲٫ داروهایی که بر میل جنسی زنان تاثیر می گذارند
داروهای رایج که می توانند میل جنسی زن را کاهش دهند عبارتند از:
- داروهای ضد افسردگی
- قرص های ضد بارداری
- مسدود کننده های بتا
- مواد مخدر
- بنزودیازپین ها
زنان مبتلا به آنورگاسمی در هنگام مصرف این داروها باید با پزشک خود مشورت کنند. آنها می توانند یک داروی جایگزین را تجویز کنند که تأثیر کمتری بر میل جنسی دارد. در زنانی که به دلیل مصرف داروهای ضد افسردگی دچار اختلال عملکرد جنسی شده اند، مصرف ۱۵۰ میلی گرم ولبوترین (یکی دیگر از داروهای ضد افسردگی) دو بار در روز می تواند به جبران کاهش میل جنسی فرد کمک کند. هم چنین بهتر است از مصرف داروهای آنتی هیستامین بدون نیاز به نسخه مانند دیفن هیدرامین و کلر تری مونتون اجتناب کنید. با مصرف آنتی هیستامین های جدید مانند زیرتک، کلاریتین و آلگرا، علایم کاهش میل جنسی دیده نشده است.
۳٫ کمبود هورمون
با افزایش سن زنان و رسیدن به دوره یائسگی، میزان استروژن کاهش می یابد. کمبود این هورمون می تواند منجر به پوکی استخوان، گرگرفتگی، آتروفی واژن، و از دست دادن میل جنسی شود. تجویز مکمل های استروژن بحث برانگیز است زیرا ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان وابسته به استروژن، بیماری قلبی، سکته مغزی و لخته شدن خون را در زنان افزایش دهد. استفاده موضعی استروژن واژینال می تواند به کاهش خشکی و آتروفی واژن ناشی از یائسگی کمک کند. در حال حاضر هیچ داروی تایید شده ای برای آنورگاسمی ناشی از یائسگی وجود ندارد.
۴٫ مشکلات ارتباطی و سایرعوامل استرس زا
زوج های دارای مشکل اغلب به دلیل اختلافات بین فردی، استرس فردی و مشکلات عاطفی به مشاوران بهداشت روانی معرفی می شوند. زنان تحت فشار ممکن است احساس کنند که مشکل ذاتی با رابطه دارند که این امر مانع از توانایی او در حفظ آرامش و رسیدن به ارگاسم می شود. در عین حال، شریک زندگی او نیز ممکن است احساس ناامنی و ترس کند که نمی تواند از نظر جنسی شریک خود را راضی نگه دارد.
ترکیبی از استرس، اضطراب و ناامنی، زوج را از هم دور می کند و از شکل گیری پیوند صمیمی بین آنها جلوگیری می کند. در نتیجه، رابطه به همان شکل دلسرد کننده و پر از مشکل باقی می ماند. مشاوران بهداشت روانی با ارایه راهنمایی، حل اختلافات و بهبود ارتباطات نقش تاثیرگذاری در بهبود رابطه ایفا می کنند. به گفته Stephanie Nakadilok، مدیر عامل و مشاور سلامت روان موسسه Illuminations Counseling، روابط بهبود یافته معمولا منجر به بهبود صمیمیت می شود. با این حال، اگر مشکل آنورگاسمی باقی بماند، یک درمان گر جنسی می تواند با آموزش روش های جدید برای ایجاد آرامش، برقراری ارتباط و مهارت های لازم به زوج کمک می کند.
چگونه همیشه در رابطه به ارگاسم برسیم
نشانه های مشخص رسیدن به ارگاسم، انقباضات کنترل نشده دیواره واژن و کف لگن به طور متوسط به مدت ۱۸ ثانیه می باشد. پس از آن، افزایش ناگهانی اکسی توسین و آندورفین ها بدن را در آرام ترین حالت ممکن قرار می دهد. زنان دارای بخشی به نام کلیتوریس هستند، یک بخش دکمه مانند با اندازه کوچک که در زیر چین های لبه های واژن پنهان است. در اکثر زنان، فشار آرام یا ماساژ روی کلیتوریس ابتدا یک احساس گرمی در سراسر قسمت پایینی بدن منتشر می کند. همان طور که تحریک یا رابطه جنسی ادامه می یابد، تراکم خون در کلیتوریس و مناطق اطراف آن افزایش می یابد.
زنان تحریک شده از لحاظ ذهنی و جسمی ترشحات واژن دارند. اکثر عصب ها در داخل کلیتوریس قرار دارند نه واژن. در نتیجه، بسیاری از زنان تنها با دخول واژینال به ارگاسم نمی رسند. برای رسیدن به ارگاسم، کلیتوریس و ناحیه اطراف آن باید ماساژ داده شود. اختلال ارگاسم زن می تواند تاثیر منفی روی زن و رابطه او با شریکش داشته باشد. لازم نیست که زنان هر بار در رابطه به ارگاسم برسند تا احساس نزدیکی بیشتری به شریک زندگی خود داشته باشند. صرف داشتن رابطه لذت بخش و احساس آرامش روانی به همان اندازه مهم است و باعث ایجاد صمیمیت در زوج می شود. اما برای افزایش صمیمیت زوج و احساس شادی، زنان باید یاد بگیرند که چگونه در هنگام رابطه با شریک خود می توانند به ارگاسم برسند.