موز، میوۀ درختی است که در جاهای گرمسیر و مرطوب به ثمر می رسد. برگهایش بسیار دراز و عریض است، درازی برگها تا ۲ متر می رسد. میوۀ آن ابتداء در غلاف صنوبری شکل قرار دارد سپس می شکافد و خوشه پدیدار می شود و در هر خوشه بیش از ۱۰۰ دانه میوه وجود دارد.

میوۀ موز بسیار خوشمزه و خوش طعم و لذیذ است، درخت موز در حدود ۳ متر ارتفاع دارد. معمولاً موز را به صورت نارس از درخت چیده و در میان کاه می گذارند تا زرد و شیرین گردد. ولی در تجارت به وسیلۀ مواد شیمیایی مانند اتیلن و استیلن رنگ موز را زرد می کنند. این میوه در جنوب ایران تولید می شود.

موز را در زبان عرب «طلح» می گویند.

قسمتهای مورد استفاده از درخت موز در غذا و درمان عبارتند از: میوه، پوست میوه.

خواص موز را بدانیم

۱- موز خاصیت غذایی بسیار دارد و از نظر ترکیبات خیلی نزدیک گندم است و از آن آردی می گیرند که زیاد مرغوب نیست.

۲- موز برای اطفال و اشخاص سالخورده و کسانی که تازه از بستر بیماری برخاسته اند بسیار مفید است.

۳- قند موجود در موز خیلی مرغوبتر از قند شیرینی برای سلامتی اطفال است.

۴- موز میوه ای گرم است و دارای ویتامینهای ب۱، ب۲، ث، و PP است.

۵- موز غذای کامل برای بچه ها و افراد مبتلا به سوء هاضمه است.

۶- غلظت ویتامین های آ و ث (C, A) موجود در موز به بهترین صورت برای جذب شدن در بدن آماده می باشد.

۷- مس موجود در موز ۴ برابر مس مقدار موجود در آرد سفید است. و منیزیم موز ۵ برابر آرد و پتاسیم و منگنز آن ۱۰ برابر چربی و ئیدرات دوکربن آن تقریباً برابر با آرد است.

۸- مانند سایر میوه ها خون را قلیائی می کند و در نتیجه صافی و تعادل و پاکی خون ایجاد می نماید.

۹- برای درمان آلبومین در ادرار، آرد موز بسیار مفید است.

۱۰- موز، اوره اضافی در خون را معالجه می کند.

۱۱- موز برای اشخاصی که دچار بیماری قلبی هستند یا ورم کلیه و بیماریهای تورمی دارند تجویز شده است.

۱۲- برای درمان اسهال های شدید و اسهال اطفال، ۳۰۰ تا ۵۰۰ گرم موز را به صورت پوره درآورید، سپس با کمی آب برنج مخلوط نموده و به بیمار بدهید.

۱۳- موز میوه ای معتدل، مقوی و فربه کننده است.

۱۴- موز غریزه جنسی را تحریک می کند.

۱۵- خوردن موز جهت تسکین سرفه و خشونت حلق مفید است.

۱۶- مخلوط گوشت موز (موز پوست کنده) با مقدار مساوی سرکه و آب لیمو برای تسکین خارش بدن مؤثر است و این مخلوط را در محل خارش می مالند.

۱۷- اگر موز پوست گرفته را با آب تخم خربزه مخلوط کرده و بر صورت یا لکه های پوستی بمالید، رنگ رخسار را نیکو می کند و لکه های سیاه پوست را درمان می نماید.

۱۸- گرد سوختۀ پوست موز برای التیام زخمها و جلوگیری از خونریزی مفید است و باید این گرد را بر زخمها بپاشند.

۱۹- موز رسیده سرشار از ویتامین های آ، ب، و ث و قند و به مقدار ۸۰ درصد تانن می باشد.

۲۰- موز از لحاظ مواد غذایی کامل، در درجۀ اول است و برای اشخاصی که درد مفاصل دارند تجویز گردیده است.

۲۱- موز برای کسانی که درد کلیه دارند تجویز شده است.

۲۲- موز به علت داشتن مقدار زیادی ویتامین های گروه ب، در تقویت اعصاب اثر زیادی دارد.

۲۳- موز نیروی بدن مادر را افزایش می دهد و مانع از سقط جنین می گردد.

۲۴- موز دارای مقدار زیادی فسفر است که در افزایش هوش و حافظۀ کودکان تأثیر به سزایی دارد.

۲۵- دکتر لابه، رئیس آزمایشگاه دانشکدۀ پزشکی پاریس، معتقد است: یک عدد موز تازه و رسیده، به اندازۀ یک کیلو گوشت ارزش غذایی دارد.

۲۶- موز دارای مواد معدنی: پتاسیم، کلسیم، فسفر، آهن، منیزیم و روی است.

نکاتی درباره مصرف موز

  • از مصرف موزهای سبز و کال و یا کهنه و سیاه خودداری کنید.
  • موز برای کسانی که نمی توانند مواد قندی را به خوبی هضم کنند و یا مبتلا به ورم روده، مرض قند یا چاقی هستند زیان آور است.
  • زیاده روی در مصرف موز، باعث ایجاد حساسیت بدن می شود و موجب خارشهای شدید می گردد.
  • اگر موز خوب جویده نشود، در معده تخمیر شده تولید گاز می کند. لذا باید کاملاً با آب دهان مخلوط شود.