بسیاری از افراد از داروهای خارج از نسخه (OTC) برای درمان مشکلات معده و روده خود استفاده می کنند. در واقع، داروهای OTC اغلب جزء اولین درمان هایی هستند که افراد برای کاهش دادن علائم بیماری ریفلاکس معده (GERD) از قبیل سوزش سر دل و بالا آوردن اسید استفاده می کنند. البته بعضی از افراد می توانند علائم GERD را با تغییر در شیوه زندگی مانند اجتناب از خوردن غذاهای چرب و تند کاهش دهند. اما این تغییرات ممکن است برای همه موثر نباشد. اگر تغییر در سبک زندگی علائم شما را در عرض چند هفته بهبود نداد، ممکن است دکترتان سعی کند از داروهای خارج از نسخه برای درمان GERD استفاده کند.
تا انتهای این مطلب مجله پیام سلامت ما را همراهی کنید. زیرا در ادامه به معرفی داروهای خارج از نسخه برای درمان GERD و عوارض ناشی از آن ها خواهیم پرداخت.
معرفی داروهای خارج از نسخه برای درمان GERD
سه نوع داروی OTC وجود دارد که می توانند به کنترل علائم GERD کمک کنند. این داروها عبارتند از:
- آنتی اسیدها
- مسدود کننده های H2
- مهار کننده های پمپ پروتون (PPIs)
آنتی اسیدها
سوزش سر دل ناشی از ریفلاکس اسید است که وقتی اسید معده وارد مری می شود، رخ می دهد. پزشکان اغلب آنتی اسید ها را به عنوان درمان اولیه برای کمک به کاهش سوزش سوزش سر دل توصیه می کنند. این داروها با کاهش میزان اسید معده به کاهش علائم کمک می کنند. آنتی اسیدها به طور معمول در عرض چند دقیقه پس از مصرف اثر خود را آغاز می کنند.
آنتی اسیدها حاوی آلومینیوم، منیزیم، کلسیم یا ترکیبی از این مواد هستند. آنها به طور معمول به عنوان قرص جویدنی یا حل کننده نیز در دسترس هستند. برخی از مارک ها نیز این داروها را به صورت مایع یا صمغ تولید می کنند. آنتی اسیدها معمول OTC عبارتند از:
- آلکالسترز
- ژلوسیل
- مائولکس
- میلانتا
- پپتو بیسمول
- Rolaids
- تامس
آنتی اسیدها گاهی اوقات عوارض جانبی مانند اسهال و یبوست ایجاد می کنند. این عوارض جانبی زمانی رخ می دهد که آنتی اسیدها زیاد استفاده شوند.
چگونه آنتی اسید ها به کاهش علائم GERD کمک می کنند؟
آنتی اسیدها روش های سریع تسکین علائم هستند که به طور مستقیم با مقابله با اسیدیته داخل معده علائم را کاهش می دهند. حضور این اسید ها در معده طبیعی است. زیرا برای کمک به هضم مواد غذایی مفیدند. معده تنها بخشی از دستگاه گوارش است که برای مقاومت در برابر pH پایین طراحی شده است. هنگامی که اسید معده به مری باز می گردد، باعث ایجاد سوزش سر دل می شود، زیرا مری برای تماس با اسید طراحی نشده است. آنتی اسید ها کمک می کنند که این اسید خنثی شود. بنابراین پوشش مری در معرض اسید معده قرار نمی گیرد.
اکثر آنتی اسیدها حاوی یک یا چند ماده زیر هستند:
- هیدروکسید آلومینیوم
- کربنات کلسیم
- منیزیم تریسیلیکات
عوارض آنتی اسیدها
استفاده طولانی مدت از آنتی اسیدها می تواند در بعضی از افراد عوارض جانبی ایجاد کند. این افراد ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:
- یبوست
- اسهال
- سر درد
- حالت تهوع
مصرف آنتی اسیدها برای افراد مبتلا به بیماری های کلیوی یا کسانی که سطح کلسیم در خونشان بالا است توصیه نمی شود. این داروها ممکن است با داروهایی مانند هورمون های تیروئید ارتباط برقرار کنند و در کاکرد آن ها تداخل ایجاد کنند.
نگرانی دیگر این واقعیت است که آنتی اسیدها تنها به خنثی سازی اسید کمک کرده و التهاب ناشی از GERD را درمان نمی کنند. وقتی که مری به مرور زمان تحت التهاب قرار می گیرد، می تواند بر روی پوشش آن تاثیر گذاشته یا به ندرت به سرطان تبدیل شود. به همین دلیل مهم است که از داروهای خارج از نسخه برای درمان GERD به صورت خودسرانه استفاده نکنید. در حالی که پزشک ممکن است استفاده از آنتی اسیدها را تجویز کند، اما این نوع دارو فقط یک راه حل موقت برای این مشکل است.
مسدود کننده های H2
مسدود کننده های H2 مقدار اسید تولید شده در معده را کاهش می دهند تا خطر سوزش معده کم شود. به طور معمول، به محض شروع مصرف این داروها، علائم را کاهش نمی دهند. این بدان معنی است که این داروهای خارج از نسخه برای درمان GERD آرم تر از آنتی اسیدها عمل می کنند. اما به محض تسکین دادن علائم، اثرشان ۸ تا ۱۲ ساعت باقی می ماند.
هنگامی که یک مسدود کننده گیرنده H2 را مصرف می کنید، مواد فعال درون آن به گیرنده های خاصی روی سطح سلول های معده که اسیدها را آزاد می کنند، می چسبند. این دارو مانع از واکنش های شیمیایی خاصی در این سلول ها می شود. به طوری که دیگر آنها قادر به تولید اسید زیاد نیستند. مسدود کننده های گیرنده H2 باعث کاهش ۷۰ درصدی ترشحات اسید معده در طی یک دوره ۲۴ ساعته می شوند. با کاهش مقدار اسید در معده، از آسیب دیدن پوشش داخلی این اندام جلوگیری می شود.
مسدود کننده های H2 به صورت OTC و نسخه ای در دسترس می باشند. مسدود کننده های H2 خارج از نسخه عبارتند از:
- سایمتیدین
- فاموتییدین
- نزاتییدین
- رانیتیدین
مسدود کننده های H2 می تواند عوارض جانبی زیر ار به همراه داشته باشند:
- سردرد
- یبوست
- اسهال
- حالت تهوع
- استفراغ
مهار کننده های پمپ پروتون (PPIs)
PPI باعث کاهش تولید اسید در معده می شوند. آنها قوی ترین داروها برای کاهش تولید اسید هستند و برای افراد مبتلا به سوزش معده بیشتر مناسب می باشند. آنها معمولا موثرترین درمان برای GERD هستند.
PPI ها در فرم قرص در دسترس هستند. بسیاری از آنها تنها به صورت تجویزی در دسترس هستند، اما تعداد کمی از آنها بدون نسخه نیز قابل تهیه می باشند:
- لنسپروزول
- امپرازول
- اومپرازول با بی کربنات سدیم
PPI ها ممکن است باعث عوارض جانبی متعددی از جمله موارد زیر شوند:
- اسهال
- حالت تهوع
- استفراغ
- درد شکم
- ناراحتی معده
- سردرد
عوارض جانبی که کمتر رایج ولی جدی هستند و با استفاده از PPI ارتباط دارند نیز عبارتند از:
- افزایش خطر ابتلا به پنومونی
- شکستگی استخوان
ترکیبی از داروهای خارج از نسخه برای درمان GERD
برخی از افراد ممکن است از ترکیب آنتی اسیدها، مسدود کننده های H2 و PPI ها برای کنترل ریفلاکس اسید استفاده کنند. با این حال، ترکیب داروهای خارج از نسخه برای درمان GERD می تواند برخی از عوارض جانبی مانند اسهال یا یبوست را ایجاد کند. قبل از ترکیب هر گونه داروی خارج از نسخه ای که برای درمان GERD استفاده می شوند با داروهای دیگر، با پزشک خود صحبت کنید.
داروهای تجویزی و داروهای خارج از نسخه برای درمان GERD
ممکن است متوجه شوید که داروهای تجویزی بهتر از داروهای خارج از نسخه برای درمان GERD عمل می کنند. انتخاب درست بستگی به علائم مکرر و شدید شما دارد.
اگر علائم شما بسیار مکرر و شدید نیست، داروهای خارج از نسخه ممکن است برایتان مفید باشد. فرم های OTC مسدود کننده های H2 و PPI نیاز به دوز پایین تری از نسخه های تجویزی دارد. آنها برای تسکین کوتاه مدت ناراحتی های جزئی مورد تایید قرار گرفته اند.
اگر نیاز دارید از دارو OTC بیش از دو بار در هفته برای درمان GERD استفاده کنید یا اگر علائم شما با درمان بهبود نیافته است، با پزشک خود تماس بگیرید. علائم شدید و مکرر ممکن است نشانه ای از یک مشکل جدی تر باشد. اگر این علائم بدون درمان رها شوند، می توانند به مرور زمان بدتر شوند. در این موارد ممکن است به داروهای تجویزی نیاز داشته باشید.
داروهای تجویزی می توانند علائم GERD را بیشتر تسکین دهند. بعضی از داروهای تجویزی قوی مثل PPI های تجویزی، می توانند باعث جبران آسیب دیدگی مری بر اثر ریفلاکس اسید شوند.
چه زمانی باید با پزشک مشورت کنیم؟
اگر علائم GERD دارید و مطمئن نیستید چه نوع دارویی را مصرف کنید، با پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند تأیید کنند که آیا مبتلا به GERD هستید یا نه؟ او می تواند یک برنامه درمانی را برای شما طراحی کند. در مورد سوالات زیر با پزشک مشورت کنید:
- چه تغییراتی در شیوه زندگی می تواند علائم بیماری را کاهش دهد؟
- کدام نوع از داروهای OTC برای بیماری شما بهتر است؟
- آیا دارو نسخه ای GERD برای بیماری من بهتر است؟
- آیا داروهایی که به صورت روزانه مصرف می کنید ممکن است با دارو OTC تداخل ایجاد کنند؟
- چگونه و چه زمانی باید داروهای GERD مصرف کنم؟