داروهایی که می توانید برای بیماری پارکینسون (PD) مصرف کنید این بیماری را درمان نمی کنند. اما می توانند علائم را تسکین دهند. داروهای درمان بیماری پارکینسون لرزش، سفتی و حرکت آهسته را در بیماران کاهش می دهند. این علائم، نشانه های حرکتی این بیماری هستند. از دست دادن سلول های مغزی که باعث تولید دوپامین می شوند، این علائم را ایجاد می کند. دوپامین یک ماده شیمیایی در مغز است که برای حرکت عادی، بدن به آن نیاز دارد.
گزینه های دارویی مختلفی برای این بیماری وجود دارد. اما برای تعیین بهترین دارو برای درمان بیماری پارکینسون باید با پزشک مشورت کنید. گاهی بیمار ممکن است نیاز به مصرف بیش از یک دارو داشته باشد. از طرفی داروهای تجویزی ممکن است به مرور زمان تغییر کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این داروها، از جمله اثربخشی و عوارض جانبی آن ها ما را تا انتهای این مطلب مجله پیام سلامت همراهی کنید.
داروهای درمان بیماری پارکینسون
لوودوپا و کاربیدوپا
لوودوپا معمولا اولین دارویی است که برای درمان پارکینسون تجویز می شود. این دارو بهترین دارو نیز می باشد. این دارو همه علائم حرکتی را درمان می کند. لوودوپا مغز را ترغیب به تولید دوپامین می کند. لوودوپا معمولا با کاربیدوپا ترکیب می شود. کاربیدوپا پاسخ مغز را به لوودوپا بهبود می بخشد.
عوارض جانبی لوودوپا عبارتند از:
- تهوع و استفراغ
- گیجی
- سرگیجه
- خواب آلودگی
- از دست دادن کنترل ماهیچه ها، که می تواند باعث حرکات های ناگهانی شود
یکی از عوارض جانبی مهم لوودوپا، ایجاد حرکت ناخواسته و غیرقابل کنترل است. این حرکات ممکن است روی صورت، بدن و بازوها تاثیر بگذارند. این عارضه جانبی چندین سال پس از مصرف اتفاق می افتد.
شما باید حداقل ۳۰ دقیقه قبل از غذا، لوودوپا را مصرف کنید. همچنین مصرف پروتئین با لوودوپا، تاثیر این دارو را کاهش می دهد.
آگونیست های دوپامین
داروهای آگونیست دوپامین، مغز را به تولید این ماده تحریک نمی کند. اما مانند دوپامین عمل می کنند. آگونیست های دوپامین بعضی اوقات داروهای اولویت دار برای PD هستند. آنها همه علائم حرکتی را درمان می کنند.
- Pramipexole
- روپینیرول
- روتیگوتین
از جمله آگونیست های دوپامین هستند.
عوارض جانبی این داروها عبارتند از:
- گیجی
- خواب آلودگی
- تورم مچ پا
- دیدن چیزهایی که واقعی نیستند (توهم)
- رفتارهای اجباری
- حرکت غیر ارادی ماهیچه ها یا همان دیسکینزی (اگرچه کمتر از لوودوپا است)
آماتادین
آمونادین یک داروی ضد ویروسی است که ممکن است باعث افزایش سطح دوپامین شود. پزشکان از آن برای درمان ویروس آنفولانزا استفاده می کنند. اما ممکن است دیسکینزی ناشی از لوودوپا را نیز کاهش دهد. در مراحل بعدی PD، پزشک ممکن است این دارو را به لوودوپا اضافه کند.
عوارض جانبی این دارو عبارتند از:
- حالت تهوع
- سرگیجه
- گیجی
- هذیان گویی
- مشکل خواب
- تورم مچ پا
- بنفش شدن رنگ پوست
آنتی کولینرژیک
آنتی کولینرژیک ها، قدیمی ترین داروهای درمان بیماری پارکینسون هستند. آنها استیل کولین را در مغز مهار می کنند. این داروها ممکن است لرزش را کاهش دهند. آنتی کولینرژیک ها با نام تجاری آرتین و Cogentin تولید می شوند.
عوارض جانبی این دارو عبارتند از:
- هذیان گویی
- خشکی دهان
- عدم توانایی در ادرار کردن
- تاری دید
- کاهش حافظه کوتاه مدت
مهار کننده های COMT
مهار کننده های COMT تنها در کنار لوودوپا استفاده می شوند. آنها آنزیم (نوع خاصی از پروتئین) COMT را مسدود می کنند. COMT باعث می شود که اثر لودوپا کمتر شود. بنابراین، مصرف یکی از این داروها به لودوپا کمک می کند تا کار خود را به درستی انجام دهد. مهار کننده های COMT عبارتند از:
- انداکاپن
- تولکاپون
عوارض جانبی این مهار کننده ها عبارتند از:
- هذیان گویی
- گیجی
- اسهال
- دیسکینزی
مهارکننده های MAO-B
MAO-B آنزیمی است که دوپامین را تجزیه می کند. این داروها از این تجزیه جلوگیری می کنند. این بدان معنی است که دوپامین در مغز افزایش یافته و علائم حرکتی کم می شود. پزشک ممکن است مهار کننده MAO-B را به عنوان یک داروی واحد در اوایل بیماری تجویز کند. سلیگلین (االدپریل و زلپار) و راازگالین (آزیلکت) از جمله مهارکننده های MAO-B هستند.
عوارض جانبی مهارکننده های MAO-B می توانند شامل موارد زیر باشند:
- هذیان گویی
- گیجی
- یبوست
- خشکی دهان
- سبکی سر
- حالت تهوع
مصرف مهارکننده MAO-B همراه با شراب یا پنیر می تواند موجب افزایش ناگهانی فشار خون شود.
تجویز داروی دقیق یا ترکیبی از داروهای مورد نیاز بیمار، بستگی به مرحله بیماری، علائم و عوارض جانبی دارو دارد. در مورد مزایا و خطرات این داروها بهتر است با پزشک خود صحبت کنید. او می تواند به یافتن بهترین درمان با کمترین عوارض به شما کمک کند. درمان های دیگر، از جمله ورزش، گفتار درمانی و فیزیوتراپی نیز می توانند اثرات داروهای درمان بیماری پارکینسون را بهبود بخشند و باعث افزایش تحرک و عملکرد کلی بدن شوند.