علل در رفتگی جزئی گردن چیست؟

در رفتگی جزئی گردن چیست؟ Subluxation یا نیمه در رفتگی (در رفتگی ناکامل یا جزیی) مفصل به معنی عدم تقارن یا اختلال عملکرد است؛ که تحت عنوان جابجایی جزیی شناخته شده است. اما همچنین شامل اتصالات مفقوده و مفاصل آسیب دیده است. به طور کلی، مفاصل جا به جا شده ستون فقرات به طور صحیح ردیف نمی شوند، به طور عادی حرکت نمی کنند، خون رسانی کافی دریافت نمی کنند و اطلاعات عصبی را به شکل مناسب انتقال نمی دهند. در رفتگی جزئی گردن رایج تر از هر منطقه دیگری از ستون فقرات می باشد. علت اصلی در رفتگی جزیی گردن تروما یا آسیب دیدگی و ضربه است، اگرچه طرز قرار گیری غلط، آرتریت و حتی اسپاسم عضلانی نیز فاکتورهای مهمی هستند. با این مطلب پیام سلامت همراه باشید.

آسیب دیدگی

در رفتگی جزئی گردن معمولا به علت آسیب دیدگی است. تصادفات خودرویی، آسیب های ورزشی و سرخوردن و سقوط، شایع ترین علل آسیب دیدگی هستند. با این نوع آسیب دیدگی ها، گردن معمولا دچار کشیدگی شدید و پس از آن خمیدگی و انحنا می شود که معمولا سیب شلاقی گردن (whiplash) نامیده می شود. گردن حساس به چنین صدمه ای است، زیرا جمجمه به عنوان یک نقطه اتکا ۱۰ تا ۱۲ پوندی عمل می کند که نیروی فوق العاده ای بر ستون فقرات گردن وارد می کند و سبب کشیدگی آنها می شود.

پس از کشیدگی، مفاصل جا به جا شده می توانند جریان خون، عملکرد عصبی و تنش عضلانی را تحت تاثیر قرار دهند. مفاصل مهره های گردن می توانند با آسیب دیدگی به طور کامل دچار جابجایی و شکستگی شوند، اما در رفتگی جزیی گردن شایع ترین آسیب به وجود آمده می باشد. در ناحیه گردن، دو مهره فوقانی و دو مهره تحتانی، به دلیل بیومکانیک گردن و جهت حرکت مفاصل فاست، بیشتر دچار جابجایی جزیی می شوند.

قرار گیری نادرست گردن

قرار گیری نادرست گردن را می توان به عنوان آسیب جزیی در طول دوره های طولانی تر در نظر گرفت. مفاصل گردن می توانند به دلیل انحنا یا چرخش بیش از حد دچار جا به جایی شوند. نشستن طولانی مدت پشت میز در محل کار اغلب سبب خمیدگی یا انحنا زیاد می شود که سبب می شود انحنای طبیعی گردن تغییر پیدا کند و اتصالات دو مهره فوقانی گردن را به موقعیت های غیر طبیعی منحرف می کند که تحت عنوان در رفتگی مفصل آتلانتو اکسیپیتال نامیده می شود. خوابیدن به حالت دمر و یا قرار گرفتن صورت رو به پایین، اغلب باعث چرخش بیش از حد در طولانی مدت می شود، که باعث چرخش بیش از حد در میان بالاترین مهره ها و جمجمه می شود، که به نام در رفتگی ساب اکسیپیتال شناخته می شود.

آرتریت

هر دو استئوآرتریت، نوع سایش و پارگی و آرتریت روماتوئید و نوع سیستم ایمنی بدن یا التهابی باعث تخریب مفصل ستون فقرات می شوند. تخریب مفصل، مانند اسپورهای استخوانی و انحطاط دیسک، همیشه باعث ناهمترازی و اختلال عملکرد می شود. در رفتگی جزئی گردن ایجاد شده از آرتریت خفیف تا متوسط می تواند با حرکت غیر پایدار شود، هرچند آرتریت شدید اغلب منجر به همجوشی می شود.

گرفتگی عضلانی

تنش عضلانی، که می تواند به اسپاسم یا گرفتگی منجر شود، ناشی از استرس ذهنی مداوم و یا فعالیت فیزیکی، نیز منجر به در رفتگی جزیی گردن می شود؛ زیرا عضلات می توانند مفاصل نخاعی را تحت فشار قرار دهند و سبب جا به جایی و محدود شدن حرکت شوند. یک عضله گردن معمول که می تواند به دلیل استرس، فشار و یا حتی خنک شدن دچار گرفتگی شود، عضله جناغی چنبری پستانی یا همان عضله استرنوکلیدوماستوئید می باشد. هنگامی که این عضله دچار گرفتگی می شود، تورتیکولی یا همان کجی گردن حاد به وجود می آید.