ریزش موی سر به طور طبیعی در افراد وجود دارد و هر فرد در روز به طور طبیعی بین 50 تا 100 تار مو ریزش دارد که پس از ریزش موها مجدداً رشد می‌کنند ولی در این بین بیماری‌هایی نیز وجود دارد که بر اثر آن ممکن است موهای ریخته شده جایگزین نشود.
میتوان ریزش موها را به دو نوع موضعی و منتشر تقسیم کرد . در ریزش موضعی ناحیه خاصی از مو می‌ریزد که بین انواع ریزش‌های موضعی، ریزش منطقه‌ای با منشاء خود ایمنی شایع است که در این بیماری سیستم دفاعی بدن ضد ریشه مو عمل می‌کند و موها به صورت ناگهانی و لکه ای ریخته می‌شود.
در ریزش منطقه‌ای ممکن است یک لکه ریخته شود یا چند لکه از موها بریزد و در موارد شدید این ریزش می‌تواند بخش‌های وسیعی از سر یا تمام موهای سر را در برگیرد و در مواقعی موهای بدن نیز علاوه بر موی سر می‌ریزد.
از دیگر انواع ریزش‌های موضعی میتوان به ریزش مو در زمان‌هایی که در بخشی از بدن خال ایجاد شود، زخمی به وجود آید، عفونت قارچی یا کچلی باشد اشاره کرد.
بروز عفونت میکروبی ریشه های مو، کشیدن و کندن موها توسط فرد به علت روانی، ریشه نداشتن مو در بخش‌هایی از بدن، طاسی و کرکی بودن موها از دیگر علل بروز ریزش‌های موضعی هستند.
برخی ریزش‌های موی موضعی نیز به علت برخی بیماری‌های گرفتار کننده ریشه مو به وجود می‌آید که در آن ریشه مو ملتهب و منهدم می‌شود که در این موارد موها از بین می‌رود، پوست نازک شده و به پوست پیاز شباهت پیدا می‌کند بنابراین خطوط پوستی از بین می‌رود و در نتیجه ریشه مویی دیده نمی‌شود.
نوعی دیگر از ریزش‌های موضعی شایع نیز وجود دارد که در آن هورمون مردانه و ارث مطرح است و معمولاً با آغاز از جلوی سر، شقیقه‌ها و پس سر درگیر می‌شود و ریشه‌ها کرک تولید می‌کنند، اما موهای پشت سر ریخته نمی‌شود که این نوع ریزش مو در حدود 60 تا 70 درصد در مردها و 10 تا 30 درصد بین زنان دیده می‌شود.
در مورد درمان هم میتوان گفت پزشک متخصص باید با معاینه و در بعضی موارد نمونه برداری بیماری را تشخیص دهد و پس از تشخیص، درمان لازم باید انجام شود برای مثال اگر عفونت قارچی و کچلی باشد از داروهای ضد قارچ، اگر عفونت میکروبی باشد به یک شکل و در سایر موارد نیز از داروهای لازم با تجویز پزشک استفاده می‌شود.