سنکوپ وازوواگال ؛ نشانه ها، علل، روش های تشخیص، درمان و پیشگیری

سنکوپ وازوواگال زمانی رخ می دهد که شما زیاد دچار غش کردن می شوید. زیرا بدنتان بیش از حد به عوامل خاصی نظیر دیدن خون یا اضطراب شدید عاطفی واکنش نشان می دهد. این عوامل موجب کاهش ضربان قلب و فشار خون می شوند. کاهش جریان خون در مغز باعث می شود که به طور موقت هوشیاری خود را از دست بدهید.

سنکوپ وازوواگال معمولا بی ضرر است و نیازی به درمان ندارد. اما ممکن است بر اثر آن آسیب هایی به بدن وارد شود. پزشک ممکن است تست هایی را برای رد کردن علل جدی ایجاد کننده این حالت در شما، مانند اختلالات قلبی تجویز کند.

در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت به طور کامل در مورد نشانه ها، علل، روش های تشخیص، درمان و پیشگیری از سنکوپ وازوواگال صحبت می کنیم.

علائم سنکوپ وازوواگال

قبل از اینکه به علت سنکوپ وازوواگال دچار ضعف شوید، ممکن است برخی از موارد زیر را تجربه کنید:

  • رنگ پریدگی پوست
  • سرگیجه
  • تونلی شدن بینایی. در این عارضه میدان دید محدود می شود به طوری که فقط چیزی که درست در جلو چشم قرار دارد را می بینید.
  • حالت تهوع
  • احساس گرما
  • عرق سرد
  • تاری دید

در طول دوره ضعف که به دلیل این بیماری ایجاد می شود ممکن است متوجه علائم زیر شوید:

  • حرکات غیر طبیعی تشنجی
  • آهسته و ضعیف شدن نبض
  • اتساع مردمک

بازیابی پس از ضعف در این حالت معمولا کمتر از یک دقیقه طول می کشد. با این حال، حدود ۱۵ تا ۳۰ دقیقه پس از به هوش آمدن، خطر بی هوشی مجدد وجود دارد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

نادیده گرفتن این حالت خطرناک است. زیرا چنین علائمی می توانند نشانه ای از یک وضعیت جدی تر مانند اختلال قلب یا مغز باشند. بنابراین به محض مشاهده علائم بالا به پزشک مراجعه کنید.

علل ایجاد سنکوپ وازوواگال

سنکوپ وازوواگال زمانی اتفاق می افتد که بخشی از سیستم عصبی، در پاسخ به یک محرک مانند دیدن خون، در ضربان قلب و فشار خون اختلال ایجاد می کند.

در این شرایط ضربان قلب کاهش و رگ های خونی پا گسترش می یابند. این فرایند باعث می شود که خون در پاها جمع شده و فشار خون کاهش پیدا کند. با کاهش فشار خون و کاهش سرعت ضربان قلب، خونرسانی به مغز کم شده و بیمار بی هوش می شود.

گاهی اوقات هیچ محرکی برای ایجاد این سنکوپ وجود ندارد. اما عوامل مؤثر در ایجاد سنکوپ وازوواگال عبارتند از:

  • ایستاده به مدت طولانی
  • قرار گرفتن در معرض حرارت
  • مشاهده خون
  • خون دادن
  • ترس از آسیب جسمی
  • زور زدن زیاد، مانند زور زدن در زمان دفع مدفوع

جلوگیری از سنکوپ وازوواگال

گاهی ممکن است قادر به جلوگیری از ایجاد علائم سنکوپ وازوواگال باشید. اگر احساس می کنید که ضعف دارید، دراز بکشید و پاها را بالاتر از سطح قلب قرار دهید. این کار اجازه می دهد تا گرانش زمین، خون را به مغز منتقل کند. اگر نمی توانید دراز بکشید، بنشینید و زانوها را خم کنید. سپس سرتان را بین دو زانو قرار دهید تا احساس خوبی پیدا کنید.

تشخیص

تشخیص سنکوپ وازوواگال اغلب شامل آزمون هایی برای رد دیگر علل احتمالی غش کردن از قبیل مشکلات مربوط به قلب است. این آزمون ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • الکتروکاردیوگرام. این تست سیگنال های الکتریکی که قلب تولید می کند را ثبت می کند. این تست می تواند نامنظم شدن ریتم  قلب و سایر بیماری های قلبی را تشخیص دهد.
  • اکوکاردیوگرام. این آزمایش با استفاده از تصویربرداری اولتراسوند قلب را می بیند و بیماری هایی مانند مشکلات دریچه قلب را که می تواند موجب غش کردن شود تشخیص می دهد.
  • تست ورزش. این آزمون، ریتم قلب را در طول ورزش اندازه گیری می کند. این تست معمولا زمانی انجام می شود که روی تردمیل راه می روید یا در حال حرکت هستید.
  • آزمایش خون. پزشک ممکن است بیماری هایی مانند کم خونی را که موجب رنگ پریدگی پوست می شوند از این طریق تشخیص دهد.

درمان سنکوپ وازوواگال

در بیشتر موارد برای سنکوپ وازوواگال، درمانی نیاز نمی باشد. پزشکتان ممکن است در مورد راه هایی که ممکن است از ایجاد این عارضه جلوگیری کند به شما مشاوره دهد. با این حال، اگر این حالت در کیفیت زندگی روزمره تداخل ایجاد کند ممکن است از چند روش درمانی زیر استفاده می شود.

داروها

داروهایی که فلوکروتیسین استات نامیده شده و به طور معمول برای درمان فشار خون پایین استفاده می شوند ممکن است در پیشگیری از سنکوپ وازوواگال مفید باشند. مهار کننده های انتخابی سروتونین نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

سایر درمان ها

پزشک ممکن است راه هایی را برای کاهش جمع شدن خون در پاها توصیه کند. این راه ها عبارتند از:

  • ورزش دادن پا
  • پوشیدن جوراب واریس
  • تکان دادن عضلات پا هنگام ایستادن
  • افزایش نمک در رژیم غذایی (در صورتی که فشار خونتان بالا نیست)
  • اجتناب از ایستادن طولانی مدت به ویژه در مکان های گرم و شلوغ
  • مصرف زیاد مایعات
  • کار گذاشتن ضربان ساز الکتریکی برای تنظیم ضربان قلب