اختلال دوقطبی یک اختلال خلقی برای ایجاد نوسانات خلقی شدید است، که در طی آن می تواند روان پریشی رخ دهد. روان پریشی دو قطبی به یک قضاوت منفصل از واقعیت اشاره دارد. حدود ۲٫۲ میلیون نفر آمریکایی به این بیماری مبتلا هستند.
اختلال دو قطبی چیست؟
در گذشته این اختلال با عناوینی مانند افسردگی و جنون نیز شناخته می شد. اختلال دو قطبی یک بیماری روانی مربوط به تغییرات شدید در خلق و خوی با سایر علایم است. این بیماری می تواند انرژی، سطح فعالیت، خواب، ارتباطات و توانایی عملکرد روزانه فرد را تحت تاثیر قرار دهد.
در این بیماری، محدوده تغییرات خلق و خو ممکن است از حملات جنون تا افسردگی امتداد داشته باشد. حملات جنون شامل دوره از شوق شدید و انرژی زیاد است. در حالی که در طول دوره های افسردگی، فرد ممکن است چنان احساس غم و ناامیدی کند که قادر به انجام هر کاری مانند خودکشی باشد.
انواع اختلال دو قطبی
این بیماری می تواند با توجه به علائم فرد، به انواع زیر طبقه بندی شود.
اختلال دوقطبی I
اختلال دوقطبی I شامل یک بخش جنون است که حداقل ۷ روز همراه با نشانه های شیدایی می باشد. این بازه می تواند کوتاه تر باشد اما به قدری شدید است که گاهی نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد. در کنار این ۷ روز فرد مبتلا به این نوع اختلال دو قطبی، یک دوره افسردگی همراه با ویژگی های جنون را برای حداقل ۲ هفته پایدار تجربه می کند.
اختلال دو قطبی II
یک فرد مبتلا به اختلال دو قطبی II، اختلال افسردگی مکرر را حداقل ۲ هفته در کنار جنون خفیف که حداقل ۴ روز طول بکشد، تجربه می کند. جنون خفیف، فرم ضعیف تر شیدایی است.
اختلال ادواری
اختلال ادواری، نوع خفیف اختلال دو قطبی است. یک فرد با اختلال ادواری ممکن است دوره های مکرر و متعدد علائم جنون و نشانه های افسردگی را در طی یک دوره ۲ ساله در بزرگسالان یا ۱ سال در کودکان تجربه کند.
دوره های روان پریشی دو قطبی می تواند با هر یک از انواع اختلال دوقطبی رخ دهد.
روان پریشی چیست؟
خدمات درمانی همگانی بریتانیا (NHS) فهرست چهار علائم اصلی یک بیماری روانی را به شرح زیر اعلام کرده است:
- توهم
- هذیان
- افکار گیج و آشفته
- عدم بینش و خود آگاهی
الگوی علائم بین افراد و با توجه به وضعیت آن ها، متفاوت است.
فردی که توهم را تجربه می کند ممکن است قادر به دیدن، شنیدن، بوییدن، احساس و یا طعم چیزها نباشد.
فردی که به هذیان مبتلا باشد ممکن است متقاعد شود که چیزی درست است، در حالی که این طور نیست و آن مسئله کاملا اشتباه است. هذیان های پارانویید باعث ترس افراد از فرد بیمار می شود. این افراد تصور می کنند که بیمار می خواهد به آن ها یا به خودش صدمه وارد کند.
افکار گیج و آشفته می تواند به صحبت کردن سریع، ثابت و بی ربط منجر شود. این افراد گاهی فراموش می کنند در مورد چه چیزی در حال صحبت کردن بودند.
وقتی افراد عدم بینش دارند، قادر به تشخیص رفتار غیر معمول در خود هستند. هر چند که ممکن است آن ها این تشخیص را زمانی بدهند که دیگران نیز آن را دیده اند.
روان پریشی دو قطبی چیست؟
روان پریشی دوقطبی اشاره به شیدایی شدید یا افسردگی، همراه با علائم روان پریشی و توهم دارد.
علائم این حالت خلق و خوی بیمار را با خود مطابق می کنند. اگر فرد در یک مرحله شیدایی باشد، ممکن است اعتقادش بر این باشد که قدرت خاصی دارد. این نوع از روان پریشی می تواند به رفتار بی پروا و یا خطرناک منجر شود.
اگر روان پریشی دو قطبی در طول یک دوره کم و یا با افسردگی رخ دهد، فرد ممکن است بر این باور باشد که کسی در تلاش است به او آسیب برساند، یا این که خودش کار اشتباهی را انجام داده است.
این باورها می تواند احساس خشم شدید، غم و یا ترس در فرد ایجاد کند.
تفاوت بین روان پریشی دو قطبی و اسکیزوفرنی
اسکیزوفرنی اختلال مغزی دیگر است که فرد در آن حالت تجزیه ای دارد.
برخی از ویژگی های روان پریشی دو قطبی و اسکیزوفرنی روان پریشی با هم تداخل دارند. هر دو اختلال می تواند زندگی یک فرد را به اندازه کافی مختل کرده و فعالیت های روزانه و توانایی آن ها در روابط اجتماعیشان را کم کند.
روان پریشی دوقطبی به طور کلی برای مدت کوتاهی طول می کشد. فردی که دچار نوعی روان پریشی دو قطبی شده به احتمال زیاد به حالت عادی باز می گردد. اما فردی که اسکیزوفرنی دارد قادر به بازگشت به حالت قبلی خود نیست.
علائم و نشانه ها
فهرستی از معیارهای تشخیص اختلال دو قطبی را در ادامه ارائه کرده ایم. روان پریشی می توانید توهم، هذیان و پارانویا باشد. این علایم می تواند در طول شیدایی، افسردگی، و یا وقتی که نشانه ها مخلوط شده اند، رخ دهند.
برخی از نشانه های اختلال دو قطبی عبارتند از:
- حملات جنون
- افسردگی
- افزایش اضطراب
- ترکیبی از نشانه های تمام مراحل دو قطبی با یکدیگر
- از دست دادن لذت از انجام فعالیت ها
این لیست منحصر به فرد نیست، و سایر علائم نیز ممکن است رخ دهد.
درمان اختلال دو قطبی
درمان اختلال دو قطبی معمولا ترکیب از خدمات مشاوره و دارو است. گاهی اوقات سال ها طول می کشد که دوز مناسب دارو برای بیمار پیدا شود.
پس درمان اولیه معمولا شامل پیدا کردن تعادل مناسب از دارو، همراه با مشاوره روانپزشک می باشد.
ادامه درمان نیاز به برنامه ریزی دارد تا علائم به خوبی کنترل شده و فرد داروهای خود را به طور منظم استفاده کند. گاهی اوقات برای این برنامه ریزی ها نیاز است که فرد بیمار مدتی در بیمارستان بستری شود.
نکاتی برای مراقبت کنندگان از بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی
اختلال دوقطبی اغلب بر روی اعضای خانواده، دوستان و افرادی که از بیمار پرستاری می کنند تاثیر می گذارد. در ادامه برخی نکات را یاد آور می شوید که ممکن است برای نگهداری از بیماران مفید باشد:
- در مورد این بیماری بیشتر مطالعه کنید. این کار به شما کمک می کند تا رفتار مناسب را در هر موقعیت انجام داده و درکی درستی از حالات فردی بیمار داشته باشید.
- با ورزش و شرکت در فعالیت های اجتماعی، استرس خود را کنترل کنید.
- بهتر است انجمنی را که شامل خانواده های درگیر با این بیماری است را پیدا کرده و در آن عضو شوید. این به شما احساس حمایت بیشتری می دهد.
دیگر نشانه ها و عوارض اختلال دو قطبی
افراد مبتلا به این اختلال اغلب با مسائل دیگری نیز در زندگی خود درگیر هستند.
بزرگسالان، نوجوانان و کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی بیشتر احتمال ابتلا به مشکلات سوء مصرف مواد را دارند. برای همین نیاز است این مشکل بخشی از برنامه درمان باشد.
برخی از افراد مشکلات مالی و مشکلات رابطه ای در محل کار یا مدرسه دارند. آنها همچنین ممکن است عوارض دیگری، مانند احساس انزوا و تنهایی را تجربه کنند.
نشانه ها و عوارض می تواند به طور گسترده ای میان افراد متفاوت باشد. به همین دلیل هیچ راه حل واحدی برای این بیماری وجود ندارد، اما افزایش درک و آگاهی می تواند کمک کننده باشد.