رایج ترین نشانه ها و علائم بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون بر فعالیت های زندگی روزمره تاثیر می گذارد و متاسفانه درمان خاصی نیز ندارد. این بیماری در افراد مسن بیشتر شایع است. در هر ۱۰۰ هزار کهنسال بالای ۸۰ سال حدود ۱۹۰۰ نفر این بیماری را دارند. در حالی که در هر ۱۰۰ نفری که در دهه چهارم زندگی خود هستند حدود ۱۰۰ نفر علائم بیماری پارکینسون را شاهد هستند. این بیماری در حال حاضر ۱۴مین علت مرگ در ایالات متحده است.

بیماری پارکینسون ناشی از مشکل در سیستم دوپامین است که در محدوده جسم سیاه مغز وجود دارد. این بخش ساختاری از مغز است که پاداش و حرکت بدن را کنترل می کند. این بیماری به عنوان یک نوع بیماری عصبی شناخته می شود. در این بیماری ساختار و عملکرد نورون های مغز مختل می شود.

علائم اصلی بیماری پارکینسون لرزش، کندی و سفتی بدن است. این سه علامت مربوط به مهارت های حرکتی هستند و مشکلات زیادی را ایجاد می کنند. این موضوع مخصوصا برای افراد مسن صادق است. زیرا این علائم در این افراد می توانند منجر به زمین خوردن شده و حتی کشنده باشد. یکی دیگر از علائم بیماری پارکینسون بی ثباتی است که با پیشرفت بیماری اتفاق می افتد.

در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت در مورد نشانه ها و علائم بیماری پارکینسون بیشتر صحبت می کنیم.

علائم بیماری پارکینسون

لرزش

لرزش به حرکات لرزانی گفته می شود که حتی در زمان استراحت نیز وجود دارند. لرزش می تواند روی پاها، دست ها، فک، زبان، و گاهی سر خود را نشان دهد. مهم است که توجه داشته باشیم که آیا لرزش در حالت استراحت نیز رخ می دهد یا اینکه در این حالت شایع نیست. لرزش های همراه با حرکت ممکن است نشانه ای از بیماری ام اس یا مولتیپل اسکلروزیس باشد. این بیماری نیز یکی دیگر از بیماری های جدی است که درمان آن بسیار دشوار است. لرزش ها معمولا از یک دست شروع می شوند. همانطور که بیماری پیشرفت می کند، دست دیگر نیز درگیر خواهد شد.

کندی

برادیکینزی یا کندی به معنی کاهش دامنه حرکت بدن است. این یکی از اولین علائم بیماری پارکینسون است و معمولا از انگشتان شروع می شود و شامل ضعف، عدم انطباق و یا ناتوانی در انجام مهارت های حرکتی دقیق است. بیماران در این حالت برای پوشیدن لباس، استفاده از چنگال یا تایپ کردن مشکل دارند. در نهایت، این کندی به پاها می رسد و پیاده روی، ایستادن و فعالیت های این چنین را محدود می کند. همانطور که بیماری پیشرفت می کند، ممکن است تکان دادن پا برای بیمار دشوار باشد. این یکی از علائم ناخوشایند پارکینسون است که منجر به کاهش تحرک کلی بدن و افزایش خطر زمین خوردن می شود.

سفتی

این علامت به عنوان مقاومت بدن در برابر حرکات طبیعی که معمولا بدون تلاش انجام می شوند توصیف می شود. این علامت رایجی است که در ۷۵ الی ۹۰ درصد افراد مبتلا به بیماری پارکینسون رخ می دهد. سفتی ابتدا در یک طرفه بدن شروع می شود و در نهایت با پیشرفت بیماری گسترش می یابد. علائم قابل توجهی سفتی بدن زمانی دیده می شود که بیمار در حال راه رفتن است. همانند برادیکینزی، این نشانه حرکتی نیز با پیشرفت بیماری تغییر می کند و ممکن است راه رفتن را برای بیمار دشوار کند.

بی ثباتی

بی ثباتی ناشی از کیفیت پایین رفلکس ها است که منجر به عدم تعادل بدن و تمایل به زمین خوردن می شود. این علامت بعدا و در زمان پیشرفت بیماری رخ می دهد اما تاثیر منفی بر روی کیفیت زندگی بیمار دارد. برای تشخیص این علامت پزشک شانه بیمار را در حالت ایستاده می کشد تا میزان ثبات او را تشخیص دهد. بیماران مبتلا به بی ثباتی در حفظ تعادل خود مشکل دارند.

از دست دادن حرکات ناخودآگاه

افرادی که مبتلا به بیماری پارکینسون هستند ممکن است در حین راه رفتن برای پلک زدن، لبخند زدن و یا دست زدن به بازوها مشکل داشته باشند.

مشکلات گفتاری

بیماری پارکینسون ممکن است باعث مشکلات گفتاری مانند سریع، آرام، خجالت زده و یا با تردید صحبت کردن شود. بعضی از افراد مبتلا به این بیماری نیز یکنواخت صحبت می کنند.

نشانه های غیر حرکتی

برخی از علائم غیر حرکتی که در پارکینسون رایج هستند عبارتند از:

  • مشکلات خواب
  • خستگی
  • زوال عقل
  • درد معده

این علائم باعث ایجاد ناراحتی های قابل توجهی برای بیمار می شود و حتی ممکن است مشکلات جدی را نسبت به مشکلات حرکتی مرتبط با پارکینسون به وجود آورند.