خطرات پنهان مصرف داروهای ضد اضطراب (بنزودیازپین ها)

شما احتمالا با بنزودیازپین هایی مانند دیازپام (والیم)، لورازپام و آلپرازولام (زاناکس) آشنا هستید. آن ها یکی از محبوب ترین داروهای موجود در سراسر جهان هستند که اغلب برای اضطراب عمومی و حملات هراس تجویز می شوند. جالب است بدانید که آلپرازولام به چهارمین دارو پر مصرف در ایالات متحده تبدیل شده است و این جای تعجب ندارد. در کشورهایی که اضطراب به مانند سرماخوردگی در آن شایع است، این داروها پر مصرف می باشند. اما مصرف داروهای ضد اضطراب بی خطر و بدون عوارض نیستند.

در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت در مورد عوارض و خطرات پنهان مصرف داروهای ضد اضطراب به خصوص بنزودیازپین ها با شما صحبت می کنیم.

عوارض مصرف داروهای ضد اضطراب

بنزودیازپین ها در بدن چگونه عمل می کنند؟

بنزودیازپین ها گیرنده های مغز را برای تولید یک ماده شیمیایی به نام اسید گاما آمینو بوتیریک (GABA)، انتقال دهنده عصبی مهار کننده اضطراب، ایجاد کننده نوع خلق و خوی، احساس خواب و درد تحریک می کنند. بنزودیازپین های مختلف به طور عمده در سرعت تاثیر گذاری و نحوه عملکردشان متفاوت هستند.

عوارض جانبی آن ها چیست؟

آن ها می توانند توانایی شما را برای به وضوح فکر کردن تغییر داده و قدرت حافظه و توانایی شما را برای پاسخگویی به موقعیت های اضطراری که ممکن است رخ دهد، مثلا رخ دادن موقعیت خطرناک در زمان رانندگی کاهش می دهند.

این اثرات را حتی می توان در پایین ترین دوزی که معمولا تجویز می شود نیز دید. علاوه بر این، یک مطالعه اخیرا نشان داده است که مصرف داروهای ضد اضطراب برای حداقل سه ماه خطر ابتلا به آلزایمر را ۵۰ درصد افزایش می دهد.

در دوزهای بالا، بنزودیازپین ها می توانند سرکوب تنفسی مرگبار را ایجاد کرده یا باعث ایجاد کما شوند. از سال ۲۰۰۰، تعداد مراجعه کنندگان به اورژانس در ایالات متحده به دلیل استفاده از بنزو دو برابر شده است. هنگامی که این داروها با مواد مخدر ترکیب می شود، خطر و شدت عوارض جانبی شان به طور قابل توجهی افزایش می یابد.

آیا این داروها اعتیاد آورند؟

بله مصرف مداوم داروهای ضد اضطراب حساسیت مغز به اسید گاما آمینو بوتیریک (GABA) را کاهش می دهد. بنابراین نه تنها شما باید بیشتر از دارو مصرف کنید تا در طول زمان به همان منافع برسید، بلکه وضعیت اضطراب تان نیز با افزایش مصرف، بدون اینکه این دارو اثر کند، افزایش می یابد.

هنگامی که مصرف داروهای ضد اضطراب شروع می شود، توقف و ترک آن می تواند با علائم جدی همراه باشد. این علائم عبارتند از:

  • بی خوابی
  • تحریک پذیری
  • اضطراب شدید
  • وحشت
  • بی حسی

در حال حاضر بیشتر بیماران، برای درمان سم زدایی از بدن که توسط ترکیبی از بنزودیازپین ها و مواد مخدر ایجاد شده است یا درمان عوارض مرتبط با الکل، به بخش اورژانس بیمارستان ها مراجعه می کنند.

آیا می توانید این داروها را با خیال راحت استفاده کنیم؟ آیا جایگزینی برای آن ها وجود دارد؟

بنزودیازپین ها می توانند در از بین بردن یک حمله حاد وحشت و یا جلوگیری از یک وضعیت پر خطر موثر باشند. با این حال، تقریبا همیشه جایگزینی بهتری نیز دارند. مهار کننده های بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند موارد زیر اولین انتخاب در مدیریت اضطراب مزمن عمومی در بیمارانی که نیاز به دارو دارند، می باشند. بهترین جایگزین های این داروها عبارتند از:

  • مهار کننده های بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند سروانتین و اسکلیتوپام
  • مهارکننده های بازجذب نوراپی نفرین (SNRI) مانند ونلافاکسین و دلوکستین

در بلندمدت، ریشه مشکل از طریق درمان شناختی رفتاری (CBT)، مشاوره و اصلاح شیوه زندگی برای تقویت دفاع از خود در مقابل اضطراب (داشتن خواب مناسب، بهینه سازی تغذیه و اجتناب از مصرف کافئین و الکل) می تواند یک اثر تجمعی بر روی اضطراب داشته باشد و می تواند نیاز شما را به مصرف داروهای ضد اضطراب کاهش دهد یا حتی از بین ببرد.

اعمال مهارت های آموخته شده در درمان شناختی رفتاری یا استفاده از تمرینات و تنفس عمیق می توانند بسیاری از حملات هراس را قبل از اینکه غیر قابل کنترل شوند، متوقف کنند.