عدم یا کمبود میل جنسی در زنان شایعتر از مردان است. اما به طور قابل توجهی هم در بین زنان و هم در بین زنان شاهد آن هستیم. تحقیقات نشان می دهد که ۳۲ درصد از زنان و ۱۵ درصد از مردان تمایلی به داشتن رابطه جنسی به طور منظم ندارند. این بی میلی جنسی در برخی از افراد به دلیل افزایش سن ایجاد می شود. اما گاهی اوقات میل جنسی گاهی حتی پایین تر یا بالاتر از طیف سنی است. کاهش میل جنسی می تواند در هر سن و سالی به دلایل مختلفی از جمله افسردگی، استرس، مشکلات ارتباطی، داروهای تجویزی، کاهش تستوسترون، داشتن اضافه وزن، کم تحرکی و استفاده از مواد مخدر یا الکل به وجود آید. بنابراین به طور طبیعی، و با توجه به شیوع کاهش میل جنسی بسیاری از افراد علاقه دارند در مورد افزایش میل جنسی اطلاع کسب کنند. اگر شما هم دوست دارید در مورد این مشکل اطلاعات زیادی کسب کنید ما را در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت همراهی کنید.

جالب است بدانید که کمبود میل جنسی به سادگی و باچند تغییر ساده در سبک زندگی مثل کاهش سطح استرس، بهبود خواب، اضافه کردن افزایش دهنده های طبیعی غرایز جنسی به رژیم غذایی و ورزش جسمی و ذهنی می توانید میل جنسی از دست رفته را باز گردانید. ما شما را تشویق می کنیم که بدون دارو این مشکل را حل کنید.

علل کاهش میل جنسی

میل جنسی یا همان غریزه جنسی یک فرد به طور کلی میل به داشتن فعالیت جنسی تعریف شده است. علل کاهش میل جنسی در زنان و مردان به دو دسته تقسیم می شوند. برخی از آن ها ریشه مشابه دارند و برخی از آن ها مخصوص یک گروه خاص هستند.

علل کاهش میل جنسی در مردان

برای مردان، کاهش تدریجی در میل جنسی با بالا رفتن سن کاملا طبیعی است. اما این مورد در هر مردی نیز متفاوت است. بسیاری از مردان با ورود به دهه ۶۰ و ۷۰ زندگی با کاهش این میل مواجه می شوند. اگر پیری ریشه کاهش میل جنسی نباشد ممکن است افسردگی و یا تجربه استرس بیش از حد عامل آن باشد. دیگر علل ممکن میل جنسی کم در مردان عارضه جانبی دارو، کاهش هورمون های جنسی مردانه به علت بیماری غدد درون ریز و یا آپنه خواب است. واقعیت کمتر شناخته شده این است که آپنه خواب می تواند سطح تستوسترون را به صورت غیر منتظره ای کم کند.

سطح پایین تستوسترون می تواند اختلال در نعوظ (ED) نیز ایجاد کند. اختلال نعوظ بیماری است که در آن فرد نمی تواند به نعوظ کامل آلت تناسلی به حدی که برای دخول کافی باشد دست پیدا کند. هر دو موضوع کاهش تستوسترون و ED برای کاهش میل جنسی لزوما با هم رخ نمی دهند. گاهی اوقات مردان دچار اختلال نعوظ، میل جنسی طبیعی و حتی بیشتری دارند.

علل کاهش میل جنسی در زنان

هنگامی که صحبت از کاهش غریزه جنسی در زنان می شود، دلایل بسیاری برای آن وجود دارد. به گفته روانشناس جنسی دکتر Sheryl Kingsberg، “تمایلات جنسی زنان گرایش چند وجهی است و نسبتا پیچیده می باشد.”

از علل شایع کاهش میل جنسی و یا غریزه جنسی در زنان می توان به مشکلات ارتباطی با همسر، تاثیر عوامل اجتماعی فرهنگی (استرس شغلی، تصاویر رسانه ای از تمایلات جنسی، و غیره) و بیماری هایی مثل مشکلات فیبروئید، اندومتریوز و تیروئید اشاره کرد.

کاهش تستوسترون نه تنها باعث ایجاد مسائل جنسی در مردان می شود بلکه زنان نیز می توانند این مشکلات را با وجود تستوسترون کم تجربه کنند. سطح هورمون تستوسترون در اواسط ۲۰ سالگی در زنان به اوج خود می رسد و تا زمانی که فرد به سن یائسگی می رسد کم کم کاهش پیدا می کند. پس از یائسگی، سطح تستوسترون زنان به طور چشمگیری کاهش می یابد، و تمایل جنسی نیز به طور چشمگیری کم می شود. قرص های ضد بارداری و روش های هورمونی دیگر پیشگیری از بارداری نیز می توانند اثرات منفی بر تمایل زنان برای داشتن فعالیت جنسی داشته باشند.

دوپامین و پرولاکتین دو ماده شیمیایی کلیدی بیولوژیکی هستند که ممکن است سطح میل جنسی را تحت تاثیر قرار دهند. در مورد این دو ماده این استدلال وجود دارد که دوپامین میل جنسی را افزایش می دهد در حالی که پرولاکتین آن را کاهش می دهد. مصرف داروهایی که بتوانند پرولاکتین را افزایش یا ترشح دوپامین را مهار کند می تواند به کاهش میل جنسی کمک کنند. هر کدام از این دو سناریو می تواند میل جنسی را کاهش دهد و همچنین باعث دیگر عوارض جانبی جنسی شوند.

در مردان، پرولاکتین کم خود را با نشانه های متعدد از جمله کاهش سلامت جنسی و سلامت روانی نشان می دهند. سطح پرولاکتین پایین همچنین موجب افزایش شاخص توده بدنی (BMI)، سطح قند خون بالا و کاهش فعالیت بدنی می شود.

مشکل در روابط، افسردگی، داروهای تجویزی، اعتیاد به الکل، مواد مخدر و یا بیماری های مزمن مانند دیابت همه می توانند ریشه کاهش غرایز جنسی برای هر دو جنس مرد و زن باشند. اگر BMI بیش از حد بالا باشد نیز می تواند مشکلاتی را برای زنان و مردان ایجاد کرده و موجب کم شدن میل جنسی شود. به عنوان مثال مردان چاق تمایل کمتری برای مبارزه با نعوظ دارند. اما مطالعات نشان داده اند که از دست دادن تنها یک درصد از وزن می تواند هر دو عملکرد جنسی مردانه و زنانه را بهبود بخشد. مطالعه انجام شده در دانشگاه Duke University گزارش می دهد که افراد چاق، ۲۵ برابر بیشتر از افراد نرمال مشکلات جنسی را گزارش می دهند.

مقابله با کاهش میل جنسی از طریق رژیم غذایی

وقتی صحبت از درمان کاهش میل جنسی از طریق تغذیه می شود، شما باید بدانید که چه غذاهایی را بخورید و از مصرف چه مواد غذایی اجتناب کنید.

غذاهایی که کمک کننده هستند

افزایش دهنده های طبیعی غرایز جنسی: انجیر، موز و آواکادو افزایش دهنده طبیعی غرایز جنسی هستند که با ویتامین ها و مواد معدنی غنی شده اند. این مواد جریان خون به ناحیه تناسلی را افزایش داده و به طور طبیعی میل جنسی را افزایش می دهند.

غذاهای حاوی ویتامین C: ویتامین C باعث بهبود گردش خون به اندام ها می شود. بنابراین مطمئن شوید که غذاهای غنی از ویتامین C را به صورت روزانه مصرف می کنید. ویتامین C به طور خاص با سلامت میل جنسی زنان در ارتباط است. مهمترین مواد غذایی این گروه عبارتند از کلم بروکلی، پرتقال، فلفل قرمز و گواوا.

غذاهای غنی از آهن: به خصوص در زنان، سطوح کم آهن در بدن می تواند اثر منفی بر روی میل جنسی، برانگیختگی و توانایی رسیدن به اوج لذت جنسی داشته باشد. منابع غنی از آهن عبارتند از سبزیجات دارای برگ سبز تیره مانند کلم و اسفناج و گوشت گاو علف خوار.

غذاهای غنی از کلاژن: تولید کلاژن به طور طبیعی با سن کاهش می یابد. این کاهش کلاژن یک اثر منفی مستقیم بر سلامت پوست دارد. این پدیده می تواند نعوظ را برای مردان دشوار تر کرده و دیواره واژن را در زنان شل تر کند. برای افزایش سطح کلاژن می توانید از پودر مکمل کلاژن استفاده کنید. ویتامین C نیز کمک می کند تا تولید کلاژن افزایش یابد.

سیب زمینی شیرین: سیب زمینی شیرین غنی از پتاسیم و ویتامین A است. پتاسیم می تواند با فشار خون بالا مبارزه کرده و احتمال ابتلا به اختلال نعوظ را کم کند.

هندوانه: در سال ۲۰۰۸، تحقیقات انجام شده در Texas A&M نشان داد که هندوانه ممکن است اثری مشابه ویاگرا داشته باشد. مواد گیاهی مانند لیکوپن، بتا کاروتن و سیترولین موجود در هندوانه به شل شدن عروق خونی کمک می کنند.

ادویه جات: ادویه جاتی مانند جوز هندی و میخک که غنی از آنتی اکسیدان ها هستند برای سلامت کلی، از جمله میل جنسی مفید است. تحقیقات منتشر شده در مجله BMC نشان داد که عصاره جوز هندی و میخک رفتار جنسی حیوانات نر را افزایش می دهد. میخک در بهبود بوی بد دهان نیز موثر است.

شکلات تلخ: تحقیقات نشان داده اند که مصرف شکلات منجر به انتشار phenylethylamine و سروتونین می شود. این مواد داروی مقوی غرایز جنسی هستند و اثرات مثبتی بر روی خلق و خوی دارند.

آجیل برزیلی: این آجیل با سلنیوم زیاد نقش مهمی در حفظ سطح متناسب تستوسترون در بدن بازی می کند.

بادام: غنی از روی، سلنیوم و ویتامین E و چربی های سالم است که می تواند سلامت جنسی و تولید مثل را بهبود بخشد.

آب: کم آبی میل جنسی را کاهش می دهد. عوارض جانبی دیگری که علاوه بر خستگی و کاهش میل جنسی با کم آبی به سراغ بدن می آیند شامل سردرد و خشکی واژن است.

غذاهایی که باید از آن ها اجتناب کرد

چربی های ترانس و غذاهای سرخ شده: غذاهایی که چربی های ترانس دارند نه تنها برای میل جنسی بلکه برای سلامت عمومی بدن مضر است. از عوارض جانبی مصرف اسیدهای چرب ترانس می توان به افزایش در تولید غیر طبیعی اسپرم در مردان و تداخل با بارداری برای زنان اشاره کرد.

غذاهای فرآوری شده: مواد شیمیایی در این غذاها ممکن است تاثیر منفی بر روی عملکرد جنسی داشته باشند.

پروتئین بی کیفیت: گوشت های پرورشی حاوی هورمون و آنتی بیوتیک ها می توانند به عدم تعادل هورمونی در بدن منجر شوند.

غذاهای غنی از سدیم: غذاهایی مانند غذاهای کنسرو شده و غذاهای فراوری شده که سدیم بسیار بالا دارند می توانند به فشار خون بالا منجر شده و جریان خون را به اندام های جنسی کاهش دهند.

فراورده های لبنی دارای هورمون: شیر، پنیر و دیگر محصولات لبنی تهیه شده از شیر گاو حاوی هورمون های مصنوعی دارای اثر منفی بر روی سطح استروژن و تستوسترون است.

قند: به طور کلی بر روی هورمون های جنسی تاثیر منفی دارد. مطالعات خاص نشان داده اند شکر تاثیر عجیبی بر روی میزان تستوسترون دارد. در یک مطالعه که در سال ۲۰۱۳ بر روی مردان انجام شد مشخص گردید که مصرف گلوکز سطح تستوسترون خون را به طور متوسط ۲۵ درصد کاهش می دهد.

کافئین: افراط در مصرف کافئین می تواند بر عملکرد جنسی تاثیر بگذارد.

الکل: مصرف مشروبات الکلی به کاهش میل جنسی، برانگیختگی و حساسیت منجر می شود.

مبارزه با کاهش میل جنسی با مکمل ها

مکمل های مناسب برای مردان

  • ال آرژنین (۱۰۰۰ میلی گرم دو بار در روز): با اتساع عروق خونی، جریان خون به ناحیه تناسلی را بهبود می بخشد.
  • جینکو بیلوبا (۱۲۰ میلی گرم دو بار در روز): ممکن است جریان خون به آلت تناسلی را بهبود بخشد.
  • تری بولوس (۸۵ الی ۲۵۰ میلی گرم سه بار در روز): در طب سنتی چینی به عنوان داروی مقوی غرایز جنسی استفاده می شود.
  • ماکارو (۵۰۰ میلی گرم سه بار در روز): تحقیقات نشان می دهد که این گیاه adaptogen دارد و به افزایش میل جنسی کمک می کند.
  • نیاسین (۲۵۰ میلی گرم سه بار در روز): ویتامین B3 (نیاسین) گشادکننده عروق است و موجب بهبود جریان خون می شود.

مکمل های مناسب برای زنان

  • درخت جنسهیاجنسان (۱۰۰۰ میلی گرم یک بار در روز به مدت سه هفته): این مقدار و مدت زمان استفاده از این مکمل برای افزایش میل جنسی در زنان در زمان یائسگی کاربرد دارد.
  • ماکارو (۵۰۰ میلی گرم سه بار در روز): تحقیقات نشان می دهد که این گیاه adaptogen است و به افزایش میل جنسی، تعادل هورمونی و باروری در زنان کمک می کند.
  • آهن (۲۵ الی ۳۰ میلی گرم در روز): اگر کم خونی فقر آهن باعث کاهش میل جنسی شده باشد. مکمل آهن استفاده کنید. این مکمل جذب ویتامین C را نیز راحت تر کرده و یبوست را بهبود می دهد.
  • یوهیمبین (۱۵ الی ۳۰ میلی گرم در روز): برای کمک به اختلالات جنسی مناسب است.
همه چیز درباره کاهش میل جنسی
همه چیز درباره کاهش میل جنسی

افزایش میل جنسی با اسانس ها

اسانس صندل، گل رز، یاسمن و یلانگ یلانگ به طور طبیعی موجب افزایش میل جنسی در مردان و زنان می شوند. این اسانس ها به عنوان افزایش دهنده طبیعی غرایز جنسی عمل می کنند و برای منظور بهبود خلق و خو مفید هستند. برخی از این اسانس ها برای تعادل هورمونی مفید هستند.

اسانس صندل برای درمان کاهش میل جنسی در هر دو جنس مفید است. این اسانس در حفظ تعادل سطح هورمون تستوسترون در مردان و زنان کاربرد دارد. صندل یک داروی مقوی غرایز جنسی است که به همین دلیل آن را معمولا در بسیاری از عطر استفاده می کنند.

برای مردان مبتلا به سطح کم تستوسترون، اضافه کردن چند قطره روغن چوب صندل به دئودورانت یا لوسیون نه تنها بوی خوبی ایجاد می کند بلکه به منظور بهبود هورمون ها و میل جنسی مفید است.

روغن دارچین یکی دیگر از اسانس های خوب برای افزایش میل جنسی است. روغن دارچین درمان طبیعی برای ناتوانی جنسی می باشد. این ماده با تاثیر بر روی آنزیم ها در نیتریک اکسید به افزایش جریان خون به آلت تناسلی کمک می کند.

سایر درمان ها مناسب برای کاهش میل جنسی

بی تحرکی می تواند باعث کاهش میل جنسی شود. ضمن این که پایین آمدن میل جنسی نیز یکی از خطرات ناشی از ورزش بیش از حد است. ورزش متناسب با افزایش هورمون رشد تا حد زیادی می تواند جریان خون به آلت تناسلی را افزایش داده و موجب بهبود خلق و خوی و ادراک بدن شود. همچنین یوگا می تواند با افزایش جریان خون به دستگاه تناسلی به ارگاسم بهتر کمک کند.

سیگار نیز عامل دیگری برای کاهش میل جنسی است. پس اگر سیگار می کشید آن را ترک کنید. یک گروه از محققان، گزارش دادن که افراد سیگاری کمتر از شش بار در ماه رابطه جنسی دارند. در حالی که مردان غیر سیگاری نزدیک به دو برابر بیشتر رابطه جنسی داشته اند.

اعتماد به نفس در مورد ظاهر بدنتان نیز می تواند به افزایش میل جنسی کمک کند. عزت نفس با تمرکز بر ویژگی های مثبت به جای نقایص می تواند برای بهبود میل جنسی مفید باشند. کاهش سطح استرس و بهبود طول و کیفیت خواب نیز راه دیگری برای درمان کاهش میل جنسی است.

روشهای مرسوم برای درمان کاهش میل جنسی

در کاهش میل جنسی ممکن است یک علت جسمی و یک علت روانی دخیل باشد. تخمین زده شده که چهار مرد از هر ۱۰ مرد بالای ۴۵ سال تستوسترون پایینی دارند. در همین حال، انجمن پزشکی آمریکا تخمین می زند که چند میلیون زن در ایالات متحده، به آن چه که پزشکان به آن اختلال انگیختگی جنسی می گویند مبتلا هستند. در ادامه مرسوم ترین روش های درمان این عارضه را بیان می کنیم:

برای مردان، درمان جایگزینی با تستوسترون درمان مرسوم است. بسیاری از مردان تصور می کنند درمانشان استفاده از داروهای تجویزی مانند ویاگرا یا Cialis است. اما این بسیار مهم است که بدانید، این داروها موجب افزایش میل جنسی شما نمی شوند و تنها در درمان نعوظ نقش دارند. اگر بدون شناسایی علت کاهش میل جنسی از این داروها استفاده کنید، عوارض جانبی ترسناک مانند مشکلات حافظه، کمر درد، از دست دادن شنوایی و … در انتظارتان خواهد بود.

 برای زنان، برای درمان کاهش میل جنسی به دلیل یائسگی و خشکی واژن از کرم استروژن واژینال استفاده می شود. درمان با هورمون تستوسترون در قالب قرص نیز برای زنان توصیه می شود. اگر بیماری مانند یک فیبروئید باعث مسائل جنسی شده باشد، معمولا عمل جراحی حذف فیبروئید توصیه می شود. اگر قرص های جلوگیری از بارداری عامل کاهش میل جنسی باشند، پزشک ممکن است استفاده از روش های غیر هورمونی را برای جلوگیری تجویز کند.

اگر افسردگی علت این عارضه است، تغییر دارو ممکن است برای درمان مفید باشد.