پروتئین اضافه در کلیه

عملکرد اصلی کلیه شما این است که مواد زائد را از خون خارج و دفع کند و پروتئین را برای بدن  حفظ نماید. بنابراین وجود پروتئین اضافه در کلیه نشانه وجود خطر قابل توجه است.

پروتئین هایی که می خورید دارای اسیدهای آمینه هستند. بدن شما به اسیدهای آمینه برای ساخت بافت ها، از جمله استخوان ها، عضلات، ناخن ها و موها، نیاز دارد.

پروتئین همچنین به محافظت از بدن شما در برابر عفونت کمک می کند؛ هورمون ها را تولید می کند و میزان سیال بدن شما را تنظیم می کند.

پیش از هر چیز بهتر است بدانید که وجود پروتئین اضافه در کلیه های شما، از طریق آزمایش ادرار تشخیص داده می شود؛ و اغلب از نشانه های اولیه آسیب دیدن کلیه است.

پروتئین اضافه در کلیه

یک انسان بالغ و سالم باید ۰٫۸ گرم پروتئین به ازای هر ۲٫۲ کیلو وزن بدن دریافت کند. بنابراین، یک مرد ۸۶ کیلویی باید روزانه حدود ۶۹ گرم پروتئین مصرف کند.

البته یک ورزشکار نسبت به یک فرد با شیوه زندگی معمولی، روزانه به پروتئین بیشتری نیاز دارد.

یک منبع خوب از پروتئین های کامل که همه اسیدهای آمینه را که بدن نیاز دارد تامین می کند، شامل سویا، تخم مرغ، گوشت و ماست است.

اکثر مردم میزان پروتئینی که هر روز در یک رژیم غذایی سالم نیاز دارند را دریافت می کنند. یک تکه ۱۵۰ گرمی از گوشت مرغ حدود ۴۰ گرم پروتئین را فراهم می کند و یک تخم مرغ حدود ۷ گرم پروتئین دارد.

بهتر است فراموش نکنید که خوردن پروتئین بیشتر از نیاز بدن یا استفاده از پروتئین مکمل ها، می تواند باعث کمبود آب بدن، اسهال و آسیب به کلیه شود.

کلیه ها و پروتئین

کلیه ها اندام های داخل شکمی هستند؛ که در پشت (کمر) شکم و در دو سمت راست و چپ قرار دارند.

نفرون ها ساختار درون هر کلیه هستند که حاوی لوله های کوچک به نام گلومرول هستند. این گلومرول ها مسئول فیلتر کردن خون شما برای حذف مواد زائد و مایع برای تولید ادرار هستند.

آسیب دیدن کلیه باعث می شود پروتئین از طریق گلومرول عبور کند و به ادرار شما منتقل شود. مقدار پروتئین موجود در ادرار به طور معمول با شدت آسیب به کلیه های شما ارتباط  مستقیم دارد.

آزمایش پروتئین در ادرار

با یک آزمایش ادرار ساده، وجود پروتئین و میزان آن در ادرار تعیین می شود.

یک نوع فراوان پروتئین در خون شما یک مولکول کوچک به نام آلبومین است. وجود مقدار کمی آلبومین در ادرار ممکن است اولین نشانه از مشکلات کلیه باشد.

همانطور که آسیب کلیه همچنان بدتر می شود، پروتئین بیشتری در آزمایش ادرار ظاهر می شود. اما نگرانی معمولا زمانی اتفاق می افتد که میزان پروتئین ادرار بیش از ۲۰ میلی گرم در هر دسی لیتر در یک نمونه تصادفی ادرار یا زمانی که سطح آلبومین بیش از ۲۳ میلی گرم در لیتر است، باشد.

افراد مبتلا به بیماری های مزمن مانند فشار خون بالا و دیابت، افراد دارای اضافه وزن و افراد مسن به احتمال بیشتری در ادرار خود پروتئین دارند؛ و باید آزمایش ادراری را انجام دهند تا میزان پروتئین بررسی شود.

رژیم های کم پروتئین

محدود کردن مقدار پروتئین مصرفی در رژیم غذایی ممکن است به کاهش حجم نارسایی کلیه کمک کند. بیمار کلیوی باید با دکتر و متخصص تغذیه خود برای تعیین بهترین رژیم غذایی برای بیماری خود و یادگیری مقدار مناسب پروتئینی که او هر روز بخورد مشورت کند. توجه کنید که ممکن است این مقدار بین افراد متفاوت باشد.

پس رژیم غذایی که توسط دکتر شما تنظیم شده است، مهم است؛ زیرا عدم مصرف پروتئین کافی می تواند به همان اندازه مشکلات زیادی را به همراه داشته باشد که مصرف بیش از حد آن ایجاد می کند.

کمبود پروتئین بیش از حد در رژیم غذایی می تواند باعث کاهش حجم عضله شود و خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد؛ که احتمال بستری شدن و مرگ را بیشتر می کند.