پیتریازیس روزه آ یک بیماری رایج ویروسی است که معمولا در افراد بین سنین ۱۰ تا ۳۵ ساله ظاهر می شود. معمولا شش تا نه هفته طول می کشد تا بثورات این بیماری از بین برود و به ندرت این زمان طولانی تر از ۱۲ هفته می شود. هنگامی که فردی به این بیماری مبتلا می شود، عموما دیگر در طول عمر خود شاهد عود آن نخواهد بود.
ضایعات ایجاد شده توسط پیتریازیس روزه آ معمولا صورتی رنگ و به صورت پلاک هستند. این پلاک ها در اندازه های ۲ الی ۱۰ سانتی متری می باشند و بسیار خشک هستند. ضایعات این بیماری معمولا روی گردن، سینه و کمر ظاهر می شود و دارای مرز مشخصی است.
یک یا دو هفته پس از ظهور اولیه این پلاک ها، نقاط کوچک صورتی بسیار زیادی در سراسر تنه، بازوها و پاها ایجاد می شود. مرحله دوم پیتریازیس روزه آ با تعداد زیادی از نقاط بیضی شکل در قطر ۰٫۵ تا ۱٫۵ سانتیمتر شروع می شود.
در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت اطلاعات تکمیلی را در مورد نشانه ها، علل، تشخیص و روش های درمان پیتریازیس روزه آ در اختیارتان قرار داده ایم.
علائم پیتریازیس روزه آ
اولین علامت بیماری اغلب احساس خستگی است. این احساس می تواند شامل تب، سردرد یا درد مفاصل نیز باشد. احساس عمومی بیماری ممکن است چند روز طول بکشد تا اولین علامت بثورات ظاهر شود. خارش یکی از نشانه های برجسته بثورات است. حدود ۵۰ درصد افراد مبتلا به پیتریازیس روزه آ خارش دارند. بثورات نیز معمولا به صورت بیضی شکل آشکار می شوند.
این ضایعات معمولا صورتی رنگ با مرز تیره تر هستند و عموما بین دو روز تا دو هفته قبل از ظهور بثورات اصلی، در مناطق وسیعی از بدن گسترش پیدا می کنند. اندازه این بثورات بین ۲ تا ۱۰ سانتی متر است و اغلب در معده، سینه، پشت و گردن ظاهر می شوند. اغلب اوقات می تواند روی پوست سر، صورت، و یا حتی نزدیک به ناحیه تناسلی نیز ایجاد شود.
افرادی که پوست های روشن دارند معمولا این بثورات روی تنشان صورتی است اما کسانی که پوست های تیره دارند، رنگ بثورات روی بدنشان قهوه ای خاکستری، قهوه ای تیره و حتی سیاه است.
اکثر افراد هیچ علائمی به جز ظاهر بثورات ندارند. خارش خفیف و ناگهانی به ویژه هنگامی که فعالیت می کنند یا دوش می گیرند در حدود ۵۰٪ از افراد مبتلا به این بیماری گزارش شده است. به نظر می رسد خارش با استرس افزایش می یابد. به ندرت، علائم آنفلوانزا مانند گلو درد، خستگی، تهوع و کاهش اشتها نیز وجود دارد. در غیر این صورت اکثر افراد از سلامت کامل برخوردار هستند و نشانه ای ندارند.
چه کسانی به این بیماری مبتلا می شوند؟
پیتریازیس روزه آ، به طور مساوی در مردان و زنان رایج است. این بیماری معمولا در کودکان و جوانان بین سنین ۱۰ تا ۳۵ ساله اتفاق می افتد. پیتریازیس روزه آ هیچ غلبه نژادی ندارد. اکثر افراد فقط یک بار در طول زندگی خود به آن مبتلا می شوند.
چه چیزی سبب می شود پیتریازیس روزه آ می شود؟ آیا این بیماری مسری است؟
علت دقیق ابتلا به این بیماری هنوز معلوم نیست. اما اخیرا مشاهده شده است که پیتریازیس روزه آ بیشترین ارتباط را با یک ویروسی از خانواده تبخال به نام ویروس هرپس نوع ۶ و یا ۷ دارد. به یاد داشته باشید که هرپس مرتبط با این بیماری همان نوعی نیست که منجر به تبخال تناسلی، تبخال دهانی و آبله مرغان می شود. در حالی که هنوز روش انتقال آن مشخص نشده، اما پزشکان معتقدند که تماس تنفسی می تواند عامل انتقال آن باشند.
در هر صورت هنوز هیچ کس نمی داند چه چیزی باعث پیتریازیس روزه آ می شود. طبق نظر کارشناسان آکادمی آمریکایی پوست (AAD)، این بیماری آلرژی نیست، و قارچ ها و باکتری ها نیز آن را ایجاد نمی کنند.
اما همان طور که گفتیم یک نظریه تایید کرده است که عفونت ویروسی، مانند ویروس های هرپس ۶ و ۷ سبب بروز بثورات می شوند. با این حال، بر خلاف بیماری های دیگر ناشی از ویروس ها، پیتریازیس روزه آ نمی تواند از طریق تماس فیزیکی به دیگران انتقال یابد. در موارد نادر، بثورات نتیجه عارضه جانبی بعضی از داروها می باشد.
روش های تشخیص این بیماری چیست؟
هر کسی که مبتلا به بثور ناشناخته شود، باید توسط پزشک مورد آزمایش و بررسی قرار بگیرد. معمولا پزشک قادر است از روی ظاهر بثورات بیماری را تشخیص دهد. برای رد سایر انواع اختلالات پوستی، پزشک ممکن است نمونه کوچکی از پوست را زیر میکروسکوپ بررسی کند تا عفونت قارچی که ممکن است علائم این بیماری را تقلید کند را شناسایی کند. همچنین آزمایش خون که شامل بررسی واکنش سریع پلاسما (RPR) باشد برای تشخیص سیفلیس ثانویه انجام می شود.
علائم پیتریازیس روزه آ ذکر شده در بالا ممکن است از یک بیماری پوستی دیگر نیز ایجاد شود. بیماری های دیگر که ممکن است علائم مشابه داشته باشند عبارتند از:
- اگزما
- پسوریازیس
- تنیا ورسیکالر
- درماتیت پوچ
- عفونت قارچی
روش های درمان پیتریازیس روزه آ چیست و چه مدت این بیماری طول می کشد؟
این بیماری معمولا نیاز به درمان ندارد و خود به خود درمان می شود. اگر بثور نشانه های قابل توجهی نداشته باشد، درمان لازم نیست. به طور معمول، پیتریازیس روزه آ بدون مداخلات پزشک به شش تا نه هفته زمان نیاز دارد.
شایعترین علامت آن خارش است که می تواند با کرم های موضعی مانند کرم هیدروکورتیزون و آنتی هیستامین های خوراکی مانند دیفن هیدرین و سیتیزین درمان شود. این داروها زمان بثورات را کوتاه نمی کند، اما خارش را کاهش می دهند. درمان دیگری برای خارش، نور ماوراء بنفش (UVB) یا نور خورشید است. به طور کلی بهترین است در طول درمان این بیماری از ورزش کردن و دوش گرفتن با آب گرم اجتناب شود.
شواهد محدودی وجود دارد که نشان می دهد می توان مدت پیتیریازیس روزهآ را با استفاده از آنتی بیوتیک اریترومایسین و داروهای ضد ویروس مانند آسیکلوویر و فامسیکلوویر کاهش داد. با این وجود، هیچ یک از این داروها در درمان پیتریازیس روزه آ موثر نیستند و اغلب استفاده از آن ها لازم و ضروری نمی باشد.
آیا این بیماری عوارض جانبی دارد؟
پژوهش های اولیه در مورد پیتریازیس روزه آ در دوران بارداری نشان می دهد که این بیماری می تواند باعث سقط جنین شود. محققان دریافتند که از هر ۶۱ زن باردار مبتلا به این بیماری ۸ نفر سقط جنین می کنند. متخصصان معتقدند که اگر این بیماری در ۱۵ هفته اول بارداری ایجاد شود احتمال سقط بیشتر می شود. حتی برخی از زنان نیز مشکلات قبل یا بعد از زایمان مانند زایمان زودرس را تجربه می کنند.
هنگامی که تشخیص بیماری دشوار است، به آن پیتریازیس روزه آ غیر عادی گفته می شود. بثورات پیتریازیس روزه آ غیر عادی شرایط زیر را دارند:
- ظاهر غیر معمول، از جمله برجستگی های کوچک، تاول و تکه های شبیه به زخم و کبودی
- تکه های بزرگ که ممکن است به هم پیوند خورده و ادغام شوند.
- توزیع غیر معمول ضایعات پوستی، که اغلب بر روی صورت، اطراف زیر بغل، کشاله ران، و سینه تاثیر می گذارد.
- پیشرفت ضایعات به مخاط و تشکیل زخم های دهانی
- بزرگی بیش از حد پلاک ها
- خارش شدید
- طولانی شدن بیش از حد بیماری
- تکرار شدن چندین باره بیماری
چه روش های خانگی را می توانم برای درمان پیتریازیس روزه آ استفاده کنم؟
برای درمان خانگی این بیماری بهتر است به نکات زیر توجه کنید:
- از حمام کردن با آب گرم اجتناب کنید. اگر پوست بیش از حد گرم شود، بثورات بدتر شده و برای مدت زمان بیشتری مشهود می شوند.
- از مصرف صابون روی پوست اجتناب کنید.
- لباس های پنبه ای و ابریشمی بپوشید.
- از لوسیون های کالامین یا منتول که برای خارش مفید هستند استفاده کنید.
- از روان کننده با مرطوب کننده های ملایم روی پوست بمالید.
- کرم استروئید (کرم هیدروکورتیزون) برای درمان خارش مفید است.
- قرص های خوراکی یا مایع دیفن هیدرامین (بنادریل) برای خارش موثرند.
- قرار گرفتن در معرض نور خورشید به صورت طبیعی، ۱۰ الی ۱۵ دقیقه در روز نیز خارش را کم می کنند.
- استفاده از چریش، روغن نارگیل، بلغور جو دوسر یا آلوئه ورا نیز برای درمان مفیدند.