دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است، یک ماده شیمیایی در مغز شما است که چیزهایی مانند احساسات، رفتار، هوشیاری و تکانش گری را تنظیم می کند. پزشکان دانشکده داروسازی دانشگاه تگزاس دوپامین را به عنوان ماده ای مشابه با آدرنالین توصیف می کنند. در حالی که اغلب بدن می تواند سطح دوپامین را تنظیم کند. اما ممکن است گاهی در مغز شما دوپامین بیش از حد یا خیلی کم باشد. دوپامین بسیار کم در اختلالاتی مانند پارکینسون و بعضی از انواع اضطراب دخیل است. با این حال، دوپامین بسیار بالا می تواند منجر به تکانش، رفتار بیش فعالی و اعتیاد منجر شود و یا آن ها را تشدید کند. اولین گام برای کاهش سطح دوپامین در بدن مشورت با پزشک است. اما در کنار این روش، می توانید از راهنمای ارائه شده در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت نیز برای کاهش سطح دوپامین در بدن استفاده کنید.
کاهش سطح دوپامین در بدن
مرحله ۱
از پزشک خود درباره داروهای ضد روان پریشی بپرسید. متخصصان وب سایت مایو کلینیک بیان می کنند که ضد روان پریش ها داروهای روان پزشکی هستند که سطح دوپامین را تحت تاثیر قرار می دهند و برای درمان بیماری های روانی مانند اسکیزوفرنی استفاده می شوند. با این حال، استفاده از آنها محدود به اختلالات روانپریشی نیست. بعضی از داروهای ضد روان پریشی برای کاهش میزان دوپامین در موارد رفتارهای تکانشی، لکنت زبان و اعتیاد استفاده می شوند.
مرحله ۲
از مصرف کافئین اجتناب کنید. متخصصان دانشگاه واشنگتن غرب معتقدند که کافئین دوپامین را در مغز آزاد می کند. اگر در حال حاضر با بیش فعالی و رفتارهای پرخاش گرانه مبارزه می کنید، مصرف کافئین می تواند این مشکلات را از طریق افزایش دوپامین بدتر کند. برای کاهش سطح دوپامین در بدن از مصرف قهوه، چای سیاه و نوشابه کافئین دار خودداری کنید.
مرحله ۳
برخی از مکمل های گیاهی را امتحان کنید. بعضی از گیاهان ممکن است سطح ماده شیمیایی دیگری در مغز را به نام سروتونین افزایش دهند که به نوبه خود باعث کاهش دوپامین می شود. مثلا جینسینگ، سنت جان ورت (گل راعی) و قاصدک. با این حال، در نظر داشته باشید که شواهد علمی در مورد مکمل های گیاهی کم است و آنها توسط اداره دارو و غذا آمریکا تایید نشده اند. هرگز استفاده از یک مکمل گیاهی را بدون مشورت با پزشک خود شروع نکنید.
هشدارها
برای ارزیابی و توصیه های مربوط به سطح دوپامین، با پزشک خود مشورت کنید. سطح دوپامین به طور عمده به سلامت روانی و اختلالات عصبی وابسته است. هیچ کدام از این علل چیزی نیست که شما به تنهایی قادر به تشخیص دادن یا درمان آن ها باشید.