تحقیقات جدید ارتباط غیر منتظره ای را بین کم خوابی و درد نشان می دهند. یافته های تحقیقات نشان داده اند که کم خوابی و محرومیت از خواب می تواند پیامدهای قابل توجهی برای درمان درد داشته و باعث افزایش حساسیت به درد شود.
یک مطالعه که اخیرا توسط محقیق موسسه (NIH) انجام شده است تخمین می زند که بیش از ۲۵ میلیون بزرگسال در ایالات متحده مبتلا به درد مزمن هستند و تقریبا ۴۰ میلیون بزرگسال درد شدیدی را در ۳ ماه گذشته تجربه کرده اند.
هر دردی که بیش از ۱۲ هفته طول بکشد، به عنوان درد مزمن شناخته می شود. درد مزمن می تواند نتیجه آسیب دیدگی و بیماری های زمینه ای باشد و یا ممکن است بدون علت شناخته شده ایجاد شود.
بسیاری از افراد برای کاهش درد به روش هایی مانند یوگا یا مدیتیشن متوسل می شوند. اما تحقیقات جدید نشان می دهد که علاوه بر این روش ها، ارتباطی بین کم خوابی و درد و قرص های مسکن وجود دارد که باید برای کنترل درد به آن توجه کرد. این ارتباط توانست محقیق را شگفت زده کند.
مطالعه مطرح شده در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت توسط محققان بیمارستان کودکان بوستون انجام شد و یافته های آن در مجله Nature Medicine منتشر شده است.
ارتباط بین کم خوابی و درد در موش ها
برای بررسی ارتباط بین کم خوابی و درد تیمی به رهبری دکتر Chloe Alexandre از بیمارستان کودکان بوستون، تحقیقی را انجام داده و در آن تاثیر خواب آلودگی در حساسیت به محرک های دردناک و غیر دردناک را سنجیدند.
آنها همچنین به بررسی اثر قرص های مسکن مانند ایبوپروفن و مورفین، در کنار اثر داروهای بی خواب کننده مانند کافئین و مودافینیل در حساسیت به درد پرداختند. در آغاز مطالعه، تیم چرخه خواب و حساسیت حسی ۶ تا ۱۲ موش را با استفاده از هدست های کوچک اندازه گیری کردند.
بعد از این مدت، راهی بدون استرس را برای محروم کردن موش ها از خواب اتخاذ کردند. آنها موش ها را با اسباب بازی و فعالیت های سرگرم کننده پریشان کردند به طوری که زمان خواب از دستشان خارج شد.
محققان مراقبت بودند که موش ها بدون تحریک دچار کم خوابی شوند. این موش ها ۱۲ ساعت پی در پی یا به مدت ۶ ساعت در طول ۵ روز پی در پی بیدار نگه داشته شدند. در طول این دوره بیداری، محققان بر خواب آلودگی، سطح استرس، و حساسیت به درد آن ها نظارت کامل داشتند.
حساسیت به محرک های دردناک با استفاده از مقادیر کنترل گرما، سرما، و یا فشار بر روی بدن موش ها اندازه گیری شد. علاوه بر این، به این موش ها کپسایسین، ترکیب فعال در فلفل تند نیز داده شد. پس از دادن این ماده تند به موش ها، محققان زمانی که طول کشید تا موش ها از این محرک دردناک دو بمانند را اندازه گیری کردند. حساسیت به محرک های غیر دردناک با ایجاد صدای بلند و مشاهده پاسخ آن ها اندازه گیری شد. پاسخ موش ها به این محرک معمولا پرش بود.
تجزیه و تحلیل داده این پژوهش نشان داد که یک ارتباط قوی بین بی خوابی و درد وجود دارد. به طوری که دکتر Chloe Alexandre می گوید:
“ما دریافتیم که ۵ روز متوالی محرومیت از خواب در حد متوسط می تواند باعث تشدید قابل توجه حساسیت به درد در موش های سالم شده و پاسخ آن ها را به درد، حتی در زمانی که محرک وجود ندارد، خاص کند.”
این یافته ها جایی شگفت انگیز شد که مشخص گردید، مسکن های معمولی هیچ اثر در کاهش درد ناشی از محرومیت از خواب ندارد. نه ایبوپروفن و نه مورفین نتوانستند که از اثرات حساسیت ناشی از بی خوابی جلوگیری کنند.
در مقابل، داروهای بی خوای کننده مانند کافئین حساسیت درد ناشی از بی خوابی حاد و مزمن را متوقف کردند. این در حالی است که در تحقیقات مشخص شد، مودافینیل و کافئین خاصیت ضد درد در موش هایی که به طور معمول خوابیده بودند ندارد.
این یافته ها نشان می دهد که بیماران مبتلا به درد مزمن که از قرص های مسکن استفاده می کنند، با افزایش بی خوابی، نیاز به افزایش دوز دارو دارند. خستگی و اختلال خواب اغلب همراه با درد مزمن می باشد.
دکتر Kiran Maski، متخصص اختلالات خواب در BIDMC می گوید که: “بسیاری از بیماران مبتلا به درد مزمن از خواب ناکافی و خستگی در طول روز برخوردار هستند. این مطالعه نشان می دهد یک نگرش جدید به مدیریت درد ایجاد شده که مراقبت های بالینی را در این افراد آسان تر می کند. تحقیقات بالینی در ارتباط با کم خوابی و درد به درک آنچه که در طول مدت خواب مورد نیاز است و اثر داروها در بیماران مبتلا به درد مزمن کمک می کند.”