در کم خونی ناشی از بیماری های مزمن التهاب ناشی از اختلال مزمن، تولید گلبول های قرمز در بدن را کاهش می دهد و گاهی اوقات شانس زنده ماندن گلبول های قرمز را کم می کند. یک بیماری مزمن، بیماری است که بیشتر از ۳ ماه طول می کشد. در سراسر جهان، کم خونی ناشی از بیماری های مزمن دومین نوع کم خونی از نظر شیوع است.
در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت می خواهیم در مورد علائم، روش های تشخیص و روش های درمان کم خونی ناشی از بیماری های مزمن صحبت کنیم.
کم خونی ناشی از بیماری های مزمن
بیماری مزمن اغلب منجر به کم خونی می شود، به خصوص در افراد مسن. بیماری هایی مانند عفونت، اختلالات خودایمنی (به ویژه آرتریت روماتوئید)، اختلالات کلیوی و سرطان اغلب باعث کم خونی ناشی از بیماری های مزمن می شوند. سه راه برای ایجاد کم خونی توسط این بیماری ها وجود دارد. این ۳ راه عبارتند از:
- سرکوب تولید گلبول های قرمز در مغز استخوان
- کاهش طول عمر گلبول های قرمز
- ایجاد مشکل در چگونگی استفاده از آهن در بدن
سرکوب تولید گلبول قرمز معمولا شدید نیست، بنابراین کم خونی به آرامی رشد می کند و تنها بعد از ایجاد علائم آشکار می شود. هنگامی که مشکلی در نحوه استفاده از آهن در بدن وجود دارد، مغز استخوان قادر به استفاده از آهن ذخیره شده برای تولید گلبول های قرمز جدید نیست.
از آنجا که کم خونی ناشی از بیماری های مزمن به آرامی رشد می کند، علائم آن به طور کلی خفیف است. یعنی این کم خونی معمولا نشانه ای ندارد. هنگامی که علائم در این بیماری وجود دارد، این نشانه ها ناشی از بیماری زمینه ای است که موجب کم خونی شده است نه آنمی.
روش های تشخیص کم خونی ناشی از بیماری های مزمن
تست های آزمایشگاهی خاصی برای تشخیص این نوع کم خونی وجود ندارد، بنابراین تشخیص معمولا با حذف سایر علل صورت می گیرد. در افراد مبتلا به اختلالاتی که علت کم خونی بر اثر وجود بیماری های مزمن هستند، پزشکان از آزمایش های خون برای تشخیص اختلال کم خونی استفاده می کنند.
روش های درمان کم خونی ناشی از بیماری های مزمن
به طوری کلی دو روش برای درمان این نوع کم خونی وجود دارد:
- درمان اختلال ناشی از کم خونی
- تجویز دارو برای تحریک تولید گلبول های قرمز
از آنجا که درمان خاصی برای این نوع کم خونی وجود ندارد، پزشکان اغلب دست به درمان بیماری می زنند که موجب ایجاد این اختلال شده است. اگر اختلال ناشی از آنمی به درمان پاسخ ندهد، دایروپویتین یا کاردپوئیتین تجویز می شود. این داروها داروهایی هستند که مغز استخوان را برای تولید گلبول های قرمز تحریک می کنند. مصرف مکمل های آهن معمولا هنگام استفاده از دایروپویتین یا کاردپوئیتین برای اطمینان از اینکه بدن به طور مناسب به این داروها واکنش نشان می دهد، تجویز می شوند. مصرف دایروپویتین یا کاردپوئیتین بدون مصرف آهن یا ویتامین های اضافی نمی تواند به درمان کمک کند.