آرتریت کمر ؛ نشانه ها، علل، عوامل خطر، تشخیص، درمان و روش های پیشگیری

آرتریت کمر یکی از علائم آرتریت است که بر ستون فقرات تاثیر می گذارد. شایعترین علت آرتریت کمری، استئوآرتریت است. آرتریت کمر که به عنوان آرتریت نخاعی نیز شناخته می شود در نتیجه تغییرات دژنراتیو ناشی از استئوآرتریت (OA) و التهاب در پایین ترین مفاصل ستون فقرات کمری رخ می دهد.

با توجه به گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در آمریکا، بیش از ۵۴ میلیون آمریکایی با نوعی از آرتریت زندگی می کنند و OA دارای ۳۰ میلیون نفر بیمار می باشد. با وجود این آمار به نظر می رسد که OA بخشی طبیعی از پیری است. درد و سفتی آرتریت کمر می تواند توانایی فرد را برای انجام حتی ساده ترین کارها، به ویژه کارهایی که نیاز به خم شدن و کشش دارند، محدود کند.

مطالب این مقاله مجله پیام سلامت پیرو علائم؛ علل و عوامل خطر، روش های تشخیص، درمان ها و روش های پیشگیری از آرتریت کمر است.

آرتریت کمر چقدر شایع است؟

آرتریت کمری بسیار رایج است. بر اساس گزارش سال ۲۰۱۳ که از طرف Current Rheumatology Reports ارائه شده است، برآورد شیوع این بیماری چیزی بین ۴۰ تا ۸۵ درصد افراد در ایالات متحده است. بعضی محققان بر این باورند که بیشتر موارد آرتریت کمری مربوط به OA است. بعضی نیز ممکن است مربوط به اسپوندیلارتریت، آرتروز پسوریازیس (PsA) و سایر انواع آرتریت باشد.

چندین مطالعه مختلف بر روی آرتریت روماتوئید (RA) و اختلالات ستون فقرات کمری انجام شده است. یکی از جدیدترین تحقیقات در این زمینه که در ژاپن انجام شد شیوع و خطرات بی ثباتی ستون فقرات گردنی و کمری را در افراد مبتلا به RA مورد بررسی قرار داد.

یافته های این تحقیق نشان می دهد ۳۶٫۷ درصد از شرکت کنندگان در مطالعه بی ثباتی ستون فقرات کمری را داشتند و ۱۷٫۲ درصد از آنها بی ثبانی ستون فقرات گردنی و کمری را همزمان تجربه می کردند. داشتن هر دو این شرایط به صورت همزمان مربوط به مدت و شدت بیماری بود.

آرتریت کمری چگونه رخ می دهد؟

آرتریت کمری به تدریج ایجاد می شود و اغلب در افراد مسن با دژنراسیون نخاعی همراه است. علائم این بیماری معمولا به سرعت رشد می کنند و در ابتدا زیاد مشهود نیستند. با این حال، هر گونه حرکت سریع، چرخش و حرکت رو به عقب توسط کمر ممکن است باعث آسیب به ناحیه کمری و شروع علائم در افراد مبتلا به این بیماری شود.

علائم این بیماری چیست؟

درد آرتریت کمری ناشی از حرکت دادن و عدم فعالیت است. ممکن است پس از ایستادن یا نشستن به طور مستمر به مدت طولانی این درد بدتر شود. خم شدن به سمت چپ یا عقب نیز می تواند باعث درد شود. درد می تواند از مرکز پایین کمر احساس شود و ممکن است به ناحیه لگن یا دو طرف باسن نیز سرایت کند. کمر درد ایجاد شده همچنین می تواند به ران نیز بزند. اما به ندرت در نواحی زانو احساس می شود.

آرتریت کمری ممکن است باعث اسپاسم عضلانی، خراشیدگی مفصل، سفتی و همچنین کاهش شدت دامنه حرکت در کمر شود.

علل و عوامل خطر ابتلا به آرتریت کمر چیست؟

آرتریت کمری ناشی از بیماری های خاص آرتریت است. شایع ترین علت علائم آرتروز کمری، OA است که گاهش اوقات با انواع دیگر آرتریت درگیر است.

استئوآرتریت (OA)

آسیب پایدار ناشی از OA در مفاصل جلوی ستون فقرات در نهایت باعث می شود که مفاصل از بین بروند. در نتیجه، استخوان های ستون فقرات با هر حرکت شروع به خرد شدن و ساییده شدن می کنند. التهاب OA ممکن است ناشی از عوامل خارجی، از جمله رژیم غذایی نامناسب، اضافه وزن و ژنتیک باشد.

ورم مفاصل پسوریاتیک (PSA)

آرتروز کمری به PsA نیز مرتبط است. به طور معمول، PsA مبتلایان به پسوریازیس را تحت تاثیر قرار می دهد. اما در بعضی موارد این بیماری به خودی خود ظاهر می شود. کمر درد یکی از علائم PsA است. با توجه به گزارش Arthritis Foundation، تا ۲۰ درصد از افراد مبتلا به این بیماری دارای درگیری ستون فقرات هستند. در برخی موارد، رشد بیش از حد استخوان می تواند باعث ترکیب شدن مهره ها با هم شده و سبب ایجاد سفتی و درد در حرکت شود.

اسپوندیلو آرتریت

این نوع آرتریت عمدتا شامل مفصل ستون فقرات و ساکرولیاک است و اغلب جوانان، نوجوانان و کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. در ایالات متحده، حداقل ۱ درصد از جمعیت این فرم بسیار دردناک آرتریت را دارند. اسپوندیلو آرتریت همچنین با التهاب تاندون ها و رباط ها همراه است.

آرتروز انتروپاتیک

به گفته متخصصان انجمن Spondylitis Association of America، آرتریت انتروپاتیک افراد مبتلا به بیماری های التهابی روده ای مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو را تحت تاثیر قرار می دهد. در آرتریت انتوروپاتیک، مفاصل ساکرولیاک (SI) تحت تاثیر قرار می گیرند و باعث کمر درد می شود.

مفاصل SI بین استخوان خاجی و استخوان لگن قرار دارند و توسط رباط های محکم پشتیبانی می شوند. ساکروم حمایت کننده اصلی ستون فقرات است.

آرتریت روماتوئید (RA)

RA ممکن است بر روی مفاصل مختلفی از بدن از جمله مفاصل جلوی ستون فقرات متمرکز باشد و باعث درد شود. همچنین می تواند مفاصل ستون فقرات که در این بیماری درگیر هستند را از بین ببرد، اگر چه این حالت عمدتا در مهره های بالایی گردن (C1-C2) رخ می دهد.

پوکی استخوان

پوکی استخوان باعث می شود جرم استخوان ها کم شده و استخوان ها شکننده و حتی با کوچک ترین حرکت مستعد ابتلا به آسیب شوند. پوکی استخوان عمدتا به دلیل پیری رخ می دهد. هنگامی که این بیماری روی ستون فقرات تأثیر می گذارد، بخش های داخلی اسفنجی و بخش بیرونی جامد استخوان به شدت دردناک می شوند. در نهایت، استخوان دچار فروپاشی و اضمحلال می شود.

روش های تشخیص آرتریت کمر کدامند؟

پزشکان معمولا آرتریت کمری را با یک معاینه فیزیکی ساده تشخیص می دهند. آنها همچنین ممکن است مطالعات تصویربرداری مانند اشعه ایکس را در صورت نیاز انجام دهند. اطلاعات فردی در مورد علائم بیماری، الگوی های درد و همچنین کاهش میزان دامنه حرکت در کمر نیز می تواند به تشخیص پزشک کمک کنند.

چه روش هایی برای درمان آرتریت کمر وجود دارد؟

روش های درمان آرتریت کمر شامل موارد زیر است:

  • داروهای مسکن OTC یا همان مسکن های خارج از نسخه
  • تغییر در سبک زندگی
  • درمان های مکمل و جایگزین مانند طب سوزنی
  • داروهای تجویزی
  • عمل جراحی

اگر داروهای استاندارد خارج از نسخه نتوانند علائم بیماری را کم کنند، پزشکان می توانند در صورت نیاز NSAID های قوی تری را تزریق کنند.

تغییرات خاصی در شیوه زندگی می تواند فشار بر ستون فقرات را کم کرده و کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشند. تغییر در سبک زندگی برای کمک به کاهش علائم آرتریت کمر عبارتند از:

  • کاهش وزن
  • رعایت رژیم سالم که حاوی غذاهای ضد التهابی است
  • ترک سیگار
  • ترک الکل
  • ورزش، به خصوص آب درمانی و ورزش های تقویت شکم

درمان های امدادی سریع برای کاهش درد آرتریت کمر شامل استفاده متناوب از کمپرس سرد و گرم برای بهبود جریان خون و کاهش تورم است.

آیا روشی برای جلوگیری از آرتریت کمر وجود دارد؟

همان اقدامات احتیاطی که برای سلامتی کلی بدن توصیه می شود، می توانند به پیشگیری از آرتریت کمری کمک کند. این اقدامات عبارتند از:

  • کاهش خطر آسیب کمری با یادگیری روش صحیح بلند کردن اجسام
  • صحیح نشستن و صحیح بلند شدن
  • ورزش منظم
  • متعادل کردن وزن
  • رعایت رژیم سالم
  • پوشیدن کفش های مناسب (برخی از کفش ها می توانند وضع را اصلاح کرده و یا مشکلات طولانی مدت ایجاد کند)
  • ترک سیگار
چشم انداز

آرتروز مزمن و بسیاری از علائم آن می تواند با دارو و تغییر در سبک زندگی مدیریت شوند. افراد مبتلا باید با پزشک خود به صورت مستمر در تماس باشند تا پزشک بهترین برنامه درمانی را برای موقعیت و علائم خاص آن ها تجویز کند.