اختلال شنوایی نوروپاتی اسپکتروم از علل تا علائم

از دست دادن شنوایی یک مشکل شایع در نوزادان است. یکی از انواع اختلالات در شنوایی نوزادان اختلال شنوایی نوروپاتی اسپکتروم یا همان ANSD است. علت ابتلا به این بیماری در کودکان هنوز به طور دقیق شناخته نشده است و علائم آن نیز می تواند در زمان تولد و ماه های اول زندگی تشخیص داده شود. اختلال شنوایی نوروپاتی اسپکتروم در حال حاضر در ۱۰ الی ۱۵ درصد موارد موجب از دست دادن شنوایی می شود.

خوشبختانه، کودکان با ANSD می توانند مهارت های زبان و ارتباط قوی را با کمک دستگاه های پزشکی، درمان و تکنیک های ارتباط تصویری تجربه کنند. تشخیص مناسب و مداخله زود هنگام در این بیماری ضروری است، بنابراین اگر شما گمان می برید که فرزندتان مشکوک به هر نوع اختلال شنوایی است در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.

چگونه اختلال شنوایی نوروپاتی اسپکتروم شنوایی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

وقتی کسی مبتلا به ANSD است، صدا به صورت معمول وارد گوش او می شود، اما به دلیل آسیب به ردیف درونی سلول های مویی و یا سیناپس بین سلول های داخلی و عصب شنوایی، یا آسیب به خود عصب شنوایی، صدا به درستی از گوش داخلی به مغز منتقل نمی شود. در نتیجه، صدایی که به مغز می رسد برای مغز به درستی قابل درک نیست. این آشفتگی گاهی به قدری است که حتی صدا به مغز نیز نمی رسد.

اختلال شنوایی نوروپاتی اسپکتروم از علل تا علائم
اختلال شنوایی نوروپاتی اسپکتروم

علت ابتلا به اختلال شنوایی نوروپاتی اسپکتروم چیست؟

علل ابتلا به این اختلال شنوایی هنوز به درستی مشخص نشده است اما پزشکان تصور می کنند برخی از عوامل وجود دارند که ریسک ابتلا به بیماری را افزایش می دهد این علل عبارتند از:

  • تولد زودرس نوزاد
  • بیماری های خاص در نوزادان مانند زردی
  • وزن کم هنگام تولد
  • فقدان اکسیژن و هیپوکسی
  • سابقه خانوادگی و
  • ضربه به سر

علائم ANSD

حتی اگر یک کودک غربالگری شنوایی را در دوران نوزادی طی کرده باشد باز هم می تواند به این اختلال مبتلا شود. والدین کودک ممکن است علائم این بیماری را به مرور زمان متوجه شوند. در هر صورت اگر هر کدام از علائم زیر را در کودک خود مشاهده کردید حتما با پزشک مشورت کنید. این علائم عبارتند از:

  • نوزاد در برابر صداهای بلند و یا ناگهانی از خود واکنش هایی شبیه به وحشت زدگی نشان نداده و به سمت صدا نگاه نکند.
  • کودک با وجود ورود به سن صداسازی، بازتاب هایی مانند، حرف زدن با خندیدن از خود نشان نمی دهد. معمولا این واکشن ها باید در ۸ ماهگی از کودک سر بزند.
  • کودک در ۱۲ ماهگی تلاشی برای تقلید صداها از خود نشان نداده و به دستورات پاسخی نمی دهد.