اختلال پردازش شنیداری در کودکان اصطلاحی است که به اختلال در توصیف مغز از صداهای اطراف کودک اشاره دارد. زمانی که انسان صدای را می شوند سفری از گوش به مغز آغاز می شود که باعث می شود این صداها تبدیل به یک اطلاعات الکتریکی شود. اگر در این سفر و تبدیل داده های صوتی به اطلاعات الکتریکی اختلالی ایجاد شود که تاثیر منفی بر عملکرد پردازش و یا تفسیر از اطلاعات داشته باشد، منجر به اختلال پردازش شنیداری می شود.
کودکان با اختلال پردازش شنیداری معمولا تفاوت های ظریف بین اصوات را تشخیص نمی دهند. این وضعیت مخصوصا در زمانی بیشتر ایجاد می شود که فرد در یک محیط پر سر و صدا قرار دارد و یا در حال شنیدن اطلاعات پیچیده است. این اختلال با نام های دیگری نظیر مشکل شنوایی ادراک، نقصان درک شنوایی، اختلال در شنوایی مرکزی، ناشنوایی مرکزی و ناشنوایی کلمه نیز خوانده می شود.
چه چیزی باعث اختلال پردازش شنیداری در کودکان می شود؟
شنیدن و درک کردن، یعنی همان پروسه فهم کلمات، روندی است که نیاز به توانایی های خاص روانی مانند توجه و حافظه دارد. به همین جهت نیز دانشمندان هنوز نتوانسته اند دلیل مشخصی برای این اختلال بیان کنند. زیرا گاهی ممکن است این توانایی های هر یک به درستی کار کنند اما در تعامل بین آنها مشکلی وجود داشته باشد که موجب این اختلال شود. علت APD اغلب ناشناخته است. اما برخی از پژوهشگران بر این باورند که ممکن است بین اختلال پردازش شنیداری در کودکان، با اختلال کمبود توجه، اوتیسم، اختلال فراگیر رشد و یا تاخیر در رشد ارتباط معنا داری وجود داشته باشد.
علائم و نشانه های اختلال پردازش شنیداری در کودکان چیست؟
کودکان با مشکل پردازش شنیداری معمولا از توانایی شنوایی و هوش طبیعی برخوردارند. با این حال، برخی از علائم زیر می تواند نشان گر این اختلال در کودکان باشد.
- مشکل توجه به اطلاعات ارائه شده و به خاطر سپردن به صورت شفاهی
- مشکلات تکرار در جهت ها
- نیاز به زمان بیشتری برای پردازش اطلاعات
- عملکرد تحصیلی ضعیف
- مشکلات رفتاری
- مشکل با خواندن، درک مطلب، تلفظ و واژه ها
روش های درمان اختلال پردازش شنیداری در کودکان
روش های درمانی زیادی توسط محققان در حال بررسی است اما استراتژی های زیر می تواند در بهبود مهارت های شنیداری و کاهش این اختلالات کمک کند.
- بهتر است برای آموزش کودکان مبتلا به این اختلال از هد ست استفاده کرد تا صداهای مزاحم اطراف را به حداقل برسند.
- ایجاد تغییرات محیطی که کودک در آنها قرار می گیرد می تواند موجب بهبود مهارت های وی شود. به عنوان مثال آکوستیک کردن کلاس یا قرار دادن صندلی ها به نحوی که کودک در مقابل فرد گوینده قرار گیرند.
- آموزش واژگان متفاوت و مشابه که موجب ایجاد تفاوت بین آنها در ذهن کودک کند.
- استفاده از ابزارهایی که موجب تقویت حس شنوایی کودک شود. مانند سمعک.