اضطراب جدایی بزرگسالان به معنی اضطراب شدید و ترس بیش از حد است و زمانی رخ می دهد که فرد مبتلا به آن از یکی از عزیزان خود جدا می شود. معمولا این ترس شدید باعث ایجاد اختلالات زیادی در زندگی افراد مبتلا می شود. گاهی اوقات افراد مبتلا به اضطراب جدایی بزرگسالان، وقتی که از طرف دوستانشان جدا می شوند، درد جسمی را گزارش می دهند، یا بیماری های روانی دیگری را تجربه می کنند. همچنین ممکن است فردی که اضطراب جدایی را تجربه می کند، زمان جدایی از شخصی که به آن وابستگی دارد دچار احساساتی مانند خشم و ناامیدی شود.
خوشبختانه انجام جلسات مشاوره حرفه ای می تواند اضطراب جدایی بزرگسالان را تا حدود زیادی درمان کند. معمولا درمان با هدف کاهش علائم ناراحت کننده، بازگرداندن عملکرد ذهنی بیمار و کمک به ایجاد روابط سالم انجام می شود.
با ما در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت همراه شوید تا با نشانه ها، علل و روش های درمان اضطراب جدایی بزرگسالان آشنا شوید.
عوامل ایجاد اضطراب جدایی بزرگسالان چیست؟
افراد مبتلا به این نوع اضطراب ممکن است یک زندگی عادی و شاد را برای مدت طولانی داشته باشند. اما معمولا، زیاد بر روی سلامتی و ایمنی عزیزانشان تمرکز می کنند. اکثر این افراد با وجود این که اتفاقی خاصی برای عزیزان شان رخ نداده است، احساس نگرانی و اضطراب دارند. حتی فکر کردن به جدا شدن از یکی از عزیزان شان ممکن است باعث ایجاد این اضطراب شود. در ادامه به چند عامل در ذهن این افراد اشاره می کنیم که می تواند موجب ایجاد اضطراب جدایی شود:
- امکان جدا شدن از یکی از عزیزان
- اضطراب این که یکی از عزیزان شان به طور ناگهانی جان خود را از دست بدهد یا دچار بیماری شود
- نگرانی از این که فردی که به او وابسته هستند ربوده شده یا توسط دیگران آسیب ببیند.
علائم اضطراب جدایی بزرگسالان چیست؟
اکثر علائم و نشانه های اضطراب جدایی در بزرگسالان، مانند همان علائم اضطراب جدایی در کودکان است. بنابراین می توان گفت که علائم اضطراب جدایی به طور کلی عبارتند از:
- ناراحتی شدید در زمانی که از والیدن یا دوستان خود جدا می شوید.
- عدم تمایل به انجام هر کاری که باعث جدا شدن بیمار از دوست یا کودک از والدین خود می شود. این نشانه در بزرگسالان به صورت اجتناب از تنها شدن در هر شرایطی خود را نشان می دهد.
- نگرانی دائمی در مورد این که قرار است اتفاق بدی برای یکی از عزیزان و دوستانشان بیفتد.
- عدم توانایی در خوابیدن بدون این که نزدیک به فردی باشند که که به او وابستگی دارند.
- بزرگسالان نیز از ترس این که دوستشان آنها را ترک کند به نوعی آسیب خواهند دید.
- بزرگسالان مبتلا زمانی که قصد دارند تنهایی کاری را انجام دهند از ترس شدید رنج می برند.
سایر علائم
علائم دیگر اضطراب جدایی بزرگسالان عبارتند از:
حسادت شدید. این ایده که شخص دیگری با همسر یا دوستانتان صمیمی تر از شما است یا این فکر که شریک زندگی شما ترجیح می دهد با فرد دیگری به غیر از شما کاری را انجام دهید، ممکن است حسادت زیادی را برانگیزد. در این حالت ترس از دست دادن شخصی که به آن وابستگی دارید هنوز در شما وجود دارد.
تدبیل شدن به والدین سختگیر. تلاش برای کنترل زندگی فرزندتان موجب می شود از نظر فرزندتان شما انسان سختگیری شوید. ایده پشت این تفکر این است که می توانید با کنترل زندگی فرزندتان، امیدوار باشید که او به شما وابسته شده و هرگز ترک تان نمی کند. معمولا، برعکس این موضوع اتفاق می افتد. زیرا سختگیری بیش از حد بر روی نوجوانان و جوانان تاثیر عکس دارد و آن ها را از شما دور می کند.
فکر این که نمی توانید بدون همسرتان خود زندگی کنید. گاهی اوقات افراد از جدایی و طلاق می ترسند، زیرا آنها متقاعد شده اند که نمی توانند بدون همسرشان زندگی کنند. گاهی اوقات این رابطه بسیار ناسالم است، زیرا فرد مبتلا به اضطراب جدایی ممکن است برای ادامه دار شدن رابطه دست به شدیدترین و خطرناک ترین رفتارها نیز بزند.
[quote font_size=”18″ color=”#37a02b”]
پیشنهاد می کنیم برای اطلاعات بیشتر، این مطالب را نیز بخوانید:
همه چیز در مورد اضطراب جدایی در کودکان و نوزادان
اضطراب، اختلال اضطرابی و انواع آن را بشناسید
[/quote]
اضطراب جدایی بزرگسالان چگونه ایجاد می شود؟
اضطراب جدایی یک موضوع نسبتا جدید در حوزه سلامت روان است. بنابراین تحقیقات کمی بر روی آن انجام شده است. بسیاری از پزشکان معتقدند که یک مولفه ارثی و یک مولفه اکتسابی در زمینه ایجاد اضطراب جدایی وجود دارد.
مولفه اکتسابی (یادگیری): نحوه رشد فردی ممکن است بیمار را از جدایی بترساند. تصور کنید که والدین همیشه در مورد رفاه، سلامت و ایمنی فرزند خود نگران هستند. این والدین به فرزندان خود نسبت به خطرات احتمالی به شدت هشدار می دهند و احتمالا فرزندانشان را نیز بسیار تحت کنترل داشته و چک می کنند. این والدین هنگامی که کودک می خواهد فعالیتی را به تنهایی انجام دهد، سعی می کنند به او بپیوندند. به این ترتیب، کودک یاد نمی گیرد که مستقل باشد. بنابراین کودک ناخودآگاه می آموزد که تنها بودن می تواند خطرناک و ترسناک باشد. در نتیجه ممکن است زمانی که تنها می شود، اضطراب جدایی را تجربه کند.
مولفه ارثی: افرادی که بستگانی مبتلا به اختلالات اضطرابی دارند، خطر ابتلا به اختلالات اضطرابی در آن ها در مقایسه با افرادی که دارای سابقه خانوادگی اختلالات اضطرابی نیستند، بیشتر است. اضطراب جدایی یک اختلال اضطرابی است. با وجودی که تحقیقات زیادی در مورد اضطراب جدایی بزرگسالان انجام نشده است، اما پزشکان معتقدند که احتمال دارد یک مولفه ی ارثی وجود داشته باشد که تا حدی مسئول رشد اضطراب جدایی است. همچنین تحقیقات اخیر نشان می دهد که ۸۸٫۵٪ از افرادی که دارای اضطراب جدایی بزرگسالان هستند، دارای اختلالات روانی دیگری نیز می باشند. (اختلالات اضطرابی و اختلالات خلقی به همان نسبت رایج هستند)
هر چند هر دو مولفه ممکن است در یک نفر وجود داشته باشد، اما این به این معنی نیست که افراد دارای این مولفه ها حتما به اضطراب جدایی مبتلا می شوند. اگر عوامل خطر را دارید اما علائمی را که موجب اضطراب جدایی می شود تجربه نمی کنید، یعنی شما به این نوع اضطراب مبتلا نیستید. اما برای برخی از افراد وقوع اتفاقاتی خاص، زمینه ساز ایجاد این اضطراب می شود. به عنوان مثال اضطراب جدایی می تواند زمانی ایجاد شود که فرد در گذشته از جدایی آسیب دیده است. ممکن است این جدایی در دوران کودکی، نوجوانی یا بزرگسالی شما اتفاق افتاده باشد. چنین تجربه تروماتیکی می تواند یک PTSD جزئی (اختلال استرس پس از سانحه) باشد. در هر صورت اختلال استرس پس از سانحه می تواند باعث ترس از تعهد یا اضطراب جدایی شود.
در صورت ترس از تعهد، فرد به دلیل وجود ترس از این که به زودی قرار است که از طرف مقابل خود جدا شود، می ترسد که بیش از حد به او نزدیک شود. اما در مورد اضطراب جدایی، بیمار می ترسد که فرد جدیدی که به او وابسته شده است، او را ترک کند. بنابراین سعی می کند تا از نزدیک شدن به افراد جدید بپرهیزد. تا زمانی که طرف مقابل آن ها را ترک نکند، همه چیز خوب و عادی است. اما احتمال جدایی، اختلال استرس پس از سانحه ای که در گذشته رخ داده است را یادآوری کرده و باعث ایجاد مشکلات فراوانی می شود.
چگونه می توان اضطراب جدایی بزرگسالان را درمان کرد؟
مهم است بدانیم که آیا اضطراب جدایی در نتیجه یک رویداد آسیب زا ایجاد شده است یا خیر. در صورتی که پاسخ سوال مثبت باشد، ابتدا باید آسیب ایجاد شده را درمان کنید. پس از آن می توانید ببینید که چقدر اضطراب جدایی در ذهنتان هنوز باقی مانده است.
در مرحله بعد باید بدانید که آیا احساسات ایجاد شده در شما نتیجه اختلالات اضطرابی است یا اختلالات دیگر منجر به وجود آمدن چنین حالاتی شده است. اگر سایر اختلالات زمینه ساز ایجاد این اضطراب است باید به فکر درمان آن ها باشید. پس از درمان می توانید میزان اضطراب جدایی باقی مانده را اندازه گیری کنید.
اگر یک رویداد آسیب زاا موجب ایجاد اضطراب جدایی بزرگسالان شده است، و اضطراب دیگری وجود ندارد، درمان رفتاری شناختی یک روش موثر درمانی است. در این روش درمان، بیمار اعتقادات منفی را با باورهای خنثی یا مثبت جایگزین می کند و با آزمایش های رفتاری، میزان تغییرات رفتاری خود را می سنجد.