غم و اندوه بخشی طبیعی از تجربه بشر است. افراد ممکن است زمانی که یکی از عزیزان خود را از دست می دهند یا زمانی که وارد یکی از چالش های مهم زندگی خود مانند طلاق یا بیماری های جدی می شوند دچار احساس غم و اندوه شدید شوند. با این حال، این احساسات معمولا کوتاه مدت هستند. وقتی فرد احساس مداوم و شدید غم و اندوه را برای دوره های طولانی مدت تجربه می کند، ممکن است دچار اختلال افسردگی اساسی (MDD) یا افسردگی عمده باشد.
اختلال افسردگی اساسی (MDD) به عنوان افسردگی بالینی نیز شناخته می شود. این اختلال یک بیماری جدی است که می تواند بر روی جنبه های مختلفی از زندگی تاثیر بگذارد. این اختلال اثراتی بر روی خلق و خوی و رفتار و همچنین عملکردهای مختلف فیزیکی مانند اشتها و خواب دارد. افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی اغلب به فعالیت هایی که قبلا از انجام آن ها لذت می برنند، علاقه ای نشان نمی دهند. این افراد حتی برای انجام فعالیت های روزانه نیز دچار مشکل هستند. گاهی حتی ممکن است احساس کنند که زندگی ارزش هیچ چیز را ندارد. متاسفانه همین افکار نیز موجب خودکشی برخی از این افراد می شود.
با ما تا انتهای این مطلب مجله پیام سلامت همراه شوید تا اطلاعاتی را پیرامون نشانه ها، علل و روش های درمان اختلال افسردگی اساسی (افسردگی بالینی) کسب کنید.
MDD یکی از رایج ترین اختلالات روانی در ایالات متحده است. در سال ۲۰۱۵، نزدیک به ۷ درصد از آمریکایی های بالای ۱۸ سال، یک دوره از این اختلال را در زندگی تجربه کرده اند.
برخی از افراد مبتلا به افسردگی اساسی هرگز به دنبال درمان بیماری خود نمی روند. این در حالی است که اکثر افراد مبتلا می توانند با روش های مختلف، بیماری خود را درمان کنند. داروها، روان درمانی و سایر روش ها می توانند به طور مؤثر برای افراد مبتلا به MDD کاربرد داشته و باعث شوند که آن ها بتوانند علائم بیماری خود را مدیریت کنند.
علائم و نشانه های اختلال افسردگی اساسی چیست؟
پزشک یا متخصص بهداشت روانی می تواند MDD را بر اساس علائم، احساسات و الگوهای رفتاری بیمار تشخیص دهد. آن ها از بیمار سوالات خاصی را می پرسند و یا از او می خواهند که پرشسنامه ای را پر کند. به این ترتیب می تواند تعیین کند که آیا افسردگی عمده وجود دارد یا خیر؟
برای تشخیص MDD، بیمار باید معیارهای علائم ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) را داشته باشد. این راهنما به متخصصان کمک می کند تا سلامت روانی بیمار را تعیین کند. با توجه به معیارهای مطرح شده، بیمار باید ۵ یا بیشتر از ۵ علامت از علائم زیر را داشته باشید و حداقل یک بار در روز بیش از ۲ هفته آن ها را تجربه کند:
- بیشتر ساعات روز و تقریبا هر روز احساس غم و اندوه وجود داشته باشد.
- بی علاقگی نسبت به فعالیت هایی که قبلا احساس لذت از انجام آن ها وجود داشت.
- کاهش یا افزایش وزن و یا تغییر در اشتها به صورت ناگهانی
- ایجاد مشکل در به خواب رفتن و یا خوابیدن بیش از حد در طول روز
- احساس بی قراری
- احساس غمگین بودن، خستگی و کمبود انرژی
- احساس بی ارزشی یا گناه
- مشکلاتی در تمرکز، تفکر یا تصمیم گیری
- وجود تفکراتی در مورد آسیب رساندن به خود و افکار خودکشی
چه چیزی باعث اختلال افسردگی اساسی می شود؟
علت دقیق MDD مشخص نیست. با این حال، عوامل متعددی وجود دارد که می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. ترکیبی از ژن ها و استرس می تواند بر مغز شما تاثیر گذاشته و توانایی حفظ ثبات خلق و خو را کاهش دهند. تغییر در تعادل هورمون ها نیز ممکن است به ایجاد اختلال افسردگی اساسی کمک کند.
MDD همچنین ممکن است توسط عوامل زیر نیز ایجاد شود:
- مصرف مشروبات الکلی یا مواد مخدر
- وجود برخی از بیماری ها مانند سرطان یا کم کاری تیروئید در بدن
- مصرف انواع خاصی از داروها، از جمله استروئیدها
اختلال افسردگی اساسی چگونه درمان می شود؟
MDD اغلب با دارو و روان درمانی درمان می شود. تغییر در شیوه زندگی نیز می تواند به کاهش علائم خاص کمک کند. افراد مبتلا به MDD شدید یا افرادی که به خود آسیب می زنند، ممکن است در طول درمان نیاز به بستری شدن داشته باشند. بعضی از افراد نیز ممکن است نیاز به شرکت در یک برنامه درمان کلی داشته تا علائمشان بهبود یابد. به طور عمده برای درمان اختلال افسردگی اساسی از روش های زیر استفاده می شود:
دارو
پزشکان اغلب درمان دارویی MDD را با تجویز داروهای ضد افسردگی آغاز می کنند.
مهار کننده های بازجذب سروتونین (SSRIs): این داروهای ضد افسردگی بیش از هر داروی دیگری برای درمان افسردگی تجویز می شوند. SSRI ها با ایجاد مانع برای تجزیه سروتونین در مغز، و در نتیجه تجمع مقادیر زیادی از این انتقال دهنده عصبی، موجب درمان می شوند.
سروتونین یک ماده شیمیایی مغزی است. اعتقاد پزشکان بر این است که این ماده مسئول بهبود خلق و خوی است. سروتونین به بهبود خلق و خو و الگوسازی سالم برای خواب کمک می کند. افراد مبتلا به MDD اغلب سطوح پایینی از سروتونین را در مغز دارند. SSRI می تواند علائم MDD را با افزایش میزان سروتونین موجود در مغز کاهش دهند. فلوکستین و سیتالوپرام شناخته شده ترین مهار کننده های بازجذب سروتونین هستند. این داروها عوارض کمی دارند و بیشتر افراد با استفاده از آن ها بهبود پیدا می کنند.
داروهای دیگر: داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و داروهایی که به عنوان داروهای ضد افسردگی غیرمعمول شناخته می شوند، ممکن است در کنار مصرف داروهای دیگر مورد استفاده قرار گیرند. آنها می توانند عوارض جانبی مانند افزایش وزن و خواب آلودگی ایجاد کنند.
توجه: برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان MDD برای زنان باردار یا شیردهی ایمن نیستند. اگر حامله هستید یا قصد دارید باردار شوید یا فرزند خود را با شیر مادر تغذیه می کنید، حتما در مورد مصرف این داروها با پزشک مشورت کنید.
روان درمانی
روان درمانی، که به عنوان درمان روانشناختی یا گفتار درمانی نیز شناخته می شود، می تواند درمان موثری برای افراد مبتلا به MDD باشد. این درمان شامل ملاقات با یک درمانگر به طور منظم جهت صحبت کردن در مورد وضعیت بیمار و مسائل مرتبط به آن است. روان درمانی می تواند به شما کمک کند:
- بحران یا یک رویداد استرس زا را تغییر دهید.
- باورها و رفتارهای منفی را با باورها و رفتارهای مثبت و سالم جایگزین کنید.
- مهارت های ارتباطی خود را بهبود بخشید.
- راه های بهتری را برای مقابله با چالش ها و حل مشکلات پیدا کنید.
- اعتماد به نفس خود را افزایش دهید.
- احساس رضایت داشته و کنترل زندگی خود را مجددا به دست گیرید.
پزشک همچنین ممکن است انواع دیگری از درمان ها مانند درمان رفتاری شناختی یا درمان میان فردی را توصیه کند. یکی دیگر از درمان های ممکن گروه درمانی است، که به شما این امکان را می دهد که احساسات خود را با افرادی که هم درد شما هستند، به اشتراک بگذارید.
تغییر در سبک زندگی
علاوه بر مصرف دارو و مشارکت در درمان، می توانید با ایجاد تغییر در عادات روزانه خود، علائم افسردگی اساسی را بهبود بخشید.
رژیم غذایی متعادل: خوردن غذاهای حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ مثل ماهی سالمون یک راه خوب برای کنترل علائم انواع افسردگی است. بعضی از افراد مبتلا به MDD نیز به غذاهای غنی از ویتامین های B، مانند لوبیا و دانه های غنی نیاز دارند. منیزیم نیز با کاهش علائم بیماری MDD مرتبط است. این ماده در آجیل، دانه و ماست یافت می شود.
اجتناب از مصرف الکل و غذاهای فرآوری شده خاص: برای جلوگیری از بروز علائم افسردگی، اجتناب از مصرف الکل مفید است. زیرا این ماده یک محرک سیستم عصبی است که می تواند علائم شما را بدتر کند. همچنین برخی غذاها تصفیه شده، فرآوری شده و سرخ شده حاوی اسیدهای چرب امگا ۶ هستند که ممکن است به بروز MDD کمک کنند.
ورزش: اگر چه MDD می تواند باعث خستگی شما شود، اما برای درمان مهم است که از لحاظ جسمی فعال باشید. ورزش، به ویژه خارج از منزل و در معرض نور خورشید می تواند خلق و خوی شما را تقویت کند و احساس خوبی به شما بدهد.
خواب کافی: برای کنترل و درمان افسردگی اساسی باید حداقل ۶ تا ۸ ساعت خواب شبانه داشته باشید. خواب روز هرگز نمی تواند کم خوابی شبانه را جبران کند.
چشم انداز افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی چیست؟
افراد مبتلا به MDD ممکن است گاهی احساس ناامیدی کنند اما مهم است که به یاد داشته باشید که این اختلال معمولا با موفقیت درمان می شود. برای بهبود چشم انداز بیماری، این مهم است که به برنامه درمانی خود پایبند باشید. جلسات درمان یا قرار ملاقات های خود را با پزشک به تعویق نیاندازید. همچنین نباید هرگز مصرف داروهای خود را متوقف کنید. مگر اینکه پزشک به شما این کار را توصیه کرده باشد.