پروتئین ها موادی مغذی هستند که به رشد و نگهداری بافت های بدن کمک می کنند. اسیدهای آمینه پایه های اصلی پروتئین هستند و به دو شکل ضروری یا غیر ضروری طبقه بندی می شوند.
اسیدهای آمینه ضروری از غذاهای غنی از پروتئین مانند گوشت، حبوبات و مرغ حاصل می شود؛ در حالی که اسیدهای آمینه غیر ضروری به طور طبیعی در بدن شما تولید می شوند. با توجه به گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، شما باید ۱۰ تا ۲۵ درصد کالری روزانه خود را از پروتئین دریافت کنید.
انواع پروتئین و چگونگی عملکرد آنها
در این مطلب پیام سلامت به معرفی انواع پروتئین و عملکرد آنها پرداخته ایم.
پروتئین های هورمونی
هورمون ها مواد شیمیایی مبتنی بر پروتئین هستند؛ که توسط سلول های غدد درون ریز ترشح می شوند. هورمون ها معمولا از طریق خون حمل می شوند؛ و به عنوان پیام های شیمیایی عمل می کنند که سیگنال ها را از یک سلول به دیگری انتقال می دهند.
هر هورمون روی سلول های خاصی را در بدن شما اثر می گذارد؛ که به عنوان سلول های هدف شناخته می شوند. چنین سلول هایی دارای گیرنده های خاصی هستند که هورمون خود را برای انتقال سیگنال به آنها متصل می کند.
یک نمونه از انواع پروتئین هورمونی انسولین است که توسط لوزالمعده ترشح می شود تا میزان قند خون را در بدن شما تنظیم کند.
پروتئین های آنزیمی
پروتئین های آنزیمی متابولییسم سلول ها را افزایش می دهند. از جمله این متابولیبسم ها عملکرد کبد، هضم معده، لخته شدن خون و تبدیل گلیکوژن به گلوکز (یک مثال آنزیم های گوارشی است که غذا را به شکل های ساده تر تبدیل می کند که بدن شما به راحتی می تواند آن را جذب کند.) است.
پروتئین های ساختاری
پروتئین های ساختاری به عنوان پروتئین های فیبری نیز شناخته می شوند. این پروتئین ها از اجزای لازم بدن شما هستند. آنها شامل کلاژن، کراتین و الاستین هستند.
کلاژن چارچوب همبند عضلات، استخوان ها، تاندون ها، پوست و غضروف را تشکیل می دهد؛ و کراتین جزء اصلی ساختاری مو، ناخن، دندان ها و پوست است.
پروتئین های دفاعی
آنتی بادیها یا ایمونوگلوبولین، بخش اصلی سیستم ایمنی بدن شما هستند. آنتی بادی ها در سلول های سفید خون تشکیل می شوند و به باکتری ها، ویروس ها و دیگر میکروارگانیسم های مضر حمله کرده و آنها را غیر فعال می کند.
پروتئین های ذخیره سازی
پروتئین ذخیره سازی عمدتا یون های معدنی مانند پتاسیم را در بدن شما ذخیره می کند. به عنوان مثال، آهن، یون مورد نیاز برای تشکیل هموگلوبین، مولکول اصلی ساختار گلبول قرمز است. فریتین یکی از انواع پروتئین های ذخیره سازی، مسئول تنظیم و محافظت در برابر اثرات نامطبوع آهن اضافی در بدن شما است.
همچنین اوالبومین و کازئین یکی از انواع پروتئین ذخیره سازی در شیر مادر و سفیده تخم مرغ هستند؛ که نقش مهمی در رشد جنین دارند.
پروتئین های حامل
پروتئین های حامل مواد حیاتی را به سلول منتقل می کنند. برای مثال، هموگلوبین، اکسیژن را از ریه به بافت های بدن انتقال می دهد. آلبومین سرم، چربی ها را در جریان خون حمل می کند، در حالی که میوگلوبین اکسیژن را از هموگلوبین جذب می کند و سپس آن را در عضلات آزاد می کند.
کالیبیندین یکی دیگر از انواع پروتئین حامل است؛ که جذب کلسیم از دیواره روده را تسهیل می کند.
پروتئین های گیرنده
پروتئین گیرنده بر روی قسمت بیرونی سلول ها قرار دارد و مسئول کنترل مواد ورودی و خروجی به سلول، از جمله آب و مواد مغذی هستند.
برخی از گیرنده ها آنزیم ها را فعال می کنند؛ در حالی که برخی دیگر غده های غدد درون ریز را تحریک می کنند تا اپی نفرین و انسولین را برای تنظیم سطح قند خون کنترل کنند.
پروتئین های انقباضی
این پروتئین ها به عنوان پروتئین های موتور نیز شناخته می شوند. پروتئین های انقباضی مسئول تنظیم قدرت و سرعت قلب و انقباض عضله هستند.
این پروتئین ها عبارتند از آکتین و میوزین. پروتئین های انقباضی می توانند باعث ایجاد عوارض قلبی در صورت ایجاد انقباض شدید شوند.