تاکی کاردی فوق بطنی حمله ای (SVT، PSVT)

تاکی کاردی فوق بطنی حمله ای به طور معمول با ضربان سریع قلب (حدود ۱۶۰ الی ۲۲۰ ضربه در دقیقه) آغاز شده؛ و به طور ناگهانی پایان می یابد و سرچشمه آن در بطن قلب است. برای آشنایی با این نوع از آریتمی قلبی، همراه پیام سلامت باشید.

  • اکثر افراد مبتلا به تاکی کاردی فوق بطنی دارای نشانه هایی از جمله تپش قلب ناراحت کننده، تنگی نفس و درد در قفسه سینه هستند.
  • اغلب افراد مبتلا با کمک مانورهایی که موجب تحریک عصب واگ می شود؛ می توانند ضربان قلب را آهسته کنند.
  • در نیز مواقعی برای کنترل بیماری افراد مبتلا دارو تجویز می شود.

تاکی کاردی فوق بطنی در میان افراد جوان شایع تر است. اثرات ناخوشایند آن نیز بیشتر است. چراکه ممکن است در حین ورزش شدید رخ دهد.

تاکی کاردی فوق بطنی حمله ای ممکن است توسط یک ضربان قلب زودرس که باعث نرخ سریع فعالیت قلب شده است؛ بارها و بارها رخ دهد. این تکرار ممکن است توسط چندین ناهنجاری مختلف ایجاد شود.

ممکن است توسط دو مسیر الکتریکی که در گره دهلیزی (یک آریتمی دهلیزی به نام reentrant گره تاکی کاردی فوق بطنی) وجود دارد رخ دهد. ممکن است توسط یک مسیر الکتریکی غیر طبیعی بین دهلیز و بطن (یک آریتمی دهلیزی به نام تاکی کاردی فوق بطنی رفت و برگشتی) رخ دهد. در موارد کمتری نیز، دهلیز ممکن است ضربان های سریع و یا چرخش های غیر طبیعی (یک آریتمی با نام واقعی تاکی کاردی دهلیزی حمله ای) منجر به یان شمکل شود.

حمله های این بیماری با ضربان سریع قلب آغاز شده و در نهایت به صورت ناگهانی پایان می یابد. طور مدت حمله ممکن است از چند دقیقه الی چند ساعت متفاوت باشد.

به همین دلیل اغلب این حمله های با علائم ناراحت کننده همراه با تپش شدید قلب همراه است. از جمله ضعف، سرگیجه، درد و تنگی نفس، از علائم این حالت است. و می توان گفت در صورتی که فرد دچار این علائم نیست؛ به طور کلی مشکلی وجود ندارد.

تشخیص بیماری تاکی کاردی فوق بطنی نیز همانند بسیاری از بیماری های مرتبط با آریتمی قلب، به کمک دستگاه نوار قلب انجام می شود.

درمان تاکی کاردی فوق بطنی

مانور قلبی و داروهایی برای کاهش ضربان قلب و یا بازگرداندن ریتم طبیعی قلب، از درمان های اصلی این بیماری هستند.

گاهی اوقات نیز روش فرسایش بسامد رادیویی پیشنهاد می شود.

اغلب حملات تاکی کاردی فوق بطنی با یکی از چندین مانور پیشنهادی که باعث تحریک عصب واگ و نیز کاهش ضربان قلب می شود؛ قابل کنترل است. این عملیات ها باید توسط پزشک و تحت نظارت او انجام شود. البته افرادی که مدت طولانی به این بیماری مبتلا هستند؛ به مررو خود در این زمینه متبحر می شوند.

  • یکی از این مانورها مالش گردن درست زیر زاویه فک که یک منطقه حساس بر روی شریان کاروتید به نام سینوس کاروتید است، می باشد.
  • در مانور دیگر قوطه ور کردن صورت در یک کاسه آب یخ پیشنهاد می شود.
  • بجز این دو مانور موارد دیگری نیز وجود دارد که بهتر است از پزشک خود بپرسید.

این مانورها زمانی موثر هستند؛ که بلافاصله پس از شروع آریتمی، آغاز شوند.

اگر این روش ها موثر نباشد و آریتمی بیش از ۲۰ دقیقه طول بکشد و یا با علائم شدید همراه باشد. مداخلعه پزشکی برای کنترل اوضاع مورد نیاز است.

در این موارد پزشکان با تزریق داروهای داخل وریدی (معمولا آدنوزین یا وراپامیل)، وضعیت را به حالت طبیعی برمی گردانند.

در موارد نادری نیز ممکن است این روش نیز موثر نباشد؛ که در این شرایط شوک الکتریکی تنها راهکار باقی مانده است.

پیشگیری از تاکی کاردی فوق بطنی معمولا مشکل تر از درمان آن است. وقتی تعداد حمله ها زیاد شده و یا پر دردسر می شوند؛ معمولا پزشکان روش فرسایش بسامد رادیویی را توصیه می کنند. در این روش از طریق یک کانتر الکروتد قرار داده شده در قلب، فرکانسی خاص به بافتی که سرچشمه پالس های منجر به حمله است، ارسال می شود تا جلوی این حملات از منبع گرفته شود.

اگر به هر دلیل روش فرسایش بسامد رادیویی موثر نباشد؛ معمولا بسیرای زا داروهای کنتل کننده آریتمی از جمله مسدود کننده های بتا، دیگوکسین، دیلتیازم، وراپامیل، پروپافنون و فلکاینید، می توانند موثر باشند.