هنگامی که سلول ها غیر طبیعی و غیر قابل کنترل می شوند، می توانند جرم یا توده بافتی را تشکیل دهند. این توده تومور نامیده می شود. تومور استخوان در استخوان ها تشکیل می شوند. با رشد تومور، بافت غیرطبیعی می تواند بافت سالم را تغییر دهد.
برخی تومورها خوش خیم هستند، به این معنی که سرطانی نیستند. در حالی که تومورهای خوش خیم به سایر نقاط بدن گسترش نیافته و بعید به نظر می رسد که کشنده باشند. اما با این حال باز هم می توانند خطرناک بوده و ممکن است نیاز به درمان داشته باشند. تومورهای خوش خیم می توانند رشد کنند و بافت استخوانی سالم را تحت فشار قرار دهند.
برخی از تومورها نیز بدخیم هستند، به این معنی که نشانه ای از سرطان می باشند. تومورهای بدخیم استخوان می توانند سرطان را در سراسر بدن گسترش دهند.
در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت در مورد انواع، علل، نشانه ها، تشخیص و روش های درمان تومور استخوان صحبت می کنیم.
انواع تومور استخوان
انواع تومورهای خوش خیم استخوان
استئوکندروم
تومورهای خوش خیم شایع تر از موارد بدخیم هستند. به گفته متخصصان آکادمی پزشکان جراحان ارتوپدی آمریکا (AAOS)، شایع ترین نوع تومور خوش خیم استخوان تومورهای استئوکندرومی هستند. این نوع از تومورهای استخوان بین ۳۵ تا ۴۰ درصد از همه تومورهای خوش خیم استخوان را تشکیل می دهند. استئوکندروم در نوجوانان بیشتر شایع است.
این تومورها در نزدیکی انتهای استخوان های طولانی بدن مانند استخوان بازو یا پا تشکیل می شوند. به طور خاص، این تومورها بر روی استخوان ران (فمور)، قسمت فوقانی استخوان ساق پا (درشت نی) و انتهای فوقانی استخوان بازو (هومروس) تاثیر می گذارند.
این تومورها از استخوان و غضروف ساخته شده اند. استئوکندروم به عنوان یک اختلال رشد شناخته می شود. در بدن کودکان این توده می تواند به صورت انفرادی یا چند تایی رشد کند.
Nonossifying Fibroma Unicameral
Unidirectional fibroma nonossifying یک کیست ساده استخوان است. این تنها کیست واقعی استخوان است. معمولا در پاها یافت می شود و اغلب در کودکان و نوجوانان رخ می دهد.
تومور سلول ژانت
تومورهای سلول ژانت به شدت رشد می کنند. آنها در بزرگسالان رخ می دهند و در انتهای قسمت گرد شده استخوان یافت می شوند. این تومورها بسیار نادر هستند.
انکندروم
انکندروم یک کیست غضروفی است که در داخل مغز استخوان رشد می کند. این نوع توده ها در کودکی شروع می شوند و تا بزرگسالی ادامه می یابند. آنها تمایل دارند بخشی از سندرم هایی به نام سندرم Ollier و Mafucci باشند. با وجود این تومورها، انحطاط در دست و پا و همچنین استخوان های بلند بازو و ران رخ می دهد.
دیسپلازی فیبری
دیسپلازی فیبری یک جهش ژنی است که باعث می شود استخوان فیبری و آسیب پذیر به شکستگی باشد.
کیست آنوریسم استخوان
کیست استخوان یک ناهنجاری در عروق خونی است که از مغز استخوان شروع می شود. این ناهنجاری می تواند به سرعت رشد کند. کیست آنوریسم بسیار مخرب است زیرا معمولا روی روکش استخوان دیده می شود.
انواع تومورهای بدخیم استخوان
انواع مختلفی از سرطان وجود دارد که می توانند تومورهای بدخیم تولید کنند. سرطان اولیه استخوان به این معنی است که سرطان ابتدا در استخوان شکل گرفته است. با توجه به گزارش موسسه ملی سرطان (NCI)، ابتلا به سرطان های اولیه استخوان کمتر از ۱ درصد از انواع سرطان ها را تشکیل می دهد. سه نوع شایع سرطان اولیه استخوانی، استئوسارکوم، خانواده تومورهای سارکوم یویینگ و کندروسارکوم است.
استئوسارکوم
استئوسارکوم، که بیشتر در کودکان و نوجوانان اتفاق می افتد، دومین نوع شایع سرطان استخوان است. این تومور استخوان معمولا در اطراف ران، شانه یا زانو ایجاد می شود. این تومور به سرعت رشد می کند و تمایل به گسترش به سایر قسمت های بدن دارد. شایع ترین مکان ها برای گسترش این تومور، مناطقی هستند که استخوان ها به طور فعال رشد می کنند مانند انتهای پایینی استخوان ران و قسمت فوقانی استخوان ساق پا. استئوسارکوم گاهی اوقات به عنوان استئوژنیک سارکوم نیز شناخته می شود.
خانواده تومورهای سارکوم یویینگ (ESFTs)
خانواده تومورهای سارکوم یویینگ (ESFTs) بیشتر در نوجوانان ایجاد می شود. اما گاهی نیز می توانند در کودکان زیر ۵ سال مشاهده شوند. این نوع سرطان استخوان معمولا در پاها (استخوان های بلند)، لگن، ستون فقرات، دنده ها، سینه و جمجمه رخ می دهند. تشکیل این تومورها در حفره های استخوان هایی که مغز استخوان را تولید می کنند (حفره های مدولار) آغاز می شوند. علاوه بر تشکیل در استخوان، ESFT ها می توانند در بافت های نرم مانند چربی، عضله و رگ های خونی نیز رشد کنند. طبق گزارش NCI، کودکان آفریقایی-آمریکایی به ندرت ESFT می گیرند. از طرفی پسران نسبت به دختران بیشتر احتمال دارد که به خانواده تومورهای سارکوم یویینگ مبتلا شوند.
کندروسارکوم
افراد مسن و سالخوردگان بیشتر از سایر گروه های سنی دیگر به کندروسارکوم مبتلا می شوند. این نوع سرطان استخوان معمولا در باسن، شانه ها و لگن ایجاد می شود.
سرطان ثانویه استخوان
اصطلاح “سرطان ثانویه استخوان” به معنی آن است که سرطان در جایی دیگر از بدن آغاز شده و سپس به استخوان گسترش یافته است. این تومورها معمولا بر روی افراد مسن تاثیر می گذارند. انواع سرطان های زیر با احتمال بیشتری به استخوان ها گسترش می یابند:
- کلیه
- پستان
- پروستات
- ریه (به ویژه استئوسارکوم)
- غده تیروئید
- مولتیپل میلوما
شایعترین نوع سرطان استخوان ثانویه میلوما می باشد. این تومور در مغز استخوان ایجاد می شود. مولتیپل میلوما اغلب افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد.
علت ایجاد تومور استخوان
علت ایجاد تومورهای استخوانی شناخته شده نیستند. تومورها اغلب زمانی اتفاق می افتند که بخشی از بدن به سرعت رشد می کند. چند علت احتمالی آن ژنتیک، درمان با اشعه و آسیب به استخوان است. به عنوان مثال استئوسارکوم با اشعه درمانی (به خصوص استفاده از دوزهای بالا اشعه) و سایر داروهای ضد سرطان، به ویژه در کودکان مرتبط است. با این حال، یک علت مستقیم برای ایجاد تومور استخوان شناسایی نشده است. افراد مبتلا به شکستگی استخوان که با ایمپلنت های فلزی استخوانشان اصلاح شده است نیز بیشتر احتمال دارد که بعدها به استئوسارکوم مبتلا شوند.
شناخت علائم بالقوه تومور استخوان
درد خفیف در استخوان های آسیب دیده شایع ترین علامت سرطان استخوان است. درد گاه به گاه شروع شده و سپس شدید و ثابت می شود. این درد ممکن است به اندازه ای شدید باشد که بیمار را از خواب بیدار کند. گاهی اوقات، افراد مبتلا به این نوع سرطان، استخوان هایشان ضعیف شده و با آسیب های جزئی دچار شکستگی و درد شدید می شوند. این شکستگی به عنوان شکستگی پاتولوژیک شناخته می شود. گاهی اوقات تورم در محل تومور وجود دارد.
تومور ها می توانند تعریق شبانه یا تب ایجاد کنند. ممکن است بیمار دچار درد نشود، اما در بعضی قسمت های بدن توده جدید بافتی را مشاهده کند.
افراد مبتلا به تومورهای خوش خیم ممکن است نشانه ای نداشته باشند و تومور ممکن است تا زمانی که اسکن تصویری از بیمار انجام نشده تشخیص داده نشود. تومور خوش خیم استخوان، مانند استئوکندروم، ممکن است به درمان نیاز نداشته باشند. مگر اینکه در عملکرد و حرکات بدن بیمار تداخل ایجاد کنند.
تشخیص تومور استخوان
علائم شکستگی ها، عفونت ها و سایر بیماری ها ممکن است به تومور شباهت زیادی داشته باشد. برای اطمینان از وجود تومور استخوانی، پزشک از انواع آزمایشات استفاده می کند. اول گام معاینه فیزیکی با تمرکز بر روی محل مشکوک به تومور است. در این معاینه حساسیت در استخوان بررسی شده و محدوده حرکت بیمار تست می شود. اطلاع از سابقه خانوادگی نیز برای تشخیص مهم است.
آزمایش خون و ادرار
پزشک ممکن است تست هایی از جمله نمونه خون یا ادرار را تجویز کند. آزمایشگاه این مایعات را برای شناسایی پروتئین های مختلف که ممکن است تومور یا سایر مشکلات را نشان دهد تجزیه و تحلیل می کند.
آزمایش فسفاتاز قلیایی یکی از ابزارهای رایج در تشخیص تومورهای استخوانی است. هنگامی که بافت استخوانی شما به خصوص در تشکیل سلول ها فعالیت می کند مقدار زیادی از این آنزیم در خون ایجاد می شود. اما این آنزیم ممکن است نشان دهنده رشد استخوان نیز باشد. این آزمون در تشخیص تومور استخوان در کسانی که رشدشان کامل و متوقف شده است قابل اعتماد تر است.
تست تصویربرداری
دکتر احتمالا از اشعه ایکس برای تعیین اندازه و مکان دقیق تومور استفاده می کند. بسته به نتایج اشعه ایکس، آزمایش های تصویربرداری دیگر زیر ممکن است لازم باشد:
- سی تی اسکن مجموعه ای از تصاویر دقیق داخل بدن شما است که از چندین زاویه گرفته شده است.
- اسکن MRI تصاویر دقیق منطقه مورد نظر را می دهد.
- در توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)، پزشک مقدار کمی گلوکز رادیواکتیو را به داخل ورید تزریق می کند. از آنجایی که سلول های سرطانی از گلوکز بیشتری نسبت به سلول های طبیعی استفاده می کنند، این فعالیت به پزشک کمک می کند تا محل تومور را پیدا کند.
- آنژیوگرافی تصویر اشعه ایکس است که رگ های خونی را نشان می دهد.
بیوپسی ها
پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که بیوپسی را انجام دهد. در این آزمایش، نمونه ای از بافتی که تومور بیمار را تشکیل می دهد برداشته می شود. نمونه در آزمایشگاه زیر میکروسکوپ بررسی می شود. بیوپسی استخوان برای تعیین قطعی این بیماری لازم است.
درمان تومور استخوان
درمان تومورهای خوش خیم استخوان
اگر تومور خوش خیم باشد، ممکن است نیازی به عمل نداشته باشد. گاهی اوقات پزشکان تنها در مورد تومورهای خوش خیم نظارت دقیق و کنترل آن ها را پیشنهاد می کنند. این کار نیاز به بازنگری دوره ای و پیگیری آزمایشات اشعه ایکس دارد. تومورهای استخوانی ۳ حالت اصلی دارند. یا رشد می کنند یا ثایت می مانند یا ناپدید می شوند. احتمال ناپدید شدن تومور استخوان در کودکان بیشتر است.
تومورهای خوش خیم می توانند گاهی گسترش یافته و یا تبدیل به تومورهای بدخیم شوند. از آنجایی که تومورهای استخوانی می توانند باعث شکستگی شوند، ممکن است پزشک جراحی تومور خوش خیم را پیشنهاد دهد.
[quote font_size=”18″ color=”#37a02b”]
پیشنهاد می کنیم برای اطلاعات بیشتر، این مطالب را نیز بخوانید:
علائم سرطان استخوان به همراه معرفی روش های تشخیص و درمان این بیماری
خواص تاج خروس برای بدن جهت بهبود هضم و تقویت استخوان ها
بیماری پاژه استخوان ؛ علل، تشخیص و روش های درمان
[/quote]
درمان تومورهای بدخیم استخوان
اگر تومور بدخیم باشد، به یک تیم از پزشکان برای درمان نیاز می باشد. با وجودی که تومورهای بدخیم معمولا نگران کننده هستند اما چشم انداز بیماران مبتلا به آن بسیار مثبت است. زیرا روش های درمان این سرطان در حال بهبودی است.
درمان بستگی به نوع سرطان استخوان و اینکه آیا گسترش یافته است یا خیر دارد. اگر سلول های سرطانی به تومور و ناحیه اطراف آن محدود شده باشد، به آن سرطان موضعی گفته می شود. اما در سرطان های متاستاز، سلول های سرطانی به سایر قسمتهای بدن گسترش یافته اند. این فرایند باعث می شود درمان سرطان دشوارتر شود.
جراحی، اشعه و شیمی درمانی استراتژی های اصلی درمان سرطان استخوان هستند.
عمل جراحی
سرطان استخوان معمولا با جراحی درمان می شود. در این عمل تمام تومور به دقت برداشته شده به طوری که دیگر هیچ سلول سرطانی پس از جراحی باقی نماند. اگر سرطان استخوان در دست یا پا باشد، ممکن است علاوه بر برداشتن سلول های سرطانی، تاندون ها، عضلات، رگ های خونی و اعصاب نیز تخریب شوند. سپس استخوان سرطانی با یک ایمپلنت فلزی جایگزین می شود. پیشرفت های شیمی درمانی بهبود قابل ملاحظه ای را در درمان و شانس زده ماندن بیماران به وجود آورده اند. داروهای جدید در این حوزه به طور مداوم در حال معرفی می باشند.
تکنیک های جراحی نیز به میزان قابل توجهی بهبود یافته اند. با این حال، ممکن است به جراحی ترمیمی نیاز داشته باشید تا بتوانید تا حد ممکن عملکردهای اندام خود را حفظ کنید.
پرتو درمانی
اشعه درمانی اغلب در ارتباط با جراحی استفاده می شود. از اشعه ایکس با دوز بالا برای کاهش حجم تومور قبل از عمل و کشتتن سلول های سرطانی استفاده می شود. اشعه همچنین می تواند درد را کاهش دهد و احتمال شکستگی استخوان را کم کند.
شیمی درمانی
اگر پزشک تشخیص دهد که ممکن است سلول های سرطانی پخش شوند از شیمی درمانی استفاده می کند. در این درمان با استفاده از داروهای ضد سرطان سلول های سرطانی که به سرعت در حال رشد هستند کشته می شوند.
عوارض جانبی شیمی درمانی عبارتند از:
- حالت تهوع
- تحریک پذیری
- ریزش مو
- خستگی شدید
سرما درمانی
سرما درمانی یک روش درمانی دیگر است. در این درمان سلول های سرطانی با انجماد توسط نیتروژن مایع از بین می روند. برای این کار لوله توخالی به داخل تومور وارد می شود و گاز مایع نیتروژن یا گاز آرگون به آن تزریق می شود. در برخی موارد، استفاده منظم از سرما درمانی می تواند به جای جراحی استفاده شود.