علت حساسیت گوش به صدا و لمس کردن

همه ما در زمان سرما خوردگی تجربه التهاب گوش را داشته ایم. گاهی در این شرایط ناراحتی گوش مان به جایی می رسد که با حساسیت به لمس، خارش، قرمزی و یا حتی درد همراه است. به طور مشابه ممکن است ما تغییرات در حس شنوایی را نیز تجربه کنیم. در این حالت صداهای محیط اطرافمان برایمان بیش از حد بلند است. اصطلاح گوش حساس زمانی به کار برده می شود که گوش، به صدا و لمس کردن حساس شود. حساسیت گوش به صدا و لمس کردن می تواند بر اثر اختلالات یا بیماری ها ایجاد شود.

حساسیت گوش به صدا و لمس کردن یک واژه عمومی برای توصیف اختلالات مختلف در گوش و همچنین برای توصیف حساسیت به صدا و لمس است. این ناهنجاری هایی که شامل درد و حساسیت هستند حتی می توانند بر اثر واکنش های آلرژیک به گوشواره های فلزی نیز ایجاد شوند. حساسیت به صدا (پرشنوایی) نیز بدان معنی است که حجم خاص یا حتی فرکانس های صوتی خاص، شنوایی فرد را مختل کند.

بنابراین گوش حساس اصطلاحی پزشکی برای تشخیص بیماری است. به این ترتیب، مهم است که در هر ناهنجاری یا اختلال، علت مشخص شود. برخی از این ناهنجاری ها ممکن است فقط از تشدید واکنش های آلرژیک ایجاد شوند. اما در مواردی که اختلال شنوایی حاد است، بیماری های خاص به این اختلال مربوط می شوند.

علت حساسیت گوش به صدا و لمس کردن

گوش زائده ای است که از استخوان نازکی به نام غضروف، که می تواند ساختار فیزیکی آن را حفظ کند، ساخته شده است. همچنین این عضو مانند سایر اعضای بدن، پر از عروق خونی و اعصاب است. همین موضوع است که باعث می شود که نسبت به سایر زائده ها بدن، ظریف تر بوده و مستعد آسیب و بیماری ها، و به خصوص حساسیت ها شود. از نظر جنبه عملکردی گوش، یعنی شنوایی، ساختار گوش اجازه می دهد تا امواج صوتی به گوش هدایت شوند و به سیگنال های عصبی که برای پردازش به مغز ارسال می شوند، تبدیل شوند.

حساسیت گوش به صدا و لمس کردن معمولا نشانه ای از التهاب در اطراف و یا خود ساختار گوش است. این عارضه همچنین ممکن است نشان دهد که اعصاب به نوعی بیش از حد واکنش نشان داده، به همین دلیل ممکن است حتی کوچکترین لمس و یا صدا کم حجم را به صورت تشدید شده درک کند.

در انتهای دیگر این طیف، کاهش حساسیت به لمس (بی حسی) و یا ناشنوایی (ناشنوایی جزئی و یا کامل) وجود دارد که ممکن است به دلایل دیگری رخ دهد. این کاهش شنوایی اغلب به آسیب های عصبی و التهاب یا بیماری هایی که بخشی از گوش را تحت تاثیر قرار می دهد، مرتبط است.

علل مختلفی برای حساسیت گوش به صدا و لمس کردن وجود دارد که ممکن است از دو عامل ادراک و احساس ناشی شود. این دلایل گاهی کاملا ذهنی هستند. این مهم است که به یاد داشته باشید که این اختلالات ممکن است در برخی از افراد حساسیت ایجاد کند ولی همان تاثیر را در فرد دیگر نداشته باشد. علاوه بر این، تحمل فرد به درجه ای که او ازحساسیت گزارش می دهد، متفاوت است.

علت حساسیت گوش به صدا و لمس کردن
علت حساسیت گوش به صدا و لمس کردن

درد گوش

درد گوش یک مشکل شایع است که می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. درد می تواند در بخشی بیرونی گوش (لاله گوش)، کانال گوش، پرده گوش، گوش میانی یا داخلی احساس شود. معمولا درد گوش داخلی به همراه سردرد ایجاد می شود.

درد گوش ممکن است به علت تروما (مثل یک ضربه به گوش)، عفونت (اوتیت یا التهاب گوش میانی)، ورود اشیاء خارجی در گوش، فشار هوا و حتی تومور (خوش خیم یا بدخیم) ایجاد شود. با این حال، زمانی که گوش به لمس حساس می شود، حتی سرما و باد هم می تواند با ناراحتی یا درد توام باشد.

ازدیاد حساسیت گوش

برخی از افراد حساسیت پوست گوش در یک نقطه خاص را همراه با درد انبساطی تجربه می کنند. این عارضه را به عنوان ازدیاد حساسیت می شناسند. معمولا این نوع درد به التهاب گوش که ممکن است به علل مختلف ایجاد شود، مربوط است. با این حال گاهی این درد بدون هیچ علتی رخ می دهد و ممکن است نشانه ای از مشکل اساسی نباشد.

آلرژی گوش

واکنش های آلرژیک گوش معمولا نتیجه تماس گوش با محرک های خاص است. این حساسیت ممکن است از گوشواره ساخته شده از فلزات خاص، مواد شیمیایی و حتی منسوجات ایجاد شود. در حساسیت به مواد شیمیایی، این محرک ممکن است در صابون، کرم، لوازم آرایش، رنگ مو، شامپو و ژل پیدا شود. حساسیت نتیجه واکنش سیستم ایمنی بدن به محرک های خاص (آلرژن ها) است که معمولا برای بدن مضر نمی باشد.

خارش گوش

خارش گوش به دلایل مختلفی رخ می دهد. اما معمولا با تحریک پوست و بیماری های پوستی همراه است. خارش گوش ممکن است بر اثر واکنش آلرژیک که در بالا توضیح داده شد، قرار گرفتن در معرض مواد محرک، خشکی پوست و بیماری های مختلف پوست که باعث می شوند پوست داخل گوش حساس شود، ایجاد شود.

محرک ها ممکن است شامل آب، صابون و مواد شیمیایی مختلفی باشند که یک واکنش حساسیتی ایجاد نمی کند اما پوست را تحریک می کنند. بیماری های پوستی که می توانند گوش را تحت تاثیر قرار دهند شامل درماتیت آتوپیک (اگزما)، درماتیت تماسی، درماتیت سبورئیک و پسوریازیس و دیگر بیماری های پوستی می باشند.

حساسیت به صدا

گوش توانایی درک صدا را در طیف وسیعی از حجم و فرکانس دارد. گاهی اوقات این صداها می توانند به صداهای ناراحت کننده تبدیل شوند. به عنوان مثال صداهای بسیار بلند چنین ویژگی دارند. بلندی صدا حتی ممکن است به ساختار گوش آسیب بزند. با این حال گاهی صدا بلند نیست و اطرافیان از آن شکایتی ندارند اما گوش ما آن را بلند می شوند به این حالت  حساسیت به صدا یا پر شنوایی می گویند. علل پر شنوایی عبارتند از:

  • ضربه به سر
  • عفونت های ویروسی در اعصاب گوش داخلی
  • بیماری لایم
  • سندرم گیجگاهی فکی (TMJ)
  • اختلال استرس پس از سانحه
  • افسردگی
  • خماری الکل و برخی داروها

آسیب به پرده گوش می تواند باعث شود زمانی که امواج صوتی به پرده گوش می رسند حساسیت صدا ایجاد شود. عدم تحمل صدا همچنین می تواند علامتی از استرس روانی، اضطراب و عصبانیت باشد.

قرمزی گوش

بیرونی ترین بخش گوش (لاله گوش) زائده باریک است. در شرایطی که جریان خون به این قسمت افزایش یابد، به سادگی قابل مشاهده است. قرمزی گوش عموما با آسیب و التهاب همراه است اما می توانید با افزایش جریان خون به سر نیز  رخ دهد. قرمزی گوش ممکن است با گرگرفتگی که می تواند به دلایل مختلف، که همه آن ها به یک بیماری مربوط است، مشاهده شود. به عنوان مثال، گرگرفتگی صورت و قرمزی گوش زمانی رخ می دهد که یک فرد خجالت کشیده و یا عصبانی است. همچنین ممکن است با مصرف الکل نیز به وجود آید.