بیماری کرون یک بیماری مزمن است که شامل التهاب دستگاه گوارش می شود. کرون یک نوع بیماری التهابی روده است که ممکن است بر کل دستگاه گوارش نیز تأثیر بگذارد، اما معمولا ایلئوم (قسمت انتهایی روده کوچک) یا کولون (قسمت اول روده بزرگ) درگیر این بیماری هستند. حدود ۷۰۰،۰۰۰ نفر در امریکا از بیماری کرون رنج می برند و سن بیشتر آنها بین ۱۵ تا ۳۵ سال می باشد. در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت به صورت اختصاصی به معرفی داروهای بیماری کرون پرداخته ایم. ما را تا انتهای این مطلب همراهی کنید.
معمولا از کولونوسکوپی برای تشخیص بیماری کرون استفاده می شود. در بیماری کرون، ایلئوم بسیار باریک و دیواره روده ضخیم و ملتهب می شود. ژنتیک و سیستم ایمنی در ایجاد بیماری کرون دخیل هستند. رژیم غذایی و استرس نیز باعث تشدید بیماری کرون می شود.
برخی از علائم شایع کرون عبارتند از:
- درد شکم
- اسهال
- خستگی
- کاهش اشتها
- کاهش وزن
- مدفوع خونی
در ادامه به بررسی ۶ نوع داروی تجویزی مورد استفاده برای درمان بیماری کرون خواهیم پرداخت.
داروهای بیماری کرون
۵-آمینوسالیسیلات اسید (۵-ASA)
۵-آمینوسالیسیلات اسید، داروهای تجویز شده برای درمان بیماری کرون خفیف تا متوسط می باشد. این داروها به طور عمده برای درمان کولیت اولسراتیو مورد استفاده قرار می گیرند. به طوری که سازمان غذا و داروی آمریکا یا همان FDA استفاده از آن ها را برای درمان بیماری کرون تایید نکرده است. این داروهای بیماری کرون به اندازه استروئید ها بر روی درمان بیماری موثر نیستند. استروئید ها عوامل ضد التهابی هستند که باعث کاهش التهاب در لایه پوششی دستگاه گوارش می شوند.
۵-آمینوسالیسیلات اسید با مسدود کردن آنزیم هایی که به نام سیکلواکسیژناز نامیده می شوند، باعث کاهش التهاب در کولون می شوند. آنزیم های سیکلواکسیژناز در تشکیل پروستاگلاندین ها دخیل هستند. پروستاگلاندین ها مواد شیمیایی هستند که باعث التهاب و درد می شوند. داروهای ۵-ASA با مسدود کردن سیکلواکسیژناز، باعث کاهش تولید پروستاگلاندین ها شده و منجر به کاهش درد و التهاب در افراد مبتلا به بیماری کرون می شود.
داروهای آمینوسالیسیلات مورد استفاده در درمان بیماری کرون ملایم تا متوسط عبارتند از:
- پنتاسا (مازالامین)
- آزولفیدین (سولفاسالازین)
- مزالازین
- الزالازین (دیپنتوم)
- بالسالازید
عوارض جانبی داروهای ۵-ASA عبارتند از:
- اسهال
- سردرد
- تهوع و استفراغ
- بثورات پوستی
- تب
- کاهش اشتها
آنتی بیوتیک ها
فرضیه ای وجود دارد که بیان می کند، باکتری ها ممکن است عامل ایجاد کننده بیماری کرون ملایم و متوسط باشند. از این روی یکی از داروهایی که برای درمان این بیماری تجویز می شوند، آنتی بیوتیک ها هستند. طبق این فرضیه مصرف آنتی بیوتیک می تواند باکتری های عامل بیماری را از بین برده و منجر به بهبود بیماری کرون شوند. اما بر خلاف این فرضیه، آنتی بیوتیک ها زیاد در درمان بیماری کرون مؤثر نیستند.
آنتی بیوتیک های رایجی که در درمان بیماری کرون خفیف تا متوسط به کار برده می شوند عبارتند از:
- Flagyl (مترونیدازول): دوز مصرفی ۱۰ الی ۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم به صورت روزانه است.
- Cipro (سیپروفلوکساسین): دوز مصرفی آن ۵۰۰ میلی گرم دو بار در روز می باشد.
عوارض جانبی متداول مترونیدازول عبارتند از:
- تهوع
- سردرد
- سرگیجه
- دل درد
- احساس طعم و مزه فلز در دهان
- کاهش اشتها
ضمن ایجاد این عوارض جانبی، مصرف الکل همزمان با مصرف مترونیدازول ممکن است منجر به واکنش های دی سولفیرام مانند استفراغ، گرگرفتگی و افزایش ضربان قلب شود.
عوارض جانبی سیپروفلوکساسین نیز عبارتند از:
- تهوع
- استفراغ
- اسهال
- بی خوابی
- حساسیت به نور
- پارگی تاندون
کورتیکواستروئیدهای خوراکی
یکی دیگر از داروهای بیماری کرون کورتیکواستروئیدها می باشد. استفاده کوتاه مدت از کورتیکواستروئیدهای خوراکی ممکن است باعث بهبودی در بیماری کرون شود. کورتیکواستروئیدها مؤثرتر از داروهای ۵-آمینوسالیسیلات اسید و آنتی بیوتیک ها هستند. کورتیکواستروئیدها عوامل ضد التهابی می باشند و برای درمان بیماری کرونی کهپ در قسمت راست روده بزرگ یا بخش نهایی روده کوچک ایجاد شده است موثر عمل می کنند.
معمولا برای درمان این بیماری، از کورتیکواستروئیدها به طور گسترده ای استفاده می شود. زیرا این داروهای بیماری کرون مؤثرتر، سریع الاثرتر و ارزان قیمت تر هستند. با این حال، هنگامی که به مدت طولانی استفاده می شوند، عوارض جانبی جدی ایجاد می کنند. این در حالی است که بیش از ۵۰٪ از بیماران درمان شده با کورتیکواستروئیدها، وابستگی به استروئید و یا مقاومت به استروئیدها را تجربه می کنند.
مصرف ۴۰ تا ۶۰ میلی گرم پردنیزون در روز به مدت ۷ تا ۲۸ روز یا ۹ میلی گرم بودزوناید یک بار در روز (صبح ها) به مدت ۸ هفته، دوزهای معمول داروهای کورتیکواستروئیدی برای درمان بیماری کرون هستند. بعد از درمان فعال، ممکن است مصرف ۶ میلی گرم بودزوناید یک بار در روز به مدت ۳ ماه توصیه شود. برای جلوگیری از ایجاد عوارض جدی کورتیکواستروئیدها، باید از این داروها به مدت کوتاه استفاده کنید.
عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها عبارتند از:
- سردرد
- کبودی
- احتباس آب
- افزایش وزن
- فشار خون بالا
- چرخه قاعدگی نامنظم
ایمونومدولاتور
ایمونومدولاتورها یا همان داروهای تقویت کننده سیستم ایمنی بدن ممکن است در درمان بیماری کرون متوسط تا شدید موثر باشند. اگر علائم این بیماری پس از درمان با کورتیکواستروئید یا آمینوسالیسیلات بهبود نیافت و یا پس از کاهش دوز کورتیکواستروئید، علائم بیماری مجددا عود کرد از این داروهای بیماری کرون استفاده می شود. رایمونومولاتورها فعالیت سیستم ایمنی بدن را کاهش می دهند و به این ترتیب پاسخ التهابی را در بیماری کرون کم می کنند. این داروها معمولا با استروئید ها ترکیب می شوند و در حالی که استروئید ها کاهش می یابند، دوز این داروها بیشتر می شود. بر خلاف کورتیکواستروئیدها، ایمونومدولاتورها ممکن است تا چهار ماه طول بکشد تا تاثیر گذاری خود را نشان دهند.
نمونه هایی از ایمونومدولاتورهایی که برای درمان بیماری کرون متوسط تا شدید استفاده می شوند عبارتند از:
- آزاتیوپرین ۲ الی ۲٫۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در روز
- ۶ میلیاپپورپورین ۱٫۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در روز
- متوترکسات ۲۵ میلی گرم هر هفته
عوارض جانبی این داروها نیز عبارتند از:
- حالت تهوع
- استفراغ
- سردرد
- اسهال
- خستگی
عوامل ضد نکروز دهنده ی تومور (ضد TNF)
عوامل ضد TNF داروهای بیولوژیکی هستند که برای درمان بیماران مبتلا به بیماری کرون متوسط تا شدید که به خوبی به کورتیکواستروئیدها و یا ایمونومدولاتورها پاسخ نداده اند، استفاده می شوند. عوامل ضد TNF با مسدود کردن اثرات التهابی عامل نکروز تومور در بدن عمل می کنند. اگر چه این داروها گران هستند و دارای عوارض جانبی جدی می باشند، اما هنگامی که درمان های معمولی شکست می خورند، از آن ها برای درمان استفاده می شود. عوامل ضد TNF ممکن است با درمان های دیگر نیز ترکیب شوند.
عوامل ضد TNF مورد استفاده در درمان بیماری کرون عبارتند از:
- رمیکید (infliximab)
- هومیرا (adalimumab)
- ستولیزوماب پگول (Cimzia)
[quote font_size=”18″ color=”#37a02b”]
پیشنهاد می کنیم برای اطلاعات بیشتر، این مطالب را نیز بخوانید:
راهنمای تغذیه برای بیماران مبتلا به کرون
غذاهایی که برای بیماری کرون مفید هستند
درمان خانگی بیماری کرون به کمک مواد طبیعی و گیاهی
[/quote]
آنتاگونیست گیرنده اینتگرین
Entivio (ودولیزومب) اولین آنتاگونیست گیرنده اینتگرین مورد تایید است. این دارو برای نوع متوسط و شدید بیماری کرون در بزرگسالان تجویز می شود. Entyvio نباید همراه با عوامل ضد TNF استفاده شوند. زیرا ممکن است سبب افزایش خطر ابتلا به عفونت شوند.