دوز مصرف منیزیم با وجود نارسایی کلیه ؛ آیا مصرف مکمل منیزیم برای این افراد خطرناک است؟

منیزیم برای درمان انواع بیماری ها مورد استفاده قرار می گیرد. افراد مبتلا به دیابت ممکن است مقدار زیادی از منیزیم را از طریق ادرار از دست بدهند و نیاز به مصرف مکمل داشته باشند. افراد الکلی اغلب کمبود منیزیم دارند. گاهی نیز منیزیم بدون نیاز به نسخه برای درمان یبوست و سوزش سر دل استفاده می شود. به طور معمول کلیه می تواند منیزیم اضافی را به طور موثر دفع کند. اما در افراد مبتلا به نارسایی کلیه، به علت نارسایی این اندام، کلیه ها نمی توانند منیزیم را متعادل کنند. به این ترتیب سطوح سرمی این ماده بالا می رود. افرادی که مبتلا به نارسایی کلیه می شوند نباید بدون تجویز پزشک منیزیم زیاد مصرف کنند. در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت در مورد دوز مصرف منیزیم با وجود نارسایی کلیه صحبت خواهیم کرد.

دوز مصرف منیزیم با وجود نارسایی کلیه

مواد غذایی به ندرت باعث بالا رفتن بیش از حد منیزیم در بدن می شوند. مصرف منیزیم به شکل شکر منیزیم برای درمان سوزش سر دل، بهبود هضم و یا درمان یبوست، یا استفاده از آن به عنوان یک کاهش دهنده وزن، باعث افزایش سطح منیزیم حتی در افراد سالم می شود. مصرف داروهای حاوی منیزیم که بدون نیاز به نسخه پزشک در دسترس هستند نیز بدون خطر نیستند. برای اطلاع از دوز مصرف منیزیم با وجود نارسایی کلیه باید دستورالعمل های درج شده بر روی قوطی این داروها را مطالعه کرده و از مقادیر ذکر شده تجاوز نکنید.

حتی اگر نقص عملکرد کلیوی ندارید باز هم از این داروها زیاد استفاده نکنید. محققان موسسه لینوس پائولینگ هشدار می دهند حتی مقادیر متوسط داروهای ملین و درمان سوزش سر دل می تواند باعث افزایش سطح منیزیم شود. مکمل های منزیمی نباید مصرف شود مگر اینکه توسط پزشک شما تجویز شوند.

اثرات نارسایی کلیه

نفرون ها در کلیه حاوی واحدهای فیلتر کننده به نام گلومرولی ها هستند. طبق نظر کارول متسن پورث، نویسنده مقاله ضرورت پاتو فیزیلوژی، مفاهیم تغییر وضعیت سلامت، کلیه ها معمولا ۷۰ تا ۸۰ درصد از منیزیم را در خون فیلتر می کنند و حدود ۶ درصد آن را دفع می کنند. بیشتر منیزیم در لوله هنله، بخشی از سیستم توبول که متصل به گلومرول است، جذب می شود. هنگامی که واحدهای فیلتر در کلیه یا هر بخشی از توبول ها آسیب می بینند، منیزیم بیشتری در خون می ماند.

علائم

سطح طبیعی منیزیم در خون پایین تر از ۲٫۶ میلی گرم در دسی لیتر می باشد. علائم معمولا تا زمانی که سطوح منیزیم به بالاتر از ۴٫۸ میلی گرم در دسی لیتر افزایش پیدا نکند، پدیدار نمی شوند. علائم هایپر منیزیمی (فزونی منیزیوم) عبارتند از:

  • ضعف عضلانی
  • تهوع
  • استفراغ
  • اسهال
  • افسردگی
  • فشار خون پایین
  • سردرگمی
  • بی حالی
  • کاهش تنفس
  • از دست دادن رفلکس تاندون های عمیق
  • انسداد قلبی

در موارد شدید، ممکن است ایست قلبی رخ دهد. اگر علایم مسمومیت ظاهر شد، مصرف منیزیم را متوقف کنید.

ملاحظات

عملکرد کلیه اغلب در سالمندان کاهش می یابد. با مصرف ملین و آنتی اسیدهای حاوی منیزیم، حتی اگر دارای نارسایی کلیوی نیستند، احتمال بیشتری برای مسمومیت با منیزیم دارید. از آنجایی که نارسایی کلیوی ممکن است علایم آشکاری نداشته باشد تا زمانی که نقص کارکرد کلیه اتفاق بیفتد، سالمندان نباید بیشتر از ۳۵۰ میلی گرم منیزیم در روز بدون تایید پزشکی مصرف کنند.