همه کودکان مبتلا به اوتیسم با یکدگر یکسان نیستند. کودکان مختلف از انواع مختلفی از درمان استفاده خواهند کرد. یکی از نکاتی که همه متخصصان بر روی آن اتفاق نظر دارند، شروع سریع درمان است. این کار مداخله زودهنگام نامیده می شود. این مداخله به درمان در سه سال اول زندگی اشاره دارد. از آنجا که درمان خاصی برای اوتیسم وجود ندارد، مداخله زودهنگام کلیدی برای مدیریت اوتیسم است. همان طور که می دانید روش های درمان اوتیسم مختلف هستند. در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت در مورد مهمترین روش های درمان اوتیسم صحبت می کنیم.
روش های درمان اوتیسم
انواع مختلفی از درمان برای کودکان مبتلا به اوتیسم وجود دارد. آنها به سه دسته اصلی زیر تقسیم می شوند:
- رفتاری و ارتباطاتی
- دارو
- روش های جایگزین
رفتاری و ارتباطاتی
این روش درمان شامل درمان هایی است که رفتار خوب را تشویق می کنند، رفتار بد بد را نادیده می گیرند و یادیگری مهارت های جدید را برای بسیاری از کودکان آسان می کنند. این درمان ها به ساختار و جهت گیری کودک کمک می کنند. آنها می توانند کل خانواده را شامل شوند.
انواع درمان های رفتاری عبارتند از:
- روش DTT، تدریس رفتار را به گام های کوچک تقسیم می کند. در هر مرحله از راهنمایی ها و پاداش هایی برای کمک به کودک جهت یادگیری رفتارهای خوب استفاده می شود. مدل اولیه Early Start Denver یک نوع DTT مناسب برای نوزادان، کودکان نوپا و کودکان قبل از سن دبستان است. مدل Lovaas یک نوع DTT است که برای کودکان ۲ تا ۱۲ ساله مناسب است.
- مداخله درازمدت شدید رفتاری (EIBI) برای کودکان بسیار کوچکی که بیش از ۵ سال سن ندارند، استفاده می شود.
- آموزش پاسخ پیمانی (PRT) برای کودکان که توانایی و قد کافی برای برقراری ارتباط با دیگران و پیگیری رفتار خودشان دارند. PRT مهارت های بهتری را برای صحبت با دیگران و بازی با کودکان دیگر آموزش می دهد. PRT می تواند مهارت های اجتماعی کودک را بهبود بخشد.
گفتار درمانی، کار درمانی و فیزیوتراپی نیز ممکن است بخشی از درمان های رفتار و ارتباطاتی باشند. گفتار درمانی به کودکان کمک می کند تا ارتباطات و مهارت های کلامی خود را رشد دهند. کار درمانی مهارت هایی مانند خوردن و حمام کردن را به کودک می آموزد. فیزیوتراپی نیز می تواند مهارت های کودک را برای انجام فعالیت های روزانه بهبود دهد. این فعالیت ها ممکن است شامل پیاده روی، نشستن و حفظ تعادل باشد.
دارو
داروها علائم اصلی اوتیسم، مانند برقراری ارتباط با دیگران را درمان یا کنترل نمی کنند. داروها ممکن است علائم مرتبط با آن ها مانند موارد زیر را کنترل کنند:
- انرژی زیاد
- کمبود توجه
- افسردگی
- تشنج
مکمل ملاتونین ممکن است به تنظیم خواب کودک کمک کند. اگر افسردگی نیز وجود داشته باشد، داروهای ضد افسردگی ممکن است کمک کننده باشند. داروهای ضد تشنج نیز ممکن است به کنترل تشنج کمک کنند.
داروها همچنین ممکن است درمان رفتاری و ارتباطاتی را آسان تر کنند. دو نوع دارویی که برای درمان رفتارهای مشکل ساز در اوتیسم تایید شده اند عبارتند از:
- ریسپریدون ممکن است به کاهش رفتارهای خطرناک و آسیب زننده کمک کند. این دارو معمولا برای کودکان و نوجوانان تجویز می شود.
- آریپیپرازول ممکن است باعث کاهش تحریک پذیری در کودکان و نوجوانان شود.
روش های جایگزین
درمان های مکمل و جایگزین (CAM) شامل تغییر در رژیم غذایی و مصرف مکمل است. بسیاری از خانواده ها گزارش می دهند که برخی از درمان های CAM برای فرزندانشان کار می کنند. محققان می گویند مطالعات بیشتری لازم است تا این ادعا تایید شود.
برخی از نمونه های CAM عبارتند از:
اسیدهای چرب امگا ۳٫ برخی مطالعات نشان می دهند که این مکمل ممکن است به بهبود علائم اوتیسم کمک کند.
پروبیوتیک ها. پروبیوتیک ها به عنوان مکمل در بازار و در بعضی از ماست ها وجود دارند. برخی معتقدند که اضافه کردن باکتری خوب به رژیم غذایی ممکن است مشکلات گوارشی را در کودکان مبتلا به اوتیسم کاهش دهد.
رژیم غذایی فاقد گلوتن. این رژیم به معنای اجتناب از خوردن غذاهای حاوی پروتئین گلوتن است. گلوتن در غذاهای تهیه شده از گندم، چاودار یا جو وجود دارد. برخی والدین می گویند این این رژیم غذایی باعث کاهش علائم اوتیسم در کودکانشان می شود.
اگر فرزند مبتلا به اوتیسم دارید، از گزینه های مختلفی برای درمان آن می توانید استفاده کنید. به یاد داشته باشید که آنچه برای یک کودک مفید است ممکن است به دیگران کمک نکند. اما به نظر می رسد که مداخله زودهنگام، رفتار و ارتباطات کودک را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. داروها و درمان CAM نیز باید فقط تحت نظر پزشکی که با اوتیسم آشنایی دارد انجام شود.