علل سطح پایین دوپامین چیست؟

سطح پایین دوپامین می تواند علل گوناگونی داشته باشد و مشکلاتی را برای بدن ایجاد کند. برای آشنایی با این موارد این مطلب پیام سلامت را از دست ندهید.

دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است. یک ماده شیمیایی که انتقال سیگنال ها را بین سلول های مغزی یا نورون ها، به وسیله اتصال به گیرنده های نورون تسهیل می کند. این ماده شیمیایی در کنترل احساسات، لذت، حرکت و اطلاعات ورودی دخیل می باشد. این ماده شیمیایی گاهی نیز به عنوان “هورمون پاداش” نامیده می شود، زیرا انتشار آن با لذت شدید همراه است که باعث می شود افراد تمایل به تکرار فعالیت هایی که منجر به ایجاد این احساس گردیده داشته باشند. به همین علت فعالیت های آزاد کننده دوپامین مانند رابطه جنسی، وسواس، عشق، قمار و برخی مواد خاص می تواند بسیار اعتیاد آور باشد؛ و سطح پایین دوپامین را برای فرد غیرقابل تحمل کند.

بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک بیماری تخریبی است که با تجزیه نورون های آزاد کننده دوپامین همراه است. کمبود دوپامین موجب لرزش، فلج عضلانی، حرکت آهسته و مشکل شروع حرکت می شود. تشخیص بیماری پارکینسون دشوار است و حتی تشخیص آن قبل از ظاهر شدن علایم اصلی تشخیصی سخت تر می باشد. با این حال، در نسخه آنلاین نشریه منتشر شده در ۲۸ ژوئیه ۲۰۱۰، “Neurology”، یک تیم تحقیقاتی گزارش داد که آنها یک پیش بینی کننده اولیه برای بیماری پارکینسون و زوال عقل یافته اند. پیش بینی کننده، به اصطلاح اختلال خواب REM است که در آن افراد شریک خوابشان در تختخواب را به هنگام خواب REM (حرکت سریع چشم) به طور خشنی لگد یا مشت می زنند. به هر حال یکی از علل سطح پایین دوپامین بیماری پارکینسون است.

سندرم پاهای بی قرار

در سندرم پاهای بی قرار، افراد در طول خواب پاهای خود را تکان می دهند. سندروم پاهای بی قرار پیش بینی کننده اختلال تولید دوپامین در مغز است که می تواند منجر به اختلالاتی نظیر اختلال هراس اجتماعی و اختلال بیش فعالی کمبود توجه شود. به گزارش گروه پژوهشی هاروارد در نسخه تاریخ ۱ ژانویه ۲۰۰۸، “Neurology” هم چنین پیش بینی کننده بیماری های قلبی و عروقی است. محققان یادآور می شوند که افراد مبتلا به سندرم پاهای بی قرار هر شب ۲۰۰ تا ۳۰۰ حرکت پا انجام می دهند. این حرکات با افزایش شدید ضربان قلب و فشار خون همراه است. با گذشت زمان این وضعیت می تواند بیماری قلبی عروقی ایجاد کند.

خلاقیت

تیم تحقیقاتی Karolinska در شماره ماه مه ۲۰۱۰ “PLoS ONE” گزارش داده است که افراد بسیار خلاق اغلب چگالی کمی از گیرنده های دوپامین در مغز دارند. در حالی که افراد بسیار خلاق به اندازه کافی دوپامین تولید می کنند، آنها دارای گیرنده های D2 دوپامین کمتری در تالاموس هستند. به این ترتیب، مغز آنها شبیه افرادی است که مبتلا به اسکیزوفرنی هستند. اسکیزوفرنی ها نیز دارای چگالی کم گیرنده های D2 در تالاموس هستند. این نتیجه گرایش به ایجاد ارتباطات بسیار غیر معمولی است که محققان معتقدند خلاقیت افراد خلاق سالم و اسکیزوفرنیک را توضیح می دهد. چگالی کم گیرنده های D2 در تالاموس بر توانایی افراد برای فیلتر کردن اطلاعات تاثیر می گذارد. با کسب اطلاعات بیشتری که از تالاموس دریافت می کنید، افراد خلاق می توانند ارتباطات غیر معمولی را که دیگر افراد نمی توانند ببینند، مشاهده کنند. این می تواند یک استعداد در موقعیت های حل مسئله باشد، اما می تواند منجر به درک نادرست قصد دیگران نیز شود.

مواد مخدر خیابانی

Spencer Cole نویسنده “New Research on Street Drugs” گزارش می دهد که مواد مخدر خیابانی مانند مپریدین گاهی حاوی مواد شیمیایی سمی ۱-متیل-۴-فنیل-۱،۲،۳،۶-تتراهیدروپیریدین یا MPTP هستند که باعث تجزیه نورون های بیان کننده دوپامین می شوند که منجر به سطح پایین دوپامین می شوند. در مقابل، کوکائین، آمفتامین و داروهای مورد استفاده برای درمان نارکولپسی، سطوح دوپامین را افزایش می دهند. کوکائین به عنوان یک مهار کننده بازجذب دوپامین عمل می کند و مانع از تجزیه دوپامین می شود. داروهای آمفتامین و نارکولپسی تولید دوپامین را افزایش می دهند. با استفاده مکرر از این داروها، مغز تعداد گیرنده های دوپامین را کاهش می دهد و گیرنده ها به تدریج به دوپامین کمتر حساس می شوند. Cole می گوید بنابراین، با استفاده مکرر از مواد مخدر کوکائین و آمفتامین یا داروهای مخدر، حساسیت زدگی نیز نامیده می شود. که بدان معنی است که برای دستیابی به تاثیری مشابه مقدار بیشتری از همان دارو مورد نیاز است. با ترک ناگهانی دارو، نورون های کمتر و با حساسیت کمتر برای اتصال منابع طبیعی دوپامین مغز به آنها وجود دارند که می تواند باعث ایجاد نشانه هایی از پارکینسون شود.