سطح کراتینین بیماران کلیوی چقدر باید باشد؟ بهتر است بدانید کراتینین در اکثر تست های روزمره آزمایشگاهی گنجانده شده است، زیرا قابل اطمینان ترین شاخص سلامت کلیه است. بیماران کلیوی باید بدانند کراتینین چیست، چگونه اندازه گیری می شود و ارزش کراتینین آنها به چه معنا است. بسیاری از بیماران ثبت سطوح کراتینین خود را مفید می دانند. چراکه این داده ها آنها را در مورد سرعت پیشرفت بیماری کلیه آگاه می سازد. با این مطلب پیام سلامت همراه ما باشید.
تعاریف
کراتینین یک ماده زائد تولید شده توسط عضلات است؛ و نباید با کراتین اشتباه گرفته شود. کراتین در عضلات یافت می شود. وقتی عضلات سخت کار می کنند، کراتین را به کراتینین تبدیل می کنند. نیتروژن اوره خون یا BUN و کراتینین هر دو، ضایعات نیتروژنی تولید شده توسط عضلات هستند. برخلاف نیتروژن اوره خون، سطح کراتینین در افراد سالم نسبتا پایدار باقی می ماند.
واحدهای کراتینین
سطح کراتینین با واحد میلی گرم در دسی لیتر (mg / dl) در ایالات متحده و با واحد میکرومول در لیتر (µmol/l) در اروپا و کانادا اندازه گیری می شود. اگر مقدار کراتینین به طرز باور نکردنی بالا یا پایین باشد، بررسی کنید که چه واحدی برای اندازه گیری مورد استفاده قرار گرفته است؟ ضریب تبدیل میلی گرم در دسی لیتر به میکرومول در لیتر ۸۸/۴ می باشد. به عنوان مثال، ارزش کراتینین ۰٫۶ میلی گرم در دسی لیتر معادل ۵۳٫۰۴ میکرومول در لیتر است. بیمارانی که آزمایشگاهی را که از آنجا خدمات دریافت می کنند را تغییر می دهند اگر نتایج آزمایشات آنها بسیار بالا یا پایین رفت نباید شگفت زده شوند، زیرا در آزمایشگاه های مختلف تغییرات جزیی در نحوه انجام آزمایش کراتینین و ارائه گزارش وجود دارد و چنین تغییراتی طبیعی است.
سطح کراتینین در افراد سالم
مردان معمولا دارای کراتینین بالاتر از زنان هستند، زیرا آنها بیشتر عضلانی هستند. به طور مشابه، بزرگسالان دارای مقادیر طبیعی بالاتری نسبت به کودکان هستند. بر طبق گفته دفتر سلامت خانوادگی، مقادیر کراتینین طبیعی برای مردان بالغ بین ۰٫۸ تا ۱٫۳ میلی گرم در دسی لیتر است. مقادیر طبیعی برای زنان بین ۰٫۶ تا ۱٫۰ میلی گرم در دسی لیتر است. مقادیر طبیعی برای کودکان پایین تر است؛ و به سن و اندازه کودک بستگی دارد.
نتایج غیر طبیعی
در حالی که میزان کراتینین پایین غیر طبیعی وجود ندارد، سطوح غیرطبیعی بالا می تواند نشانه بسیاری از اختلالات کلیوی از قبیل دیابت، بیماری گلومرولی، نقایص زایمان مانند دیسپلازی کلیوی و بسیاری از بیماری های کلیوی دیگر باشد. اگر میزان کراتینین در آزمایش های مکرر بالا باشد، برای تشخیص ماهیت اختلال، کار تشخیصی اضافی ضروری است. این آزمایش ها ممکن است شامل آزمایش ادرار، سونوگرافی و بیوپسی کلیه باشد.
هشدارها
سطوح کراتینین سرم با سطوح کراتینین ادرار متفاوت است. سطوح کراتینین ادرار برای محاسبه مقادیر دیگری از قبیل نسبت پروتئین کراتینین یا نسبت کلسیم کراتینین استفاده می شوند. سطوح کراتینین ادرار نباید با سطوح کراتینین سرم اشتباه گرفته شود زیرا سطوح ادراری به تنهایی شاخص بیماری نیستند. اگر سطح کراتینین سرم طبیعی نیست، مهم است که قبل از نگران شدن تست را تکرار کنید. بسیاری از عوامل مانند کم آبی بدن می توانند ارزش طبیعی را تغییر دهند.