سندرم چاقی کاهش حجم هوای تنفسی چیست؟

سندرم چاقی کاهش حجم هوای تنفسی (OHS) یک اختلال تنفسی است که در برخی از افراد چاق مشاهده می شود. در نتیجه OHS، تنفس ضعیف می شود. تنفس ضعیف به معنی این است که حجم هوای تنفسی  بیش از حد دی اکسید کربن دارد و اکسیژن خیلی کمی در خون (هیپوکسمی) وارد می کند. سندرم چاقی کاهش حجم هوای تنفسی گاهی سندرم نامتظاهر نیز نامیده می شود.

علت سندرم چاقی کاهش حجم هوای تنفسی

سندرم چاقی کاهش حجم هوای تنفسی (OHS) یک اختلال تنفسی است که بیشتر افراد چاق آن را تجربه می کنند. این که چرا این افراد OHS می گیرند به طور کامل شناخته شده نیست. محققان تصور می کنند که چند عامل ممکن است با هم علت سندرم چاقی کاهش حجم هوای تنفسی باشند. این عوامل عبارتند از:

  • ممکن است به دلیل بالا رفتن وزن، سیستم دستگاه تنفسی بیشتر از حد نرمال کار کند. (سیستم تنفسی یک گروه از اندام ها و بافت، از جمله ریه ها هستند که به نفس کشیدن کمک می کنند.)
  • بدن به رفع ازدیاد دی اکسید کربن و کاهش حجم اکسیژن خون پاسخ آهسته ای می دهد.
  • وجود آپنه خواب (معمولا آپنه انسدادی خواب موجب این اختلال می شود.)

افرادی که چاق هستند در معرض خطر سندرم چاقی کاهش حجم هوای تنفسی (OHS) می باشد. چاقی به داشتن چربی بیش از حد در بدن اشاره دارد. بهترین معیار برای اندازه گیری حجم توده چربی در بدن، شاخص توده بدن (BMI) است. BMI با استفاده از قد و وزن محاسبه می شود. در بزرگسالان، شاخص توده بدنی ۳۰ یا بیشتر چاقی به حساب می آید. علاوه بر بالا بودن شاخص توده بدنی، افزایش حجم چربی اطراف ناحیه باسن و شکم که به چاقی شکمی نیز شناخته می شود، عامل خطر برای ابتلا به سندرم چاقی کاهش حجم هوای تنفسی است. OHS اغلب در مردان بیش از زنان اتفاق می افتد و ۴۰ تا ۶۰ سالگی سن ها پر خطر برای ابتلا محسوب می شوند.

نشانه های سندرم چاقی کاهش حجم هوای تنفسی

بسیاری از علائم سندرم چاقی کاهش حجم هوای تنفسی (OHS) با نشانه های آپنه انسدادی خواب یکی هستند. دلیل این است که بسیاری از افراد مبتلا به OHS، بهآپنه انسدادی خواب نیز مبتلا هستند. یکی از شایع ترین علایم آپنه انسدادی خواب، خروپف با صدای بلند است. در این نوع خروپف ممکن است مکث رخ دهد. در پی این مکث معمولا احساس خفگی یا نفس نفس زدن نیز به وجود می آید. علائم دیگر عبارتند از:

  • خواب آلودگی روزانه
  • سردرد صبحگاهی
  • مشکلات حافظه و یادگیری
  • احساس تحریک پذیری، افسردگی، داشتن نوسانات خلقی و یا تغییرات شخصیتی

تنفس تند و سطحی نیز نشان از ابتلا به این اختلال دارد. حتی گاهی پزشکان با بررسی فیزیکی به وجود این سندرم پی می برند. در اکثر افراد مبتلا گلو و راه های تنفسی کوچک اما گردن بزرگتر از حد معمول است.

سندرم چاقی کاهش حجم هوای تنفسی چیست؟
سندرم چاقی کاهش حجم هوای تنفسی چیست؟

آیا این سندرم عوارض دارد؟

هنگامی که OHS درمان نشود می تواند مشکلات جدی، از جمله موارد زیر ایجاد کند:

  • تورم پا که ناشی از تجمع مایع در بافت ها است.
  • افزایش فشار خون ریوی که به معنی افزایش فشار در شریان های ریوی می باشد. این شریان ها خون حاوی اکسیژن را به قلب می رسانند.
  • نارسایی قلبی که در نتیجه آسیب به سمت راست قلب ایجاد می شود.
  • اریتروسیتوز ثانویه، بیماری است که باعث می شود بدن بیش از حد سلول های قرمز خون بسازد.

درمان OHS

درمان سندرم چاقی کاهش حجم هوای تنفسی (OHS) شامل سه درمان اصلی حمایت از تنفس، کاهش وزن و داروها است.

اهداف درمان OHS شامل موارد زیر است:

  • کمک به تنفس
  • دستیابی به کاهش وزن
  • درمان بیماری های زمینه ای و مرتبط

روش درمانی حمایت از تنفس

فشار هوای مثبت

درمان OHS به این روش به معنی استفاده از دستگاه هایی است که فشار ثابتی از هوا را به درون بدن هدایت می کنند. این درمان می تواند به بدن برای حفظ دی اکسید کربن و سطح اکسیژن در خون کمک کند. این روش به روش PAP درمانی معروف است. این روش درمانی خواب آلودگی در طی روز را کاهش می دهد. به طور کلی دستگاه هایی که به این منظور استفاده می شوند عبارتند از:

  • دستگاه CPAP، که برای باز نگه داشتن راه های هوایی طراحی شده است.
  • دستگاه BiPAP، که کار تقریبا مشابه با نوع ساده خود انجام می دهد با این تفاوت که هنگامی که در حال باز دم هستیم از ایجاد فشار هوا جلوگیری می کند.

کاهش وزن

از آنجا یکی از عوامل خطر برای ابتلا، اضافه وزن است پس کاهش وزن می تواند نفش مهمی در درمان بازی کند.

داروها

دکتر شما ممکن است داروهایی را برای درمان OHS تجویز کند. اگر چه این درمان نسبت به سایر روش ها کمتر استفاده می شود. در پی انجام این روش معمولا پزشک از شما می خواهد مصرف مواد و داروهایی مانند الکل، قرص های آرامبخش و مواد مخدر که موجب بدتر شدن علائم می شوند را کاهش و یا قطع کنید. اگر عمل جراحی داشته اید به پزشک خود اطلاع دهید زیرا برخی از داروها که به طور معمول برای عمل جراحی استفاده می شوند می توانند شرایط را بدتر کنند.