علل بی حسی انگشتان پا و پا

بی حسی انگشتان پا و پا به طور معمول نشان دهنده یک مشکل عصبی است که اطلاعات حسی را از این ساختارها به مغز می دهند. بیماری های مزمن، داروها، کمبود های تغذیه ای و ضعف جسمی در اعصاب ممکن است موجب بی حسی انگشتان پا و پا شود. در نتیجه تعیین علت اصلی بی حسی می تواند فرصتی برای مغلوب کردن بیماری با درمان پزشکی یا جراحی فراهم آورد. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه با این مطلب پیام سلامت همراه ما باشید.

نوروپاتی محیطی دیابتی

دیابت بلند مدت می تواند به اعصاب بدن آسیب برساند؛ و اعصاب حسی انگشتان پا و پا را تحت تاثیر قرار دهد. گاهی اوقات همراه با درد و احساس سوزش، بی حسی و سوزن شدن رخ می دهد. با گذشت زمان، نوروپاتی محیطی دیابتی ممکن است منجر به از دست دادن کامل حس شود. ادراک حسی ناقص خطر آسیب تصادفی پا و انگشتان پا را افزایش می دهد. عوامل خطر برای ابتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی شامل عدم کنترل مناسب قند خون، فشار خون بالا، چاقی و سن بالای ۴۰ سال است.

نوروپاتی ناشی از دارو

داروها ممکن است بر روی اعصاب حسی پا تاثیر بگذارند و منجر به بی حسی شوند. داروهای ضد ویروسی که برای درمان HIV / ایدز استفاده می شوند، اغلب باعث نوروپاتی محیطی و بی حسی می شوند. نمونه هایی از داروهای HIV / ایدز که ممکن است به این عارضه منجر شود عبارتند از: استاوودین (Zerit)، زیدوودین (Retrovir)، زالسیتابین (Hivid) و دیدانوزین (Videx). بعضی از داروهای شیمی درمانی ضد سرطان نیز معمولا باعث ایجاد نوروپاتی محیطی می شوند که ممکن است شامل بی حسی انگشتان پا و پا باشد. سیس پلاتین (Platinol) و کربوپلاتین و پلاتینوم داروهای شیمی درمانی اغلب باعث نوروپاتی محیطی می شوند. پس از اتمام شیمی درمانی، ممکن است بهبودی جزئی یا کامل با ترمیم حس ایجاد شود.

کمبود ویتامین B12

یک غلاف محافظ به نام غلاف میلین از اعصاب در برابر آسیب و افزایش هدایت سیگنال های الکتریکی به نخاع و مغز محافظت می کند. کمبود ویتامین B12 ممکن است به غلاف میلین آسیب برساند و منجر به اختلالات عملکرد عصبی، از جمله بی حسی، سوزن شدن و درد در پا و انگشتان پا شود. کم خونی به طور همزمان با نوروپاتی محیطی ناشی از ویتامین B12 ایجاد می شود. درمان سریع با مکمل های ویتامین B12 ممکن است از آسیب دائمی عصب جلوگیری کند.

سندروم تونل تارسال (سندرم تونل مچ پا)

سندرم تونل تارسال ممکن است با فشردگی عصب تیبیال خلفی باعث بی حس شدن پا شود. عصب از طریق مسیر باریکی در زیر باندی از بافت فیبروز ثابت از پشت مچ پا عبور می کند و وارد می شود. تورم، التهاب، اسپورهای استخوانی، تاندونیت یا رگ های واریسی می توانند این گذرگاه را محدود کنند، که منجر به فشرده سازی عصب تیبیال خلفی می شود. در ابتدا فشرده سازی باعث سوزن سوزن شدن در انتها و بغل پا می شود. همان طور که فشرده سازی بدتر می شود، پا اغلب بی حس می شود. درمان ها شامل استراحت و داروهای ضد التهابی تا جراحی برای آزاد سازی عصب می باشد.