علل و درمان های خانگی ترک کف پا

پوستی که روی و کف پا را پوشش می دهد، بر خلاف پوست بقیه بدن، به طور طبیعی خشک است. چرا که هیچ غده چربی در این ناحیه وجود ندارد و بدن برای مرطوب کردن پاها و پوست اطراف آن، از غدد عرق استفاده می کند. بنابراین خشک شدن و ترک کف پا تقریبا شایع است. در ادامه این مقاله مجله پیام سلامت پیرو مسائل مرتبط با مراقبت از پوست در مورد علل و درمان های خانگی ترک کف پا صحبت خواهیم کرد.

عدم وجود غدد چربی در کف پا موجب می شود که افرادی که پاهایشان را به درست مرطوب نمی کنند و یا افرادی که از بیماری هایی مانند دیابت یا بیماری پای ورزشکاران رنج می برند دچار ترک کف پا شوند. البته هر کسی می تواند به خشکی کف پا مبتلا شود، اما این بیماری پوستی در میان سالمندان و بیماران دیابتی شایع تر است.

خشکی و ترک کف پا می تواند در شدت بروز علائم طیف وسیعی داشته باشد. متاسفانه برخی به قدری دچار این مشکل هستند که راه رفتن نیز برایشان دشوار می شود. علل زیادی برای خشک شدن پوست پا وجود دارد. از طرفی راه های درمان و جلوگیری از آن نیز زیاد است. به عنوان مثال مرطوب نگه داشتن و یا اجتناب از مالش و خارش پوست ما می تواند به درمان بیماری کمک کند.

علائم خشکی و ترک کف پا

خشکی پا، معمولا نشانه ای از مشکل دیگری است. بنابراین اگر پاهای شما خشک باشد ممکن است علائم بیشتری مانند موارد زیر داشته باشید:

  • خارش
  • سرخی
  • ترک و (شقاق) در کف پا
  • خشن شدن پوست
  • پوسته پوسته شدن پوست
  • لایه ای شدن پوست
  • بثورات پوستی که معمولا خارش به همراه دارد
  • بدتر شدن مشکل در ماه های زمستان

علت خشک شدن و ترک خوردن کف پا چیست؟

خشکی پا بوسیله کمبود رطوبت در پوست ایجاد می شود. عوامل متعددی می توانند به خشک شدن و ترک کف پا منجر شوند. این عوامل عبارتند از:

  • دوش گرفتن با آب بیش از حد گرم
  • وجود یک بیماری پوستی مانند اگزما، پسوریازیس، و غیره که پوست را خشک می کند.
  • استفاده از صابون های غیر مرطوب کننده
  • وجود بیماری هایی مانند دیابت یا بیماری تیروئید
  • هوای سرد
  • سطح پایین رطوبت در خانه و محل کار (استفاده از سیستم های گرمایشی مانند شوفاژ به خشکی هوا منجر می شود)
  • پیری (بدن با قرار گرفتن در روند پیری به طور طبیعی رطوبت پوست را از دست می دهد)
  • قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید

تشخیص علت خشکی و ترک کف پا

پزشکان معمولا با معاینه فیزیکی و با پرسیدن سوالاتی در مورد علائم، خشکی پا را تشخیص می دهند. ضمن این که برای تشخیص بیماری های پوستی و اختلالات مربوط به پوست که منجر به ترک کف پا می شوند، آزمایشات بیشتری نیز ممکن است انجام شود. به عنوان مثال آزمایش خون و پوست (بیوپسی) برای رد کردن بیماری هایی مانند درماتیت، پسوریازیس و اگزما استفاده می شود.

بررسی سابقه پزشکی و خانوادگی نیز به تشخیص کمک می کند. زیرا برخی از مشکلات پوستی ارثی است. به عنوان مثال، پسوریازیس یک بیماری پوستی ژنتیکی، به ویژه در میان خانواده هایی با نژاد قفقازی است.

عوارض ناشی از خشکی پا

افرادی که پاهایشان خشک است، در صورتی که مشکلشان را درمان نکنند، باید در انتظار عوارض ناشی از آن باشند. عوارض ایجاد شده در ابتدا ملایم هستند اما با گذشت زمان بد و بدتر می شوند. به عنوان مثال، خشکی پوست پاشنه پا، می تواند چنان پیشرفت کند که موجب ایجاد ترک های عمیق شود. درد ناشی از ترک کف پا تنها یکی از عوارض خشکی پا است. عوارض دیگر این اختلال عبارتند از:

  • بیماری های پوستی مانند پسوریازیس یا درماتیت
  • اختلال در راه رفتن
  • نیاز به محدود کردن زمان صرف شده روی پا
  • خارش و سوزش روزانه
  • اگر پیشرفت بیماری به جایی رسیده باشد که با دارو درمان نشود، نیاز به درمان های گران قیمت ایجاد می شود.

درمان خشکی و ترک کف پا

درمان خشکی پا معمولا با درمان علت زمینه ای آغاز می شود. برخی از افراد به طور طبیعی پوستی خشک دارند و باید به طور مداوم از مرطوب کننده استفاده کنند. شایع ترین راه حل برای درمان خشکی پا استفاده از روغن، پماد و یا کرم است.

اغلب لوسیون هایی که بعد از استحمام استفاده می شوند، به دلیل الکلی که دارند موجب خشکی پوست می شوند. بنابراین استفاده از این لوسیون ها نیز باید محدود شود. اگر زیاد عادت به استفاده از لوسیون دارید، از لوسیون مخصوص کودکان استفاده کنید. این محصولات مواد شیمیایی کمتری دارند و موجب تحریک پوست نمی شوند. درمان های دیگر خشکی و ترک کف پا عبارتند از:

  • استفاده از لوسیون مرطوب کننده و مخصوص بعد از حمام
  • استفاده از صابون مرطوب کننده و ملایم
  • مصرف آب زیاد

ضمن استفاده از درمان ذکر شده می توانید از درمان های خانگی نیز استفاده کنید. روغن نعناع، روغن اوکالیپتوس و سنگ پا از جمله این درمان ها هستند. اما باید آن ها را با مشورت پزشک استفاده کنید. زیرا ممکن است خشکی پاهایتان ربطی به رطوبت نداشته باشد و از بیماری داخلی مانند بیماری تیروئید ناشی شود. در این صورت نیازی به استعمال خارجی کرم و مواد دیگر نیست.

افراد دیابتی بیشتر در معرض ابتلا به مشکلات پا هستند. کنترل دیابت می تواند از خشک شدن پوست پا جلوگیری کند.

درمان خانگی خشکی و ترک کف پا

در ادامه به برخی از درمان های خانگی برای کم کردن خشکی کف پا اشاره می کنیم:

  • پاها را برای حدود ده دقیقه در آب لیمو خیس کنید. آب لیمو یک اسید ملایم است که کمک می کند تا پوست های مرده و خشک شده حذف شوند. استفاده از یک لوفا یا برس نرم بعد از خیساندن پا در آب لیمو می تواند این روند را تسریع بخشد.
  • یک قاشق مربا خوری روغن زیتون و چند قطره لیمو و یا روغن اسطوخودوس را مخلوط کرده و یک کرم مرطوب کننده مخصوص پاهای ترک خورده تهیه کنید. این مواد را در ظرف در دار ریخته و آنقدر تکان دهید تا محلول شیری رنگ و غلیظ شود. شب ها این محلول را به پا مالیده و جوراب بپوشید. قبل از هر بار مصرف ظرف را تکان دهید.
  • مقداری روغن نباتی پس از حمام کردن، به خصوص در منطقه ای که ترک دارد بمالید. پس از استفاده، جوراب ضخیم بپوشید. سعی کنید این کار را شب قبل از خوابیدن انجام دهید. به تدریج و در عرض چند روز بهبودی را مشاهده می کنید.
  • یک قاشق چای خوری وازلین و آب یک لیمو را ترکیب کنید. پاهایتان را بشویید و بدون خشک کردن آن ها از این محلول بر روی پاها بمالید. به آرامی و آنقدر محلول را ماساژ دهید تا کاملا جذب پوستتان شود. برای جلوگیری از خروج رطوبت ایجاد شده به این شیوه، بعد از استفاده از کرم، جوراب پشمی بپوشید.

جلوگیری از خشکی و ترک کف پا

بسیاری از روش های درمانی ذکر شده در بالا برای جلوگیری از ترک کف پا موثر هستند. ضمن این که چند راهنمایی ذکر شده در ادامه نیز می تواند در بهتر شدن وضعیت پاها به شما کمک کنند.

  • از لوسیون، کرم، و مرطوب کننده برای کمک به مدیریت خشکی، بیش از حد استفاده نکنید.
  • منطقه آسیب دیده را نمالید. در عوض، سعی کنید با استفاده چند دقیقه ای از کمپرس سرد یا کیسه یخ بر روی منطقه، از خارش آن کم کنید.
  • بیش از حد پاهایتان را نشویید. از استفاده از حمام آب داغ، صابون های معطر، و سایر محصولات که ممکن است پوست شما را تحریک کنند، خودداری کنید.
  • در صورت امکان سونا نروید.
  • پس از هر بار استحمام و یا تماس پا با آب آن را مرطوب کنید.
  • کفش هایی بپوشید که اجازه می دهد پاها نفس بکشند. این کفش ها از تعریق بیش از حد جلوگیری می کنند.
  • بخاری در خانه روشن نکنید. اگر مجبور به استفاده از این سیستم های گرمایشی هستید حتما از یک دستگاه بخور نیز استفاده کنید.
  • از مصرف الکل و کافئین، که می تواند باعث احساس خارش شوند، اجتناب کنید.